غنا، عبارت است از:
سرگرمی با آلات موسیقی و نواختن یا گوش دادن به آهنگهای حرام و آواز خانی به کیفیتی که مخصوص مجالس لهو و لعب و محافل اهل معصیت باشد. گوش فرادان به موسیقی حرام از گناهان کبیرهای است [1] که قهر و عذاب الهی را در دنیا و آخرت در پی دارد.
ارتباط با غنا و موسقی حرام اعم ازنواختن، دیدن، گوش دادن و شرکت جستن در مجالس غنا، مفاسد عظیمی را برای تمام اعضای خانواده به بار می آورد که خلاصه آن عبارتند از:
ایجاد حالت نفاق و دورویی در دل،[2] تباهی دل و محرومیت از لذت مناجات، زمینه سازی برای چشم چرانی و شهوت رانی حرام، [3] فقر و نداری، بیماریها و تشنجهای عصبی، ضعف اراده و سرکوبی عزم و جدیت، مبتلا شدن به عذاب قهر الهی و سرب های مذاب جهنمی در گوش،[4] محرومیت از موسیقی های بهشتی و مبتلا شدن اهل خانواده به بلاها و حوادث ناگهانی؛ چنانچه امام صادق علیهالسلام میفرمایند: در خانه ای که نوای موسیقی حرام باشد، از بلاها و حوادث ناگهانی ایمن نیست، دعا در آن مستجاب نمیگردد و فرشتگان در آن داخل نمیشوند.[5]
گوش دادن به موسیقی حرام، کفران نعمت شنوایی است و بنابر فتاوای مراجع عظام تقلید:
1- ملاک حرام بودن موسیقی آن است که طرب آور و مناسب با مجالس لهو ولعب و محافل گناه باشد و در این حکم فرقی بین جدید و سنتی، محلی و غیر محلی و ... نیست.[6]
2- موسیقی مطرب حرام است، کوتاه باشد یا بلند، در ایام شادی باشد یا عزا، سنتی باشد یا مدرن.[7]
3- موسیقی مطرب موسیقی است که انسان را از حالت عادی خارج نموده و از یاد خدا غافل سازد و به بی بند و باری و گناه دعوت نماید.[8]
------------------------------------------
پی نوشت:
[1] محدث نوری، مستدرک الوسائل، ج13، ص 220، ح79
[2] مجلسی، بحارالانوار، ج79، ص 241
[3] مجلسی، بحارالانوار، ج79، ص 247
[4] محدث نوری، مستدرک الوسائل، ج13، ص 220،ح 80
[5] محدث نوری، مستدرک الوسائل، ج13، ص 220،ح 78
[6] مقام معظم رهبری، رساله اجوبه الاستفتائات، مسائل مربوط به موسیقی
[7] استفتائات امام خمینی(ره)، ج 2
[8] جامع المسائل، ج1، ص 247، س 1006