دهم ربیع‌الاول، سالروز ازدواج پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله با حضرت خدیجه سلام‌الله‌علیه‌وآله است؛ ازدواجی که ملاک آن معنویت بود و منشأ تمام خیرات و برکات در دنیا و آخرت شد.
دهم ربیع‌الاول سال بیست‌وپنجم عام‌الفیل، سالروز ازدواج آسمانی پیامبر خاتم، گل سر سبد عالم هستی، حضرت محمد صلی‌الله‌علیه‌وآله با بزرگ شیرزن تاریخ، حضرت خدیجه سلام‌الله‌علیهااست.
ازدواجی که در آن دنیا و متاع دنیا هرگز ملاک قرار نگرفت، با اینکه حضرت خدیجه سلام‌الله‌علیها ثروتمندترین زن زمان خود بود و پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله، از مال و ثروت دنیا دستش خالی بود.
ملاک در این ازدواج از زبان دو خانواده
در این ازدواج ابتدا حضرت ابوطالب علیه‌السلام لب به سخن گشود و بعد از حمد و ثنای الهی و بی‌ارزش دانستن مال و ثروت دنیا فرمود: «إِنَّ ابْنَ أَخِي هَذَا؛ يَعْنِي رَسُولَ اللَّهِ صلّی الله علیه وآله مِمَّنْ لَا يُوزَنُ بِرَجُلٍ مِنْ قُرَيْشٍ إِلَّا رَجَحَ بِهِ وَ لَا يُقَاسُ بِهِ رَجُلٌ إِلَّا عَظُمَ عَنْهُ وَ لَا عِدْلَ لَهُ فِي الْخَلْقِ وَ إِنْ كَانَ مُقِلًّا فِي الْمَالِ»؛[1] «اما این برادرزاده‌ام[رسول‌الله] بر تمام مردان قریش برتری و رجحان دارد و در این برتری با هیچ‌کس مقایسه نشود و در میان مردم برایش همانندی یافت نشود؛ اگرچه از جهت مالی تهی‌دست است»؛ سپس با عهده‌دار شدن مخارج، قسم یاد کرد که این ازدواج مبارک و میمونی خواهد بود.
بعد از سخنان پرشور حضرت ابوطالب، ورقةبن نوفل شروع به سخن کرد؛ ولی به علت لکنت در جواب حضرت ابوطالب، خود حضرت خدیجه به سخن آمد و بعد از رضایت به این ازدواج، حاضر شد مهریه را نیز خودش بپردازد.[2]
کوثر، حاصل این ازدواج
این ازدواج بزرگ، منشأ تولد حضرت فاطمه زهرا سلام‌الله‌علیها شد؛ مولودی که منشأ تمام برکات در دنیا و آخرت شد و قرآن کریم این بانوی بزرگ را کوثر نامید: «إِنَّا أَعْطَيْنَاكَ الْكَوْثَرَ»؛[3] «بی‌تردید ما به تو خیر فراوان عطا کردیم».
آری! این ازدواجی بود که ثمره آن ازدواج دو معصوم[حضرت زهرا و امیرالمؤمنین علیهماالسلام] شد که تمام جهانیان، از ابتدا تا انتها از برکات و خیرات آن بهره‌مند می‌شوند؛ هرچند از درک آن عاجزند.
پی‌نوشت:
[1]. کلینی، محمدبن یعقوب، کافی، اسلامیه، ج5، ص374.
[2]. همان، ص375.
[3]. کوثر: 1.