اقتدارطلبی و مهیاکنندگی، از کارکردهای اصلی مردان و از تفاوت‌های اصلی بین شخصیت مرد و زن است که شناخت و توجه به آن نقش مهمی در تعدیل روابط زناشویی دارد.
اقتدارطلبی و مهیاکنندگی | مردان به لحاظ روانشناختی دارای کارکردهای متفاوتی از زنان می‌باشند و همین تفاوت باعث پذیرش نقش‌های متفاوتی شده است. در این نوشتار به کارکردهای روانشناختی مردان می‌پردازیم.
اقتدارطلبی
یکی از کارکردهای مهم مردان، اقتدار است. مردان در روابط خود، عمودی و سلسله مراتبی رفتار می‌کنند و به تسلط بر دیگران تمایل دارند.[1] مردان خواستار آنند که در نظام خانواده اقتدار بیشتری داشته باشند و مرجع قدرت دانسته شوند. آنان به جایگاه خود بسیار اهمیت می‌دهند و دوست دارند در رأس هرم خانواده جای داشته باشند و تصمیم‌های اساسی و مهم خانواده برعهده خودشان باشد. مردان از همسرانشان نیز انتظار دارند که این جایگاه را تأیید کرده و ضمن توجه به توانمندی‌ها، شایستگی‌ها و صلاحیت‌هایشان، آنها را تأیید نمایند.
مهیا کنندگی
از دیگر کارکردهای مردان، مهیاکنندگی است. این بدان معناست که مرد دوست دارد خودش کار کند، درآمدی کسب کند و نیازمندی‌های خانواده را فراهم سازد؛ به همین دلیل، با آنکه امروزه زنان نیز به دنبال شغل هستند، اما اساساً مردان بیش از زنان نگران به دست آوردن شغل، موقعیت شغلی و انجام وظیفه‌اند و زنان بیشتر نگرانند که در یک جمع یا گروه با هم بمانند و صمیمی باشند.
اگر مردی کارکرد مهیاکنندگی را در نتیجه کار و تلاش خود نداشته باشد، احساس مولد بودن و بارآوری را از دست می‌دهد؛ به همین سبب، پژوهش‌ها نشان داده است که مردان خود را در برابر کار و زنان خود را در برابر دیگران مسئول می‌دانند.[2][3]
پی‌نوشت:
[1] مسعود جانبزرگی، اساس روانشناختی تفاوت زن و مرد، ص50.
[2] همان، ص42.
[3] برگرفته از کتاب این نقش‌ها واقعی است، نوشته سید مهدی خطیب.