9 ربیع الاول را تاجگذاری آن حضرت می دانند چرا که پس از شهادت مظلومانه ی پدر بزرگوارشان امام عسگری (ع) بار سنگین امامت و رهبری عالم بر دوش آن حضرت قرار گرفت.
هرچند آن حضرت به حکمت الهی از دیده ها پنهان اند و توفیق رویت چهره ی دلربای ایشان از جامعه ی بشری سلب گشته است، اما اعتقاد به حضور آن بزرگوار در میان مردم و تاثیر گذاری ایشان در نظام آفرینش و اداره ی عالم هستی از مهمترین باورهای شیعی است و وجود باهرالنور آن امام همام را به خورشید پس ابر تشبیه نموده اند که اگر چه قابل رویت نیست ، ولی گرمابخشی و دیگر خواص آن پابرجاست.
امام عصر "ارواحنا فداه" غائب اند و ما در حال سپری کردن روزگار سخت و پرمحنت غیبتیم. آنچه در دوران غیبت آن حضرت از ما خواسته شده است ، امید مندی و اعتقاد راسخ به ظهور و فرج است که به تعبیرروایات، گشایش و فرج شیعیان هم در گرو چنین باوری است.
هر چند این دوران سرد و تاریک که به انواع ظلمها آمیخته شده و درد دوری امام زمان علیه السلام با دردها و ظلمها و کشتارها و بی عدالتی های دیگر گره خورده است ، اما بر این باوریم که خداوند ظهور را نه تنها محقق خواهد کرد، بلکه زود زود به این امر (غیبت) خاتمه خواهد داد. چرا که :
انهم یرونه بعیداً و نراه قریباً (1)
حاکمیت امام زمان(عج) وعده ی الهی است.
وعدالله الذین آمنوا منکم و عملوالصالحات لیستخلفنکم فی الارض کما استخلف الذین من قبلهم ...
و خدا هیچ گاه از وعده ی خود تخلف نمی فرماید.( و ان الله لایخلف المیعاد )
بیاییم با انتظار واقعی که همان کسب معرفت نسبت به آن حضرت و اصلاح خود، خانواده و جامعه ی مان است آن یار سفر کرده را یاری کنیم و مقدمات ظهور موفورالسرور او را تدارک ببینیم و از خدا بخواهیم تا حجت خود را آشکار نماید و ما را به سربازی و خدمت آن امام همام مفتخر فرماید.
یا رب این شام را سحر گردان آن سفر کرده را تو برگردان