کلیسا و جن‌گیری از طرف پاپ!
«جن‌گیر پاپ» بزرگ داشتی است برای کشیش «گابریل آمورث» که در کلیسای کاتولیک و از طرف پاپ، به صورت حرفه‌ای نزدیک به سه دهه مشغول به جن‌گیری بوده است.
از نظر ژانر، این فیلم زیرمجموعه سینمای وحشت هالیوودی دسته‌بندی می‌شود گرچه نوع روایت، بیشتر به مستندی در رابطه با کشیش «گابریل آمورث» می‌ماند که با بازی درخشان «راسل کرو» و کارگردانی متفاوت «جولیوس اوری» و فیلمبرداری و قاب‌بندی عالی در اندازه یک فیلم سینمایی حرفه‌ای دیده می‌شود.
کارگردان می‌توانسته از پتانسیل فیلم‌نامه برای ساختن کاری در حد فیلم جن‌گیر بهره ببرد ولی انگار عمدی در کار بوده تا به بهانه قصه‌ای ماورایی و تقابل کشیش آمورث با اجنه و شیاطین به جایگاه و قداست کلیسا پرداخته شود.
همان‌گونه که در جریان روایت فیلم می‌بینیم، پاپ از پدر آمورث می‌خواهد به ماجرایی که برای خانواده‌ای در اسپانیا آن‌هم در صومعه‌ای که تنها ارثیه آن‌ها بوده و قدمتی تاریخی دارد ورود کند.
حتی در خلال مراسم جن‌گیری و ماجراهای اکشن مربوط به تسخیر پدر آمورث، می‌بینیم که پاپ با وجود فاصله مکانی به نوعی درگیر این ماجرا است تا حدی که کارش به بیمارستان می‌کشد. کارگردان درصدد القای سنگینی و بزرگی مسئله است که برای حل آن به ایمان شخص پاپ هم نیاز است.
خطری که نه تنها خانواده جن‌زده و کلیسا بلکه تمام جهان را تهدید می‌کند، اهریمنی که کلیسا در تقابل با آن قرارگرفته، شیطانی است که در عقاید مسیحی از جایگاهی به عنوان پادشاه جهنم برخوردار است.
تسخیر پسر کوچک خانواده و در ادامه پیامی که برای فراخواندن کشیش از طریق بدن تسخیر شده برای کشاندن پدر آمورث به مهلکه توسط شیطان صورت می‌گیرد، نقشه‌ای است که در گذشته هم توسط شیطان اجرا شده و تمام تاریخ تفتیش عقاید کلیسا و جنایات معاقب آن نتیجه تسخیر جن‌گیر پاپِ کلیسای کاتولیک در تاریخ گذشته کلیسا دانسته می‌شود.
در نهایت کشیشی که می‌خواسته خانواده‌ای را از دست شیطان و اجنه نجات بخشد و با خواست خودش به تسخیر اهریمن در می‌آید، در حدی بالا برده می‌شود که در دیالوگی این ایثارگری، توسط خود شیطان و همین‌طور دستیار کشیش، شهید [1] لقب می‌گیرد.
در رابطه باانگیزه‌های شخصی پدر «گابریل آمورث»، طبق مطالبی که در کتاب‌هایش نوشته است، بعد از جنگ جهانی دوم که ایشان به عنوان چریک بر علیه نازی‌ها در جنگ حضور داشته است خود را وقف خدمت به خداوند و فهم انجیل متی کرده است.
در فیلم هم با دیالوگ‌هایی که میان «راسل کرو» در نقش پدر آمورث و کشیش دستیارش پدر اسکیبل رد و بدل می‌گردد، به وضوح این جمله از کتاب مقدس بیان می‌شود «آنچه که برای ضعیف‌ترین میان خود انجام می‌دهید، در حقیقت برای من انجام می‌دهید». پایه خدمتی که کشیش «گابریل آمورث» در سی سال از عمرش انجام داده، همین معنا است.
خدمتی که ایشان در جهت بهبود و نجات انسان‌های دچار مشکلات روحی و روانی با منشأ ماورائی داشته، سوای از بهره‌برداری است که هالیوود و فیلم از قصه او در جهت برگرداندن آبروی رفته کلیسا دارد.
البته نوع خدمت این شخص و جایگاه این مباحث در علوم دینی با سرفصل علوم غریبه، نگاه جداگانه تحقیقی و پژوهشی می‌طلبد که در این مقام نمی‌گنجد.
کمک کلیسا به مردم در زمینه مشکلات ماورائی، که نمونه دیگری از آن را در صحنه‌های آغازین فیلم در قالب یک جن‌گیری استاندارد در اینگونه فیلم‌ها می‌بینیم، به نوعی کارکرد اصلی فیلم را برملا می‌سازد که همان تطهیر و تقدیس کلیسای کاتولیک است.
در نتیجه تمام این سناریو برای شستن دستان خون‌آلود کلیسا و پاک‌سازی تمام جنایات آن‌ها در طول تاریخ مسیحیت به تصویر در آمده است.
دیدن این فیلم برای مخاطب بزرگسال آن هم با دقت و تحلیلی که برای آگاهی پیدا کردن بر پشت‌صحنه اینگونه فیلم‌ها نیاز است، پیشنهاد می‌گردد.
پی نوشت:
[1] Martyrدر مسیحیت، شهید کسی است که به خاطر پیروی از عیسی کشته شده باشد. در سال‌های اول پس از تأسیس کلیسا، این پدیده غالباً با سنگسار، چهارمیخ، سوزاندن در آتش یا دیگر اشکال شکنجه و اعدام رخ می‌داد. در ابتدا این لفظ به حواریون اطلاق شد. وقتی آزار دینی مسیحیان شروع شد، این لفظ به آن‌هایی که به خاطر ایمانشان دچار سختی شدند اطلاق و نهایتاً، منحصر به کسانی شد که به خاطر ایمانشان کشته شده‌اند. دوره مسیحیت اولیه پیش از کنستانتین بزرگ «عصر شهدا» بود. مسیحیان ابتدایی شهدا را به عنوان شفاعت کنندگانی پرتوان تکریم می‌کردند و به گفته‌های آنان چون ملهم از روح‌القدس تلقی می‌شد، ارج نهاده می‌شد.
"martyr." Cross, F. L. , ed. The Oxford dictionary of the Christian church. New York: Oxford University Press. 2005.