جمهوری اسلامی ایران به برکت دیده‌بان تیزبین ولی فقیه، مسائل اقتصادی را اولویت اساسی خود می‌داند؛ اما باید به مسائل مختلف فرهنگی و اجتماعی ازجمله حجاب، به‌تناسب اهمیت آن توجه شود.
امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام درباره دلایل سقوط حکومت‌ها می‌فرماید: «يُستدَلُّ على إدبارِ الدُّوَلِ بأربَعٍ: تَضييعِ الاُصولِ و التمسُّكِ بالفروعِ و تَقديمِ الأراذلِ و تأخيرِ الأفاضِلِ»؛[1] «چهار چيز نشانه سقوط دولت‌هاست: فروگذاشتن امور بنیادی، چسبيدن به فروع، مقدم داشتن انسان‌های پَست و عقب زدن مردمان بافضیلت و لايق». این اصل که در تمام کارها، ازجمله اداره کشور، باید اولویت‌بندی مناسب صورت بگیرد و به مسائل مختلف به‌تناسب اولویت آن‌ها توجه و رسیدگی شود، مورد پذیرش تمام عقلا و حکیمان است. اختلاف و تنش در جایی رخ می‌دهد که در تشخیص اصول بنیادی و زیربنایی اختلافی پیش آید و حاکمان در تشخیص اولویت‌های مملکت، دچار سردرگمی و اشتباه شوند. برخی افراد، نظام اسلامی را به پرداختن به مسئله فرعی و عدم توجه به مسائل اساسی متهم می‌کنند؛ با این توجیه که در کشور ما، حجاب بانوان اولویت مسئولان و مشکلات اقتصادی و معیشتی در حاشیه قرار دارد. برای پاسخ به این شبهه، می‌توان چند نکته مهم را موردتوجه قرار داد:
1. برخلاف ادعای این افراد، مقام معظم رهبری چندین سال است که اولویت اول و جدی کشور را مسئله اقتصاد معرفی می‌نمایند. جنگ اقتصادی، کشور ما را هدف گرفته است و این چالش از جنگ نظامی نیز مهم‌تر است. نام‌گذاری سال‌ها با عناوین اقتصادی، تأکید فراوان بر اقتصاد پویا و مقاوم، ضرورت خرید کالای ایرانی و موارد مشابه دیگر، حاکی از این نکته است که دیده‌بان نظام اسلامی، نسبت به اولویت‌ها بسیار دقت نظر و توجه دارند.
2. هرچند اهمیت جنگ اقتصادی را انکار نمی‌کنیم؛ اما مسئله حجاب با عفت و سبک زندگی ما ایرانیان مرتبط است و به‌هیچ‌وجه یک مطلب فرعی و حاشیه‌ای نیست. شاید بتوان یکی از اساسی‌ترین چالش‌های فرهنگی کشور را همین معضل پوشش اسلامی_ایرانی دانست.
3. متأسفانه در مقام عمل و اجرا، تلاش و عمل شایسته و متناسبی از طرف مسئولان نسبت به مسئله حجاب مشاهده نشده است و این معضل در حد یک مسئله فرعی نیز موردتوجه قرار نگرفته است. حجم انبوهی از هیاهوی رسانه‌ای درباره حجاب، مربوط به مخالفان حجاب است و مدافعان حجاب عموماً برخوردی انعکاسی و منفعلانه دارند. تازه این کمبود توجه در فضای رسانه‌هاست؛ درحالی‌که در مقام اجرا و عمل، اوضاع بسی اسفناک‌تر است. افراد اندکی که جرئت یک تذکر ساده را به خود می‌دهند، دچار تهدید جانی و ضرب‌وشتم می‌شوند و نیروی انتظامی، قربانی مراسم عزا و عروسی است. معلوم نیست منظور شبهه‌افکنان از توجه بیش از حد نظام اسلامی به مسئله حجاب، کدام توجه است؟!
پی‌نوشت:
[1]. التمیمی، عبدالواحد، غررالحکم، چاپ دوم، دارالكتاب الاسلامی، 1410ق، ج1، ص800.