مجموعه تلویزیونی «رخنه» با وجود اینکه مضمونی به شدت ملی و انقلابی دارد، در دام شعارزدگی نیفتاده است و از همان قسمت نخست هم میشود دریافت که سازندگان آن متوجهاند که در قالب رسانه تلویزیون هر پیامی را باید در دل داستانی پر کشش و با زبان تصویر به بینندگان منتقل کرد.
تا امروز چندین قسمت از مجموعه تلویزیونی «رخنه» پخش شده که از آثار تلویزیونی تولید شده در گونه امنیتی است و تا اینجای کار به نظر میرسد یکی از بهترینها باشد. در «رخنه» تقریباً همه چیز بینقص است.
چند شبی از پخش مجموعه تلویزیونی «رخنه» به تهیهکنندگی «مهدی شفیعی» از شبکه یک سیما میگذرد. کارگردانی این مجموعه را «علی غفاری» به عهده دارد که پیش از این «بچه مهندس» 1 تا 3 را برای تلویزیون ساخته و حالا «رخنه» را در گونه امنیتی در قاب تلویزیون پیش چشم ما گذاشته است که فعالیتهای یک دانشمند برجسته (ناصر مهرآور) و تلاشها برای حفاظت از او -که نامش در فهرست ترور رژیم صهیونیستی قرار گرفته- را روایت میکند.
از همان دقایق آغازین «رخنه»، روشن است که با یک مجموعه جذاب و خوش ساخت روبهرو هستیم. شروع طوفانی، قابهای دلچسب، بازیهای خوب بازیگران اصلی و فرعی و دیالوگهای طبیعی که دست نویسنده را به ما نشان نمیدهد. بیننده با داستان همراه میشود، با شخصیتها همذاتپنداری میکند و حساسیت کار عباس (محافظ ناصر مهرآور) و دلشورهاش را کاملاً درک میکند. همچنین در کنار داستان اصلی، آرام آرام درگیر داستانهای فرعی مربوط به روابط خانوادگی عباس و ناصر میشود، که آنها نیز مستقیم و غیرمستقیم به همان موضوع اصلی برمیگردد.
از یک مجموعه داستانی مطلوب چه میخواهیم؟ موضوع ملی، مضمون انقلابی، داستان جذاب و منسجم، شخصیتپردازی مناسب، دیالوگهای تر و تمیز و ساخت حرفهای. تماشای «رخنه» را از دست ندهید! به این امید که «رخنه» در ادامه کار هم با همین قوت به پیش برود.