بسم الله الرحمن الرحیم
همسفره با علی (علیه السلام)
آسان پسندانِ سختی ها
«نزلت انفسهم منهم فی البلاء کالتی نزلت فی الرخاء. ولولا الاجل الذی کتب لهم تستقر ارواحهم فی اجسادهم طرفه عین شوقا الی الثواب و خوفا من العقاب»
"باتقوایان در سختی و بلا، چنان اند که گویی در آسایش و راحتی هستند و ..."
یکی دیگر از ویژگی های هنرمندانِ میدان پارسایی آن است که سختی ها را آسان می پندارند. اصلا سختشان نیست. پارسایان با قرب به خدا و خدایی شدن به یقین رسیده اند. «حتی اتیک الیقین» را پیشاپیش در یافته اند. «موتوا قبل ان تموتوا» را عملیاتی ساخته اند و در نتیجه در بند تن نیستند تا درمانند.
«واستلانوا ما استوعره المترفون و...»
"دشواری متنعمان را آسان می شمرند..."
وافعیت این است که سختی و راحتی امور نسبی هستند. نسبت به من ممکن است امری سخت باشد و همان امر برای شما سهل؛ به طور مثال برای من شاید چند صفحه نوشتن مقاله سخت ولی برای شما شیرین و آسان. متقین آنچه برای برخی سخت است را آسان می بینند.
آدمی دارای چنان ظرفیت والایی است که کارهای بس سخت را می تواند به آسانی انجام دهد و در مقابل می تواند چنان حقیر گردد که در برابر کمتر مطاعی از آخرت خود هم بگذرد!
«آن نفسی که با خودی ، خود تو شکار پشه ای» «و آن نفسی که بیخودی پیل شکار آیدت»
«جمله ی بی قراریت از طلب قرار توست» «طالب بی قرار شو تا که قرار آیدت»
خلاصه سخنرانی استاد مهیار در کنفرانس آیه های انتظار 92/10/8
لینک خلاصه سخنرانی های قبلی : http://www.jonbeshnet.ir/category/449