انتقاد سازنده

رهروان ولایت ـ انتقاد سازنده

انتقاد باید سازنده باشد و منطور ما اصلاح باشد نه تخریب به عنوان مثال: آب که مایع حیات است و ثمرات زیادی دارد می تواند تخریب کنند باشد و وقت آب جاری می شود و چیزی جلوی آن نباشد، موانع پیش روی خود را خراب کرده و ممکن است خاک ها را با خود بشورد و با خود ببرد. در صورتی که اگر سدی در مقابل آن باشد آب پشت آن جمع شده و کم کم از روزنه های خاصی خارج می شود و در این صورت تخریب نخواهد کرد. در مورد انتقاد هم اگر به جا و مناسب باشد می توان مؤثر واقع شود و بر عکس آن مخرب خواهد بود.

شیوه انتقاد
در انتقاد از دیگران بهتر است که به نکات زیر توجه کنیم:
1. هدف و انگیزه از انتقاد ارشاد خیر خواهانه باشد، نه حسادت، سوء ظن، نه خیانت، نه خباثت و کینه و افشاگری و از توهین و بهتان دوری کنیم.
2. با اطلاع دقیق انتقاد کنیم و از تکیه کردن بر شایعات بپرهیزیم
3. در انتقاد از توهین به شخصیت افراد بپرهیریم.
4. انتقاد به تجسس کشیده نشود، یعنی در زندگی خصوصی افراد وارد نشویم.
5. شرایط سنی، شغلی، تحصیلی و اجتماعی خود و طرف انتقاد شونده را در نظر بگیریم.
6. از خودمان هم انتقاد کنیم و واعظ و معلم خود نیز باشیم.
7. از انتقاد دیگران نرنجیم وانتقاد دیگران را با آغوش باز بپذیریم، همان گونه که وقتی آینه عیب ما را نشان می دهد، ما آن را نمی شکنیم بلکه او را دوست داریم.
8. انتقاد باشد نه انتقام. در انتقاد کردن صفا و صمیمیت حاکم باشد، نه کینه توزی.

مواظب باشیم انتقاد تبدیل به انتقام نشود، چرا که انتقام مثل: ریختن آب روی سوختگی است، زیرا هرگاه می خواهی دلت از کسی که به تو ظلم کرده خنک شود، دو راه پیش رو داری؛ یک راه زود گذر و یک راه دراز مدت. راه زود گذر این است که اگر به تو فحشی داده، به او فحش بدهی تا دلت خنک شود. اما این‌گونه خنک شدن، مثل این است که آب روی قسمت سوخته بدن بریزی. با این کار اول کمی محل سوختگی خنک می‌شود اما بعد آب در آن نفوذ کرده و باعث می‌شود تا آن قسمت، چرک کرده و بدترش کند. راه دراز مدت، این است که دعایش کنی، که اول به تو سخت می‌گذرد اما بعد دلت خنک می‌شود.

خلاصه سخنرانی استاد مبین در کنفرانس آیه های انتظار در تاریخ 92/12/21

لینک سخنرانی های قبلی: http://www.jonbeshnet.ir/category/446