حجاب و پوشش در آرامش روان شخص، سلامت جامعه و جلوگیری از آسیب‌های اجتماعی نقش بسزایی دارد؛ چنان‌که مهم‌ترین دژ برای حفظ حیا و زیبایی زنان در محیط خانه و جامعه است.
حجاب و پوشیدگی، زیبایی زن را در مقابل طوفان‌های ویرانگر و چشم‌های هرزه مراقبت می‌کند؛ مراقبتی که نه تنها زیبایی زن را پایدار،[1] و سعادتش را تضمین می‌کند، بلکه او را به دژ بی‌پایان رحمت و غفران الهی وارد می‌نماید.[2] اگر این استقامت برای حفظ غیرت و عفت، و انجام تکلیف باشد، پاداشی مانند شهادت برای آن زن در پی دارد؛[3] همان شرف و ارزشی که جوانان زیادی برای حفظ آن از جان خود گذشتند و برای بقای آن جنگیدند. چه زیبا پیامبر رحمت در حفظ این ارزش بنیادین فرمودند: «شرفِ مقنعه‌ای که زن بر سر دارد، از دنیا و آنچه در آن است ارزنده‌تر می‌باشد».[4]
به یقین تنها دژی که می‌تواند زن را در مقابل نامحرمان و چشمان ناپاک و آلوده حفظ کند و حیای جسمی و روحی او را بروز دهد، پوشش کامل اندام است؛ پوششی که جامعه زنان را به سوی سعادت رهنمون می‌سازد[5] و امنیت اخلاقی خانه، خانواده و جامعه را تضمین می‌کند.
از چنین حجابی است که چشم‌ها از هرزگی به سمت و سوی زیبایی زنان حفظ،[6] و اندیشه‌ها از ناآلودگی‌های فکری جنسی پاک می‌شود و در نتیجه نسلی ایمانی از چنین دامنی به‌وجود می‌آید. ازاین‌رو امیر بیان می‌فرماید: «پوشیدن چشم از نامحرمان، پوشیدن تمام اندام از بیگانگان، کم و باحیا از منزل بیرون شدن، بارزترین درجه برای زنان است».[7] این درجه از آن جهت است که زنان در پاکی جامعه و ساخت نسلی ایمانی نقش بسزایی دارند.
به‌یقین زمانی که زنان و دختران و حتی پسران با آرایش و آشکار نمودن زیبایی‌های جنسی و بدنی، وارد جامعه و فضای عمومی شوند، نگاه، توجه و بالأخره خواست مردهای متأهل، محدود به همسر و خانواده نخواهد شد و کم‌کم بنای محکم خانواده و به تبع آن جامعه سست خواهد شد.
پی‌نوشت:
[1]. تمیمی آمدی، غررالحکم و دررالکلم، ح5820.
[2]. نوری، مستدرک الوسائل، ج3، ص244.
[3]. مجلسی، بحارالانوار، ج103، ص250.
[4]. اشتهاردی، پوشش زن در اسلام، ص104.
[5]. قمی، سفینة‌البحار، ج2، ص298.
[6]. ری‌شهری، میزان الحکمة، ج4، ص226.
[7]. قمی، سفینه البحار، ج2، ص298.