چکیده: بحث مهدویت تنها مختصّ به شیعه نیست، تا عده‌ای سبک مغز و نادان، از روی جهالت و حماقت خود، این اعتقاد را مورد تمسخر قرار داده و آن‌را یک عقیده موهوم و خرافاتی بدانند.
رهروان ولایت ـ یکی از شبهات قدیمی که علمای اهل سنّت مطرح مي‌كردند و توسط علمای طراز اول شیعه بارها پاسخ داده شده است، ولی کسی گوش نمی‌دهد و مجدداً فرزندان آنان بدون خواندن پاسخ‌های متقن و محکم علمای شیعه، باز آن را تکرار می‌کنند، بحث اثبات وجود نازنین حضرت بقیه‌الله‌الاعظم امام زمان (عجل‌الله‌فرجه‌الشریف) است.
آنها همیشه به این موضوع اعتراض کرده و وجود چنین شخصی را انکار کرده‌اند و امروزه نیز با ادبیاتی جدید، همان شبهات آباء و اجداد خود را تکرار کرده و حتی به خود، این زحمت را نمی‌دهند که یک‌بار پاسخ علمای شیعه را مطالعه کنند.
ما برای اثبات وجود نازنین حضرت، هم دلیل عقلی داریم و هم دلیل نقلی؛ البته چون این مطلب، یک مساله تاریخی است باید به دلایل نقلی بیشتر توجه کرد.
قبل از بیان ادلّه شیعه برای اثبات وجود حضرت، بیان این نکته ضروری است که ما در بحث مهدویت، با ادیان و مذاهب دیگر دارای نقاط اشتراکی هم هستیم. یعنی این‌چنین نیست که این عقیده تنها مختص به شیعه باشد و از اختصاصات این مذهب، بلکه در این اعتقاد، نکاتی وجود دارد که در آنها نه تنها با دیگر مذاهب اهل سنّت، بلکه با دیگر ادیان و مکاتب فکری نیز مشترک هستيم.
در این پست به این نقاط اشتراک و افتراق پرداخته و از پست‌های آینده وارد بحث دلایل اثبات خواهیم شد.(ان شاءالله)
نقاط اشتراک با ادیان دیگر:
1. امید به آینده جهان و بشریت: هم اسلام و هم ادیان بزرگ جهان مثل مسیحیت و یهود، معتقدند که دنیا روزی بعد از این‌که پر از ظلم و جور شده بود، پر از عدالت شده و صلح و صفا و آرامش به زندگی مردم باز خواهد گشت؛ شهرهای ویران شده آباد شده و آرامش و آسایش همگانی کل دنیا را فرا خواهد گرفت.
2. فتح دنیا به دست مردی الهی صورت خواهد گرفت: همه ادیان معتقدند که در آخرالزمان مردی از جانب خداوند متعال ماموریت دارد کل دنیا را فتح کرده و پر از عدل و داد كند، حال درست است که هر دینی آن مُصلح کل را به نحو دل‌خواه خود معرفی می‌کند؛ امّا در این نکته که آن مُصلح از جانب خداوند متعال آمده است، اشتراک دارند.
3. زمان ظهور مخفی است: در ادیان دیگر نیز هم‌چون اسلام عزیز، زمان ظهور تعیین نشده و مخفی مانده است. عدم تعیین وقت خاص، برای همیشه مشعل امید را پرفروغ و نورانی نگه می‌دارد و مردم هیچ عصری را از آمدن منجی مایوس نمی‌کند.
4. نشانه‌های ظهور: اگر به کتاب مقدس ادیان دیگر مثل تورات و انجیل نگاه کنیم، آنها نیز برای زمان ظهور، نشانه‌هایی را بیان کرده‌اند، این نشانه‌ها بسیار شبیه و نزدیک است به نشانه‌هایی که به صورت عمومی برای ظهور حضرت ولی عصر(عجل‌الله‌فرجه‌الشریف) بیان شده است. در آنها نیز گفته شده در آخرالزمان ظلم و جنگ و فساد تباهی دنیا را فرا خواهد گرفت.
5. غیبت منجی: در دین مسیح نیز مانند اسلام، «منجی» زنده و در پرده غیبت است، این دین بزرگ، حضرت مسیح را آن مصلح بزرگ می‌داند و او را در پرده غیبت دانسته و معتقدند روزی خواهد آمد که حضرت مسیح ظهور کرده و دنیا را فتح و پر از عدل و داد خواهد کرد. یهودیان نیز منتظر مسیح واقعی هستند که خواهد آمد.
6. جهان پس از ظهور: در تمام ادیان بزرگ دنیا بیان شده است که دنیا بعد از ظهور منجی، پر از عدل و داد شده و دنیا و مردم به آرامش و آسایش و راحتی خواهند رسید. مصلح آخرالزمان در احقاق حق و نابودی باطل، هرگز شکست نخواهد خورد؛ او به هدف خود می‌رسد و جهان را پر از عدل و داد، مساوات، خوبی، آبادی، صلح و صفا می‌کند. آرمان شهری که در طول تاریخ، ذهن انسان‌های صالح را به خود مشغول کرده است، با آمدن منجی تحقق خواهد یافت.
نقاط اختلاف:
1. ما بر خلاف ادیان دیگر معتقدیم كه آن منجی، فرزند پیامبراکرم(صلی‌الله‌علیه‌وآله) است.
2. ما معتقدیم آن منجی همین الآن نیز زنده است و در میان مردم زندگی می‌کند و با مردم در ارتباط است، امّا ادیان دیگر این مورد را قبول ندارند و حتی مسیحیت که معتقد است حضرت عیسی(علیه‌السلام) زنده است، می‌گویند او نزد خداست و در میان مردم زندگی نمی‌کند.[1]
با توجه به این مطالب، بحث مهدویت تنها مختصّ به شیعه نیست، تا عده‌ای سبک مغز و نادان، از روی جهالت و حماقت خود، این اعتقاد را مورد تمسخر قرار داده و آن‌را یک عقیده موهوم و خرافاتی بدانند؛ به عبارت ديگر؛ این عقیده همان‌طور که گفته شد، در میان تمام ادیان و مذاهب اسلامی ریشه دارد و هرگز مختص به شیعه نیست تا بتوان آن‌را انکار کرد. حتی زنده بودن منجي هم مختص به شیعه نیست و همان‌طور که در بالا اشاره شد، مسیحیت نیز معتقد است حضرت عیسی(علیه‌السلام) حدود 2000 سال است که زنده است و دارای غیبت بوده و روزی خواهد آمد که از پس غیبت بیرون آمده و دنیا را فتح خواهد کرد.
-------------------------------
پی‌نوشت:
[1]. برگرفته از مقاله «نجات شناختی تطبیقی» از حسین علی سعدی، فصل‌نامه انتظار موعود، شماره 4.