به گزارش رهروان ولايت در وبلاگ گروه اينترنتی راهنما شناسی آمده است:شادی و نشاط یک ضرورت بوده و جزء نیاز های طبیعی و فطری انسان است، چه کسی را می توان یافت که منکر چنین نیازی باشد، و از آنجا که شادی و سرور ، نا کامی و نا امیدی و ترس و نگرانی را از روح انسان می زداید این خود نشان از نیازمندی انسان به این مساله مهم بوده و برای اینکه انسان زندگی موفق و پر انرژی داشته باشد چاره ای جز شادکامی و بهجت و نشاط ندارد وازطرفی چون خداوند انسان را آفریده و به تمام نیاز های روحی و روانی وی آگاه است و قوانین و شریعتهایی راکه برای هدایت بشر می فرستد متناسب با نیاز وی بوده لذا در دین مبین اسلام هم تاکید فراوانی به نشاط و شادی شده است.
در این نوشتار می خواهیم شاد بودن و شاد زیستن را از دیدگاه دین مبین اسلام و راهبران وراهنمایان بسوی حق و حقیقت به نظاره بنشینیم و ببینیم ، تا چه اندازه در این مورد سفارش شده است؟ چه سفارشاتی در این راستا بیان فرموده اند تا چگونه در زندگی فردی و اجتماعی خود نشاط داشته باشیم ؟
اهمیت شادی و نشاط در سیره پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله وسلم) و ائمه اطهار (علیهم السلام):
اسلام دین طبیعت و فطرت بشر بوده و در نگاهی فرا گیر تمامی نیازهای طبیعی انسان را در نظر گرفته است و دستورات و احکام خویش را بر پایه مصلحت و سود و زیان و مفسده بیان فرموده است و تنها مکتبی است که منحصر به زمان و مکان خاصی نیست و قوانین آن برای تمامی زمانها و مکانها بوده و در هر دوره ای پاسخگوی نیازهای بشر و جوامع بشری بوده ، و برای افراد عالم برنامه ی سعادت بخشی ارائه می دهد و چنان جامع و کامل است که به تمام نیازهای روحی و روانی و جسمی انسانها توجه دارد.
پیشوایان دینی با تکیه بر پشتوانه ی عظیم وحی و قرآن،گنجینه ای پر بها از معارف را برجای گذاشته اند،که این میراث ماندگار پاسخگوی تمامی نیاز های بشر امروزی بوده است از این نیازها که یک نیازی طبیعی در سرشت آدمی است،نیاز به شادی و سرور و سرخوشی است و متناسب با سرشت آدمی و مصالح و منافع وی برای این امر دستورات و برنامه هایی را ارائه فرموده اند و بر آن نیز تاکید دارند
تا جایی که حضرت رسول اکرم (صلی الله و علیه وآله و سلم) فرمودند: « إِنَّ أَحَبَّ الْأَعْمَالِ إِلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ إِدْخَالُ السُّرُورِ عَلَى الْمُؤْمِنِینَ.»
«براستى كه بهترین اعمال بسوى خداوند عز و جل وارد ساختن سرور و خوشحالى است بر مؤمنین.» (کافی ج 2 باب ادخال السرور فی قلوب المومنین حدیث 4 )
یا در روایتی دیگر می فرمایند :« مَنْ سَرَّ مُؤْمِناً فَقَدْ سَرَّنِی وَ مَنْ سَرَّنِی فَقَدْ سَرَّ اللَّهَ.»
«هر كس مؤمنى را شاد و خوشحال سازد پس براستى كه مرا خوشحال ساخته، و هر كس مرا خوشحال سازد براستى كه خدا را خوشحال نموده.»(همان حدیث 1)
در روایاتی دیگر شاد بودن و دوری از کسالت و تنبلی را از نشانه های مومن بیان داشته اند از آن جمله اینکه امیر المومنین علی (علیه السلام) می فرمایند: الْمُؤْمِنُ بِشْرُهُ فِی وَجْهِهِ ...
مومن شادی و سرورش در صورتش نمایان است(نهج البلاغه قصار 339)