کِشت در دل نوجوان

بقا و ارتقای یک کشور و فرهنگ آن بستگی به این دارد که نوجوانان و جوانان تا چه اندازه به فکر ساختن آینده هستند و برای آن تلاش می‌کنند. ازاین‌رو تعلیم و تربیت آنان از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. اینکه والدین بدانند چگونه با فرزندان خود رفتار کنند و شرایط دوران سنی‌شان را درست درک کنند، چگونه اعتمادشان را جلب کنند، چگونه راهنمایی‌شان کنند و برای آنان برنامه مناسب داشته باشند، مسئله‌ای بسیار خطیر است. امیرالمؤمنین علی عليه‌السلام می‌فرماید: «قَلْبُ الْحَدَثِ كَالاْرْضِ الْخالِيَةِ ما اُلْقِىَ فيها مِنْ شَىْءٍ قَبِلَتْهُ»؛[1] «دل جوان چون زمين كِشت‌نشده است؛ هر بذرى در آن بيندازى می‌پذیرد».

شیوه ارتباط با نوجوانان

برای آنکه نوجوانان و جوانان در برنامه‌های جمعی خانواده همراهی کنند، شیوه ارتباطی والدین با آنها بسیار تأثیرگذار است. وقتی زورگویی و تهدید جای خود را به مهربانی، منطق و مشورت بدهد، آنان متوجه می‌شوند که والدین، خیرخواهشان هستند. آن هنگام مسائل و مشکلاتشان را با والدین مطرح می‌کنند و با حل شدن آن، به آرامش نسبی می‌رسند و شبهات ذهنی‌شان تا حدودی پاسخ داده می‌شود. البته ممکن است گاهی والدین جوابی برای مسائل مطرح‌شده آنان نداشته باشند و نیاز به کمک فرد دیگری باشد که متخصص در آن موضوع است. در اینجا نیز نباید کوتاهی کرد و باید از راهنمایی متخصص استفاده نمود تا مشکلات فرزند در سریع‌ترین زمان ممکن حل‌وفصل شود.

پی‌نوشت:
[1]. تمیمی آمدی، عبدالواحد، غررالحکم، دارالکتاب‌ الإسلامی، 1410 ق، ص۲۷۵.