امام رضا علیه‌السلام فرمودند: فرزندانتان را با بهترین و زیباترین نام‌ها و کنیه‌ها نام‌گذاری کنید.[1]
بی‌شک نام نیکو و مورد رضایت خداوند، تأثیر روانی مثبت در ضمیر ناخودآگاه کودک خواهد گذاشت و پس از رسیدن او به مرحله تمییز، علاقه‌ای معنوی و عاطفی را نسبت به حقیقت و صاحب آن نام در ضمیر ناخودآگاه او برخواهد انگیخت.
از سوی دیگر انتخاب نام ناپسند می‌تواند امنیت روحی و روانی کودک را در آینده به خطر اندازد و او را با مشکلات معنوی و عاطفی فروان مواجه سازد.
از آن‌جا که نام فرزند، نماد منش و نگرش او خواهد گشت و خواه و ناخواه در عزت نفس و پردازش شخصیت فردی و اجتماعی او تأثیر مثبت یا منفی خواهد گذاشت، والدین می‌بایست نهایت دقت را در گزینش بهترین و زیباترین نام ها به عمل آورند و معیار و ملاک این نام‌گذاری را رضایت خداوند رحمان و عنایت امام زمان عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف قرار دهند.
از این روست که برخی از نام‌ها به طور قطع و یقین مورد رضایت خدواند و جانشین اوست و برخی دیگر از نام‌ها ناپسند و مبغوض ایشان است.
سیره بزرگان و پشوایان ما این‌گونه بوده است که نام‌های بد و ناشایست اطرافیان را به نام‌های نیک و شایسته تغییر می‌دادند.
پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله دختری را که عاصیه (به معنای گناهکار) بود، به جمیله به معنای (زیبا روی) تبدیل فرمود و نام دختری را که بره می‌نامیدند، به زینب تغییر داد.[2]
قبل از اسلام، اعراب فرزندانشان را با نام‌ها و لقب‌های زشت و ناپسند نام‌گذاری می‌کردند. از جمله آن نام ها معاویه ( به معنای سگ عو عو کننده ) بوده است.[3] و در روزگار ما نیز فراوانند پدران و مادرانی که که به دلیل غرب‌زدگی و شاید هم جهالت و از روی بی‌توجهی به هویت ملی و مذهبی خود، با انتخاب اسامی بی معنی و نامناسب برای فرزندانشان، عزت و کرامت ایشان را درهم می‌شکنند و اسباب خجالت و سرافکندگی آن‌ها را در آینده فراهم می‌آورند.
------------------------------
پی نوشت:
[1] کلینی، فروغ کافی، ج6، ص 127، ح 17748.
[2] فلسفی، محمد تقی، گفتار فلسفی، ج 2، ص 228.
[3] فلسفی، محمد تقی، گفتار فلسفی، ج 2، ص 231.