رهروان ولایت ـ در بیشتر کتب تاریخی ملل مختلف، به داستان «اصحاب کهف» اشاره شده است؛ قرآن کریم نیز این مساله را پذیرفته و در سوره «کهف» به آن پرداخته است. قرآن قرآن اين داستان را با این آیات آغاز میکند: «أَمْ حَسِبْتَ أَنَّ أَصْحابَ الْكَهْفِ وَ الرَّقِيمِ كانُوا مِنْ آياتِنا عَجَباً * إِذْ أَوَى الْفِتْيَةُ إِلَى الْكَهْفِ فَقالُوا رَبَّنا آتِنا مِنْ لَدُنْكَ رَحْمَةً وَ هَيِّئْ لَنا مِنْ أَمْرِنا رَشَداً * فَضَرَبْنا عَلَى آذانِهِمْ فِي الْكَهْفِ سِنِينَ عَدَداً * ثُمَّ بَعَثْناهُمْ لِنَعْلَمَ أَيُّ الْحِزْبَيْنِ أَحْصى لِما لَبِثُوا أَمَداً [سوره الكهف / 9 تا 12] آيا گمان كردى اصحاب «كهف» و «رقيم» از آيات عجيب ما بودند؟! زمانى را به خاطر بياور كه اين گروه جوانان به غار پناه بردند و گفتند پروردگارا ما را از سوى خود، رحمتى عطا كن و راه نجاتى براى ما فراهم ساز. ما (پرده خواب را) بر گوششان زديم و سالها در خواب فرو رفتند، سپس آنها را برانگيختيم تا آشكار گردد كداميك از آن دو گروه، بهتر مدت خواب خود را حساب كردهاند».
سپس قرآن کریم به شرح ماجرا پرداخته و میفرماید: آنان جوانانى بودند كه به پروردگار خود ايمان آوردند، در میان جامعه کفر و بیدینی قیام کردند و در جلو همگان ندای توحید و خدا پرستی سر دادند و گفتند: پروردگار ما خدای آسمانها و زمين است، هرگز غير از او معبودى را نمیپرستيم؛ شما مردم، معبودهايى جز خدا انتخاب كردهاید، چرا دليل آشكارى بر اين معبودها نمیآورید؟! سپس آنان از میان قوم خود و ظالمین فرار کرده و به غاری که همان نزدیکی بود پناه بردند و در آنجا به خواب فرو رفتند.
قرآن میفرماید: اگر به آنها نگاه میكردی، گمان میکردی که آنها بيدارند، در حالیكه در خواب فرو رفته بودند، و ما آنها را به سمت راست و چپ میگردانديم (تا بدنشان سالم بماند) و سگ آنها دستهاى خود را بر دهانه غار گشوده بود (و نگهبانى میداد) اگر به آنها نگاه میكردى سر تا پاى تو از ترس و وحشت پر میشد! در ادامه میفرماید: همينگونه ما آنها را (از خواب) برانگيختيم تا از يكديگر سؤال كنند، يكى از آنها گفت چه مدت خوابيديم؟ آنها گفتند: يك روز يا بخشى از يك روز (و چون درست نتوانستند مدت خوابشان را بدانند) گفتند: پروردگارمان از مدت خوابمان آگاهتر است.
سپس یک نفر از آنان برای تهیه غذا به شهر آمد، که در آنجا گرفتار شده و مردم از هویت واقعی او و دوستانش با خبر میشوند و متوجه میشوند که حدود 300 سال خوابیده بودند. قرآن در ادامه میفرماید: اينچنين مردم را متوجه حال آنها كرديم، تا بدانند وعده رستاخيز خداوند حق است و در پايان جهان و قيام قيامت شكى نيست.
بله داستان «اصحاب کهف» دلیل روشنی بر قدرت بیانتهای خداوند متعال و برهانی بر وجود معاد است؛ زیرا خدایی که 300 سال آنان را در خواب نگه داشت و مجددا از خواب بیدار کرد، به راحتی میتواند مردگان را نیز زنده کند؛ اتفاقا تاریخ گواه است در آن زمان، مردم نسبت به وجود قیامت به شدت در شک و تردید بودند و عدهای مغرض و کافر نیز در ملأ عام به شدت وجود معاد را انکار میکردند و مردم را به شک انداخته بودند. خداوند متعال با زنده کردند آن جوانان که هنوز در خاطره مردم وجود داشتند، به همگان ثابت کردند که معاد و زنده شدن مردگان، برای خداوند متعال اصلاً کار مشکلی نیست و این امر در دنیا و جلو دیدگان خود آنها اتفاق افتاد، تا مردم عادی نیز به یقین برسند و وجود قیامت را باور کنند.
نظرات
فاعتبروا یا اولی الابصار