مجازات اعدام برای «سابّ النبی» یک واکنش کاملا طبیعی در برابر دشمنان اسلام است که بدانند محوریت اسلام پس از شعار توحید، مقام رفیع خاتم الانبیاء است و مسلمانان، تعصب ویژه‌ای در مورد ایشان دارند و در برابر جسارت به آن حضرت، آرام نخواهند نشست.
اصل تناسب بین جرم و مجازات، یکی از اصول حاکم در تعیین مجازات است. اجرایی شدن این اصل مهم، مسیر را برای اجرای عدالت کیفری تأمین می‌کند. یکی از اهداف مهم تعیین مجازات، بازداشتن بزهکار از صدمه رساندن به جامعه در آینده و عبرت‌آموزی سایر شهروندان است. ازاین‌رو برخی غافلان، بر این باورند که میان مجازات تعیین شده در شریعت اسلامی برای جرم «سبّ النبی» یعنی اعدام، تناسبی وجود ندارد.
اطمینان از حکم خدا
از منظر درون دینی، عدالت الهی جزء اصول دین و ضروریات شمرده شده است و تعیین این مجازات به فرمان خداوندی است که برخوردار از عدالت بوده و به مصالح و مفاسد واقعی انسان‌ها چه در دنیا و چه در آخرت آگاهی دارد.
بنابراین دین‌داران مسلمان در مواجهه با چنین شبهاتی، نه تنها ایمان خود را از دست نمی‌دهند؛ بلکه اعتماد و اطمینان خاطرشان به خداوند حکیم بیش از پیش خواهد شد؛ زیرا می‌دانند که عقل و اندیشه آنها توان درک و فهم تمام احکام شرعیه را ندارد.
تأثیر شگرف حکم اعدام
هیچ‌گاه نباید در برابر اجرای حکم اعدام واکنش غیر منطقی نشان داد، بلکه باید ابتدا پیرامون مجازات صورت گرفته تحقیق کرد. دیر زمانی است که دانشمندان شرق و غرب درباره مؤثرترین عامل اصلاح جامعه بحث کرده و در مورد نیرومندترین ضامن اجرای اصلاحات نظریاتی ارائه داده‌اند. برخی اندیشمندان بهترین عامل مؤثر و مفید برای وادار کردن مردم به انجام وظیفه و جلوگیری از تجاوزات و فسادهای اخلاقی را کیفرهایی مانند اعدام مجرمین دانسته‌اند.
ژان‌ژاک روسو،؛ فیلسوف شهیر فرانسوی که پدیدآورنده «دین اومانیستی»[1] در فرانسه است، درباره حکم اعدام به صراحت گفته: «ما با کشتن جنایتکاران، نه شهروند؛ بلکه دشمنی را از میان برمی‌داریم».[2]
مجازات‌های غیر بازدارنده
معمولا ناکارآمدی سایر مجازات‌های متداول در جوامع به ظاهر پیشرفته غربی از توجه دور مانده است. دولت‌های غربی و سکولار در راستای ترویج شعار پوچ آزادی و حقوق بشر و البته استعمار و استثمار فرهنگی توده‌های مردم، اغلب مجازات‌های کیفری را به زندان و جزای نقدی منحصر کرده‌اند. این در حالی است که این نوع مجازات از بازدارندگی کافی در مواجهه با جرائم سنگین برخوردار نیست.
برای نمونه می‌توان به جریان انفجار و قتل‌های غم‌بار سال 2011 میلادی در کشور نروژ اشاره کرد. با اینکه عامل تروریستی این حادثه در یک روز، حدود 80 نفر را که اکثرا نوجوان بودند، به قتل رساند؛ اما بر اساس حکم دادگاه فقط به 21 سال زندان محکوم شد.[3]
مسلمانان جان‌فدای پیامبر
یکی از مسائل اجماعی فقه اسلام؛ چه شیعه و چه غیر آن، این است که هر کسی توهین به رسول خدا را شنید، توهین‌کننده را باید بکشد؛ البته به شرطی که از ضرر بر جان یا آبروی خود ترس نداشته باشد.[4] در شریعت اسلام و در بین تمام مسلمانان، وجود پیامبر گرامی اسلام صلى‌الله‌عليه‌وآله همچون وجود خداوند مقدس است.
راز قضیه آن است که خاتم الانبیاء از سوی خداوند دارای حریم قدس نبوی است. آن حضرت در سایه تعلیم و تأدیب الهی به مقام رسالت؛ بلکه به مقام برترین پیامبر آسمانی نایل آمد. در سایه چنین تعلیم و تأدیبی بود که به ایشان خطاب شد که عالَم به یُمن وجود او آفریده شده است. خداوند از اخلاق او به عنوان اخلاق عظیم یاد کرده و از رحمت، مهربانی و غم‌خواری او نسبت به مؤمنان و مسلمانان تجلیل کرده است. خداوند از پیامبرش بارها خواسته تا برای هدایت‌خواهی کافران بیش از حد، خود را به زحمت نیندازد.[5]
در منزلت و جایگاه رفیع پیامبر معظم اسلام همین بس که هر کس بخواهد خود را در زمره مسلمانان قرار دهد، باید پس از شهادت به توحید، اقرار به نبوت و رسالت ایشان را نیز بر زبان جاری کند و پس از این است که حریم مسلمانی ایجاد می‌شود. از این رو کاملا طبیعی است که نباید هر انسان دورافتاده از خرد و نادانی، به خود اجازه توهین و افتراء به این حریم مقدس مسلمانان را بدهد که در غیر این صورت در بالاترین سطح مجازات، با او برخورد قاطع خواهد شد.
بنابراین مجازات اعدام برای «سابّ النبی» یک واکنش کاملا طبیعی در برابر دشمنان اسلام است که بدانند محوریت اسلام پس از شعار توحید، مقام رفیع خاتم الانبیاء است. مسلمانان به دلیل سختی‌های فراوانی که پیامبراکرم در کاشت و پرورش نهال اسلام تحمل کرد تا تمام مردم دنیا در پناه این دین الهی به سعادت و کمال حقیقی در دنیا و آخرت برسند، تعصب ویژه‌ای به پیامبر دارند و در برابر جسارت به ایشان، آرام نخواهند نشست. همچنین فقهای شیعه، یکی از دلایل این حکم را حفظ دین دانسته‌اند. از آنجا که، شخص ساب‌کننده پس از بی‌حرمتی به پیامبر، به هر آنچه که ایشان فرموده نیز جسارت می‌کند، باعث لطمه وارد شدن به مناسک و اوامر دینی نیز خواهد شد.
پی نوشت:
[1]. از مشخصه‌های این دین، نداشتن پیامبر با اعتقاد به خدا و معاد است.
[2]. Rousseau, Jean Jacques, The Social Contract, Book 2, P 31.
[3]. https://en.wikipedia.org/wiki/Anders_Behring_Breivik
[4]. شهید اول، اللمعة الدمشقية، ص: 259. اسلامیة.
[5]. تبیین اصل تناسب جرم و مجازات با تطبیق بر سب النبی، نشریه پاسخ، شماره 21.