جنایت مسلمانان در قبال محبوبترین انسان

بسم الله الرحمن الرحیم

جنایت مسلمانان در قبال محبوبترین انسان

امام حسین علیه السلام در جهت احیای دین مبین اسلام و ارزشهای الهی در جامعه در برابر سلطنت مشرک امویان که همواره مدافع الحاد و مادی گرایی بوده اند، تا آخرین لحظه پایداری نمود و در راه مبارزه با ستم و ظلم بنیان شکن امویان، نفس معصوم خویش،فرزندان و نزدیکانش را مظلومانه فدای اسلام نمود.

مطلب حیرت آور در واقعه جانسوز حماسه عاشورا،  توجه در ماهیت دین و مسلک مردمانی است که اراده بر شهادت امام حسین علیه السلام و اهل بیت ایشان داشته اند. در واقع گروه مسیحیان و یهودیان و یا مشرکان اراده بر قتل فرزند پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله جزم نکرده بودند، بلکه گروه مسلمانان و انسانهای معتقد به نبوت پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله کمر به قتل حسین بن علی فرزند پیامبر اسلام(ص) بسته اند. 

مسلمانان در روز دهم محرو سال ۶۱(ه ق) به فرماندهی عمر بن سعد بعد از اقامه ی نماز صبح، در برابر حسین بن علی صف آرایی نمودند تا هدف حاکمیت امویان، قتل و نسل کشی خاندان پیامبر اسلام را اجرا نمایند، سوالی که ذهن را آزار می دهد تقید سپاهیان عمر سعد به ظواهر اسلامی یعنی نماز می باشد، چرا آنان که در نماز به حقانیت پیامبرشان محمد بن عبدالله شهادت می دهند ولی در عین حال اراده بر قتل وحشیانه فرزند همین پیامبرشان دارند؟ فرزندی که پیامبر اکرم (ص) در مواقع مختلف در زمان حیاتشان مسلمانان را به محبت و احترام به خاندانش خصوصا امام حسن و حسین علیهما السلام توصیه فرمودند:((حُسینٌ مِنّی و أنا مِن حسینٍ، أحَبَّ اللّهُ مَن أحبَّ حسینا، حسینٌ سِبْطٌ مِن الأسْباطِ.)).(۱)حسین از من است و من از حسینم. هر که حسین را دوست بدارد خداوند دوستش بدارد. حسین سبطی از اسباط است.در روایتی دیگر پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله دوستداران امام حسن و حسین و حضرت امیرالمومنین و فاطمه زهرا علیهم السلام را هم درجه خویش در روز قیامت معرفی فرموده است، چنانچه ما محسن جعفر علیه السلام می‌فرماید:(( أخذ رسول الله  بيد الحسن والحسين فقال  من أحب هذين الغلامين وأباهما وامهما فهو معي في درجتي يوم القيامة.)).(۲)

بنابر محتوای روایت شریف مذکور، محبت و دوستی با امام حسن وحسین علیهما السلام در راستای دوستی با خالق یکتا معرفی شده است و این مطلب دال بر حقانیت ایشان و اینکه اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام شاخصی برای تشخیص جریان حق و باطل در جامعه ی اسلام می باشند و به عنوان پیشوا وظیفه هدایت جامعه را برعهدهدخواهند داشت، چنانچه پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله در روایتی علاوه بر توصیه مسلمانان به دوستی با خاندان خویش، به امامت و خلافت امام حسین از سوی خدای متعال تصریح و از امام حسین به عنوان دروازه نجات امت اسلام یاد می فرماید:((أمّا الحُسَینُ فَإنَّهُ مِنّی وَ هُوَ ابنی وَ وَلَدی وَ خَیرُ الخَلقِ بَعدَ أخیهِ وَ هُوَ إمامُ المُسلِمینَ وَ مَولی المُؤمِنینَ وَ خَلیفَةُ رَبِّ العالَمینَ وَ غیاثُ المُستَغیثینَ وَ کَهفُ المُستَجیرینَ وَ حُجَّةُ اللّهِ عَلی خَلقِهِ أجمَعینَ وَ هُوَ سَیِّدُ شَبابِ أهلِ الجَنَّةِ وَ بابُ نَجاةِ الاُمَّةِ أمرُهُ أمری وَ طاعَتُهُ طاعَتی مَن تَبِعَهُ فَإنَّهُ مِنّی وَ مَن عَصاهُ فَلَیسَ مِنّی.)).(۳)امّا حسین، او از من است. او پسر من و زاده من است و بهترین انسانها پس از برادرش می‌باشد. او امامِ مسلمانان است و مولایِ مؤمنان و خلیفه پروردگار جهانیان و یاورِ یاری خواهان و پناهِ پناه جویان و حجّت خداوند بر همه خلق او. او سرور جوانان بهشت و دروازه نجات امّت است. فرمان او فرمان من است، و اطاعت از او اطاعت از من، هرکه از او پیروی کند از من است و هرکه نافرمانی او کند از من نیست.

مسلمانان پنج دهه پس از وفات پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله در مواجهه با میراث نبوت علاوه بر نادیده گرفتن حقوق خاندان و اهل بیت پیامبر اکرم، دست به جنایتی هولناک زدند و امام حسین علیه السلام و خاندان و یاران ایشان را به شهادت رساندند.

منابع

۱.مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، دارالاحیاءالتراث، ج۴۳، ص۲۷۰_۲۷۱/ ۳۵.

۲.همان،ج۴۳، ص۲۷۱/ ۳۷.