رضایت به رفاه و آسایش و فرار از مسئولیت‌های زندگی مانند علم‌آموزی، ازدواج، فرزندآوری و... نشانگر عدم شناخت از نقش سختی‌ها در شکوفاسازی استعدادهای بی‌نهایت و کشف نشده انسان است. تن‌آسایی امروز جوانی، سختی‌ساز فردای سالمندی است.
برخی از ما با اجازه گرفتن از موضوع رفاه و آسایش، اقدام به فرزندآوری می‌کنیم و حاضر نیستیم که عیش نقد خود را از دست داده و با دشواری‌های ازدواج و فرزندآوری روبرو شویم؛ اما اگر کمی دقت کنیم، می‌یابیم که بسیاری از کامیابی‌های زندگی ما مدیون دشواریهاست. گاهی یادمان می‌رود که گوهر بسیاری از موفقیت‌هایمان به قیمت دل به دریا زدن و نهراسیدن از تلاطم‌های آن به دست آمده است. ما حتی پس از رسیدن به قله‌های موفقیت، همچنان تلاش می‌کنیم تا در اوج بمانیم و برای چشیدن طعم شیرین پیروزی، با تمام توان و امکانات در اختیار، به میدان مبارزه با دشواری‌ها می‌رویم.
افق‌های روشن همیشه در تصاحب کسانی است که می‌دانند جهان، پیچیده‌ای از آسانی‌ها و دشواری‌ها بوده و برای رسیدن به اهداف خود، نباید در آسانی‌ها متوقف شده بلکه باید با سختی‌ها پنجه در پنجه شد. اینان به دور از آشفته‌بازار روزگار که تلاش می‌کند زیورآلات تقلبی موفقیت و خوشبختی را به انسان قالب کند، نقشه گنج‌های واقعی را در دست گرفته و تلاش‌های خود را به سمت کشف آن هدف‌گذاری می‌کنند. آنها به جای فرار از سختی‌ها، می‌آموزند که چگونه در سنگلاخ ناملایمات زندگی، غنچه استعدادهای نهفته خویش را شکوفا ساخته و راه رسیدن به بهترین مقصد را برای خود هموار کنند.
زندگی صحنه جدال همیشگی انسان با ناملایمات برای رسیدن به لذت‌ها و کامیابی‌هاست؛ اما انسان‌ها محکوم به دشواری و ناگواری نیستند. خداوند گوهر موفقیت را در کوران همین سختی‌ها و دشواری‌ها به انسان هدیه می‌کند تا برتری او بر دیگر مخلوقات عالم را به او اثبات کند. خدا هدف بی‌نهایتی را برای او ترسیم کرده که هر قدمی که به سوی آن هدف برمی‌دارد، پله‌ای از موفقیت را پشت سر بگذارد. خداوند روح انسان را تشنه کمالات بی‌نهایت قرار داده تا همواره استعدادهای بالقوه و بی‌انتهایش در حال شکوفه دادن باشد. او از انسان خواسته تا بفهمد که لذت‌های دنیا آمیخته با ناخوشی‌های آن بوده و آسایش او در دل سختی‌ها تعبیه شده است.
والدین آینده‌نگر، راحتی و آسایش ناشی از کم‌فرزندی امروز را دولت زودگذری می‌دانند که به خسران آینده پیری و سختی‌های غیر قابل تحمل آن منتهی خواهد شد. آنها می‌دانند که بی‌فرزندی و یا کم‌فرزندی، سختی‌های جسمی و روحی فراوانی را پدید خواهد آورد که با هیچ ثروتی نمی‌توان آن را به صورتی مطلوب برطرف ساخت. به عبارتی دیگر پیامد بی‌فرزندی و کم‌فرزندی را باید پیش از وقوع آن علاج کرد. دوران جوانی بهترین فرصت برای پیشگیری از خطرات تنهایی ناشی از بی‌فرزندی و یا کم‌فرزندی است. گذشته از اینکه بسیاری از سختی‌های فرزندپروری با شیرینی یک بوسه بر صورت فرزند و در آغوش گرفتن او برطرف شده و یا به راحتی قابل تحمل می‌شود.
افرادی که مقصدشان خداست، می‌دانند که فرزندان صالح صدقه جاریه‌ای هستند که می‌توانند بر رشد و کمال معنوی والدین خود حتی پس از مرگ نیز اثرگذار بوده و آنها را در پیمودن این راه بی‌نهایت همراهی کنند. از این رو با اقدام به ازدواج و فرزندآوری و پذیرش مسئولیت‌ها و رسیدگی به نیازهای طبیعی و معقول همسر و فرزندان، جهادی شیرین و مستمر برای رسیدن به خداوند را انتخاب می‌کنند.