فراتر از تندرستی

رهروان ولایت ـ داروی عجیبی است. دارویی برای تمام درد‌هاست. می‌تواند هر درد و مرضی را به اذن خداوند مهربان مداوا کند. دارویی است همگانی. برای هر کسی مفید و سودمند است. بر خلاف بسیاری از نسخه‌ها که بیماری را تشدید و یا سبب ابتلا به دردها و بیماری‌ها جدید می‌شود، هیچ عارضه و زیانی ندارد.

این نسخه‌ی شفابخش را طبیب درد‌آشنا؛ امام صادق علیه السلام سفارش نموده و فرموده است:

داوُوا مرضاكُم بالصَّدقةِ

بیماران خود را با صدقه دادن درمان كنید. [1]

این نسخه شفابخش سود خالص است و هیچ زیانی درپی ندارد. با عمل به این نسخه اگر خداوند مهربان به صلاح بنده اش بداند او را شفا داده،یا از بدتر شدن بیماری‌اش جلوگیری نموده و یا دردهای پنهان جسمی و روحی دیگری را که دارد، مداوا می‌نماید. هزینه بالا و زحمت زیادی هم ندارد. گاهی حتی یک درصد هزینه های درمانی دیگر اگر برای پیچیدن این نسخه به کار گرفته شود، چه بسا به مراتب بهتر جواب بدهد. عمل به این توصیه حتی اگر به بهبود ظاهری درد و بیماری کمکی نکند، به یقین هم در این دنیا به شکلی دیگر جبران می‌شود و هم ذخیره‌ای می‌گردد برای آخرت و زندگی ابدی در سرای دیگر.

از سوی دیگر عمل به این نسخه می‌تواند فراتر از بیماری‌های مخصوص جسم و بدن رفته و دردهای خطرناک‌تر را نیز مداوا کند. گاهی درد، بیماری اخلاقی و روحی است که به مراتب از بیماری‌هایی که بدن به آن مبتلا می شود بدتر و خطرناک‌تر است. بیماری‌های بدن هر قدر هم خطرناک و کشنده باشند دنیای انسان را به خطر می‌اندازند و کاری به آخرت ندارند. چه بسا بیماری و درد کشیدن در دنیا باعث عُلّو درجه و راحتی در آخرت و سرای دیگر شود. اما بیماری‌های اخلاقی، انسان را به سوی هلاکت می‌کشاند. هم دنیا و هم آخرت انسان را خراب می‌کند.

نکته دیگر اینکه ، هر دارویی تا زمانی مشخص که بیماری را از بین می‌برد باید مصرف گردد. از سویی نیز هم خود انسان و هم خانواده و نسل او مدام در معرض بیماری های مختلف، - چه بیماری های جسمی و چه بیماری های اخلاقی- قرار دارند. از این رو برای مبارزه با این بیماری‌ها، بهترین کار تداوم مصرف و استفاده همیشگی از این داروی حیاتبخش است. هر کسی تا زمانی که زنده است ممکن است بتواند این کار را انجام دهد. اما بعد از وفاتش هیچ تضمینی برای ادامه این راه وجود ندارد تا از این دارو استفاده شود.

از این رو هر کس دل در گرو محبت فرزندان و نوادگان خود  دارد و عافیت دنیا و آخرت آنان را می‌خواهد، می‌تواند از این نسخه آرام بخش دردها تا ابد استفاده نموده و برای آنان صدقه‌ای ماندگار و ابدی بدهد. صدقه‌ای که بتواند پا به پای نسل او در طول زمان جریان داشته و درمانی برای درمان دردهای آنان باشد. می‌توان برای نسلی که هنوز نیامده‌اند از هم اکنون صدقه کنار گذاشت تا درمانی برای دردهای آنان باشد.

راه این کار وقف است. چرا که وقف صدقه جاریه ایست که از حرکت باز نمی‌ایستد و مدام در حال پیچیدن نسخه‌های معالجه است.

وقف صدقه‌‌ی به روزی است که هم برای مداوای جسم و جان امروز خود می‌توان از آن بهره گرفت و هم، برای پیشگیری و مداوای بیماری‌های فرزندان و نسل‌های بعدی از آن استعانت گرفت و هم، داروخانه‌ای برای آخرت و بیماری‌هایی که ممکن است آنجا گریبانگیر شخص شود مهیا نمود. وقف چشمه آب حیاتی است که از جوشش باز نمی‌ایستد و می‌تواند هر بیماری را با جرعه‌ای بهرمند سازد. شربتی است که تمامی ندارد. دارویی است که کم شدن و تمام شدن در کارش نیست. هر چه از آن بیشتر استفاده شود جوشش بیشتر و منفعتش فزونتر می‌گردد.

-------------------------

پی نوشت:

[1]  قال الامام الصادق - علیه السّلام - : داوُوا مرضاكُم بالصَّدقةِ.  بحار الانوار، ج 93، ص 130»