مهم‌تر از عملیات وعده صادق، بهره بردن از آن در راستای سیاست‌های ایران در منطقه است. اسرائیل با نگرانی از تأثیر قدرت‌نمایی ایران بر معادلات منطقه به دنبال کاستن از تبعات تنبیه خویش است.
هرچند کشورمان با کنار گذاشتن تمامی ملاحظات دست‌وپاگیر و عبور از دالان توصیه‌ها و پیشنهادهای واسطه‌گران منطقه‌ای و بین‌المللی برای دست برداشتن از تنبیه اسرائیل، توانست عبرتی فراموش‌نشدنی به اسرائیل بدهد؛ اما مهم‌تر از عملیات وعده صادق، مزیت‌سازی از آن و سپس حفظ و حراست از دستاوردهای آن است.
طی روزهای گذشته اخباری به گوش می‌رسد که اسرائیل به خاطر نگرانی از تأثیرات جدی این حمله بر مناسبات منطقه، بر حجم رفت‌وآمدهای پیدا و پنهان خود افزوده و با کمک محور آمریکایی در حال تلاش برای عقیم گذاشتن عملیات وعده صادق است.
رژیم صهیونیستی در ادامه پروژه ایران‌هراسی که تنها راه پیش روی اسرائیل است به دنبال تعریف منافع مشترک و اهداف یکسان با کشورهای عربی بوده و سعی دارد به آنها، نسبت به آینده‌ای مشابه با اسرائیل که مورد حمله مستقیم ایران قرار گرفته است هشدار دهد.
آنچه باعث شده است تا حدودی این گمانه‌زنی درباره سیاست اسرائیل قابل باور باشد، گزارش‌های رسانه‌ای است که تأیید می‌کند کشورهای عربی منطقه و مشخصاً عربستان سعودی در رهگیری و مبارزه پدافندی با موج حمله موشکی و پهپادی ایران نقش داشته‌اند. خبری که برخی مراکز وابسته به اسرائیل در پررنگ‌شدن آن نقش داشته و اعلام کردند که ائتلاف منطقه‌ای و بین‌المللی که در دفع حملات ایران به اسرائیل مشارکت داشت، پتانسیل ایجاد یک اتحاد منطقه‌ای در مقابل ایران را نشان داد.[1]
این مانور رسانه‌ای در صورت برخورداری از حقیقت می‌توانست بیانگر موفقیت حداکثری اسرائیل در پروژه دور نمودن نقش ایران در منطقه باشد؛ اما خوشبختانه تکذیب فوری آن از سوی کشورهایی همانند عربستان و امارات و اعلام پادشاهی اردن مبنی بر اینکه قصد ایستادن در کنار اسرائیل علیه ایران را ندارد، به خوبی واقعیت‌های منطقه را در شرایط کنونی مشخص می‌کند. کشورهای عربی به خوبی دریافته‌اند که اسرائیل بازنده بزرگ در تقابل با ایران بوده و اکنون بدترین وقت برای افزودن بر وزن اسرائیل در معادلات منطقه است. آنها حاضر نیستند دریچه‌های گشوده شده برای ترمیم روابط خود با ایران را که با حمایت بسیاری از بازیگران فرامنطقه‌ای همچون چین و روسیه به دست آمده است، به نفع اسرائیل ببندند و پل‌های پشت سر خود را خراب کنند.
در خوش‌بینانه‌ترین حالت، کشورهای عربی بدون آنکه رفتار آنها ضد ایرانی تعبیر شود، حاضر به عادی‌سازی روابط خود با اسرائیل هستند. آنها تمایل ندارند که معادلات عربی از سوی اسرائیل مصادره شده و در توازن میان ایران و اسرائیل دخالت کنند.
هرچند کاخ سفید به دنبال آن است که از عادی‌سازی روابط کشورهایی همانند عربستان سعودی و اسرائیل، منافع به دست نیامده برای اسرائیل را تأمین کند و نوعی ائتلاف عربی منطقه‌ای را برای ترسیم منطقه بدون محور مقاومت شکل دهد و از ظرفیت عربی بیشترین بهره را ببرد؛ اما عادی‌سازی و حتی دفاع موشکی کشوری همانند اردن بر فراز آسمان خود در برابر موشک‌های ایرانی را نمی‌توان لزوماً به معنای ایجاد ائتلاف عربی-اسرائیلی ضد ایران دانست. مشخص است که آنها تنها به دنبال برقراری تعادل روابط خود با قدرت‌های منطقه، حفظ وضعیت شکننده منطقه و دوری از تنش‌هایی هستند که می‌تواند ضربه اساسی بر اقتصاد وابسته آنان را در پی داشته باشد.
پی‌نوشت:
[1]. رجانیوز، http://rajanews.com/node/380211.