بیان متواضعانه درباره کمکاریهای خود نسبت به همسر و ذکر شفافانه تلاشهای پنهان ما که ممکن است از چشم همسرمان پوشیده باشد، فرمول خوبی برای آرام کردن، امیدبخشی و تعدیل توقعات و گلایههای همسر است.
یک روز صبح زود به خاطر کار اداری به ادارهای رفتم. سالن بسیار شلوغ بود و کار اربابرجوع هم به کُندی پیش میرفت. چند ساعتی گذشت که در صف بودم و صدای اعتراض مردم از داخل صف به گوشم میرسید. کمکم داشت احساس بدی به من دست میداد تا اینکه درب اتاق مدیر باز شد و مدیر بین جمعیت آمد و بدون مقدمه و با لحنی مؤدبانه و متواضعانه گفت: «بنده شرمنده همه شما هستم و بابت تأخیری که پیش آمده، از همه شما عذرخواهی میکنم...». بعد از توضیحات شفاف مدیر اداره، فضای سالن به کلّی عوض شد و کموبیش، آرامش را در چهره افراد حاضر در سالن میدیدم و دیگر کسی هم اعتراض خاصی نکرد.
چه خوب است در روابط فردی خودمان با دیگران، از جمله همسر، فرزند، همسایه، همکار، دوست، آشنا و بقیه، از همین سیستم شفافسازی و رعایت ادب و تواضع استفاده کنیم و در مواقعی که حس میکنیم مثلاً همسرمان از چیزی کلافه یا دلخور است، بدون قیافه حق به جانب، متواضعانه به او بگوییم: «اگر کم و کسری در زندگی وجود دارد، شرمندهام و اگر در انجام وظایفم کوتاهی میبینی، مرا حلال کن».
بیان متواضعانه درباره کمکاریهای خود نسبت به همسر و ذکر شفافانه تلاشهای پنهان ما که ممکن است از چشم همسرمان پوشیده باشد، فرمول خوبی برای آرام کردن، امیدبخشی و تعدیل توقعات و گلایههای همسر است.