رهروان ولایت ـ آبرو، سرمایه ای با ارزش
انسان کرامت و شرافت دارد و این را خداوند به او داده است و دراین باره می فرماید: و لقد کرمنا بنی آدم؛ یعنی: ما بنی آدم را گرامی داشتیم.[1]
انسان به خاطر همین خصلت بر دیگر موجودات برتری دارد و چون عقل دارد بهتر می‌تواند، این کرامت و شرافت را حفظ کند و چون حیا در وجودش است، دوست ندارد آبروی او از بین برود و هر چیزی که احترام و آبروی او را تهدید کند، به آن واکنش نشان می‌دهد.
خداوند به بندگان خود ارزش و احترام قائل است و اجازه نمی دهد به هر قیمتی آبروی بنده اش از بین برود و اهمیت آن به قدری است که امام صادق(علیه السلام)در این باره می‌فرماید: المؤمنُ اعظمُ حرمه من الکعبه؛ حرمت مؤمن از حرمت کعبه بالاتر است.[2]
پس یکی از سرمایه‌های انسان، آبرو است و هر انسانی از اینکه ضعف‌ها و عملکردهای زشت او آشکار شود، هراس دارد و از آبروی خود می‌ترسد، چرا که از بین آبرو باعث بسیاری از هنجار شکنی‌ها می‌شود و زمینه را برای بزهکاری و گناهان فراهم می کند.
باید به آبروی دیگران احترام گذاشت زیرا جبران آبرو و اعتبار از دست رفته، کاری بسیارمشکل است و خیلی از افراد خلاف کار، اگرشرافتشان حفظ می‌شد به دنبال خلاف نمی‌رفتند.
در اسلام، هیچ مجوزی برای پرده‌دری از خود و دیگران نیامده است و دستورهای زیادی برای پرده‌پوشی آمده است و پیامبر اکرم _ صلی الله علیه و آله و سلم _ می‌فرماید: من اذاع فاحشة کان کمبتدئها و من عیّر مؤمنا بشئ لم یمت حتّی یرکبه؛ کسی که منکری را پخش و شایع کند مثل آورنده آن است و کسی که دیگران را بخاطر لغزش آنان سرزنش کند نخواهد مرد مگر اینکه در مورد خودش این کار خواهد شد. [3]
بعضی افراد چون خود ضعف دارند، برای پوشش گذاشتن بر عیب‌های خود از دیگران مایه می‌گذارند و دوست دارند که ضعف‌های دیگران را افشا کنند، تا عذر تراشی کنند.
از وظایف همه مؤمنین و کسانی که پیرو قرآن کریم هستند، این است که همواره مراقب عزّت خویش و برادران ایمانی خود باشند و قدمی برندارند که مایه‌ی ذلت خودشان شود و نه به آبروی برادران دینی خود آسیب برسانند. آبرو به قدری با ارزش است که ما اجازه نداریم با آبروی افراد و حتی خود بازی کنیم و به راحتی از آبرو بگذریم
آبی است آبرو که نیاید به جوی باز
از تشنگی بمیر و مریز آبروی خویش
همان‌طوری که آب مایه حیات است، آبروی انسان نیز مایه حیات شخصیت اوست. مؤمن نزد خدا مقام و منزلت ویژه‌ای دارد تا جایی که می‌فرماید: اِنَّ اللهَ یدافِعُ عَنِ الذینَ آمَنوُا اِنّ اللهَ لا یحبُّ كُلّ خوّانٍ كَفوُر؛ همانا خداوند از ایمان آورندگان به حققت دفاع می‌كند و خداوند هرگز خیانت‌كار و ناسپاس را دوست ندارد.[4]
عزّت و آبرو نزد خداست
خداوند آبروی مؤمنین را حفظ کرده و به آنها عزت می‌دهد و می‌فرماید: الَّذِينَ يَتَّخِذُونَ الْكَافِرِينَ أَوْلِيَاءَ مِنْ دُونِ الْمُؤْمِنِينَ أَيَبْتَغُونَ عِنْدَهُمُ الْعِزَّةَ فَإِنَّ الْعِزَّةَ لِلَّهِ جَمِيعًا؛ كساني كه كافران را به جاي مومنان به دوستي مي‌گيرند آيا عزت را نزد آنان مي‌جويند ؟ ولي به يقين هرچه عزت هست از آن خداست. [5]
منابع:
1. سوره اسرا، آیه 70
2. بحارلانوار، جلد 64، صفحه 71
3. مستدرکالوسائل، ج9، ص111
4. سوره حج، آیه 38
5. سوره نساء، آیه 139
خلاصه سخنرانی استاد مبین در کنفرانس آیه های انتظار در تاریخ 93/1/20
لینک سخنرانی های قبلی: http://www.jonbeshnet.ir/category/446