چرا اسلام به جای تشویق به کوشش,امر به دعا کرده است؟

10:07 - 1391/10/15
امام صادق علیه السلام فرمودند: در نزد خداوند مقاماتى است كه بدون دعا ، كسى به آن مقامات نمى ‏رسد.

به گزارش رهروان ولايت در وبلاگ گروه اينترنتی رهپویان قرآن آمده است:(وَ إِذَا سَأَلَكَ عِبَادِى عَنىّ‏ِ فَإِنىّ‏ِ قَرِیبٌ  أُجِیبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذَا دَعَانِ  فَلْیَسْتَجِیبُواْ لىِ وَ لْیُؤْمِنُواْ بىِ لَعَلَّهُمْ یَرْشُدُون‏)
و هنگامى كه بندگان من، از تو در باره من سؤال كنند، (بگو:) من نزدیكم! دعاى دعا كننده را، به هنگامى كه مرا مى‏خواند، پاسخ مى‏گویم! پس باید دعوت مرا بپذیرند، و به من ایمان بیاورند، باشد كه راه خود را پیدا كنند و به مقصد برسند.(بقره-186)

دین مقدس اسلام در بسیاری از موارد  از ابزارهایی  استفاده می کند که در اختیار عموم مردم قرار دارد ، مثلا با دیدن ماه رمضان روزه  راواجب کرده است ، یا اینکه اوقات نماز را بر اساس طلوع وغروب خورشید مشخص کرده است که در اختیار همه افراد بشر است ، حال یكى ازاین  وسائل وبرنامه هاى عمومى‏اسلام که براى ارتباط بندگان با خدا وند سبحان است ، مساله دعا و نیایش است‏،که برای همه افراد بشر مقدور است .و  از جمله  عباداتی است که قرآن و روایات اسلامی ، توجه ویژ ه به آن کرده است .

سفارش شده است که انسان نباید در هیچ شرایطی ازدعا کردن مأیوس شود، چرا که لطف خدای کریم به بندگانش آنقدر زیاد است که حتی اگر در این دنیا ، دعای او را مستجاب نکند، آنرا به صورت اندوخته ایی برای فردای قیامتش به حساب او اضافه خواهد کرد.

این مساله  آنقدر حائز اهمیت بوده  است که در بعضی از روایات اهلبیت عصمت علیهم السلام، ، آنرا  افضل عبادات  معرفی کرده است  .(1)

واز آنجا که روح هر عبادتى ،  قرب به خدا و راز و نیاز با اوست‏، لذا امام صادق علیه السلام می فرماید: : بر شما باد به دعا کردن، چرا که بهترین چیزیست که می توان با آن به خداوند سبحان ، نزدیک شد... .(کافی-ج4ص299)

شبهه:

ممکن است کسی بگوید :  چرا اسلام مردم را بجاى تشویق به فعالیت و كوشش و استفاده از وسائل پیشرفت ، به سراغ دعا مى‏فرستد، و عملا به آنها تعلیم مى‏دهد كه دست از  تلاش وکوشش برداشته وبه جای آن  دعا كنند؟آیا این خود به ضرر جامعه ومردم نیست؟

جواب : ما  نباید فراموش کنیم که دعا کردن به درگاه الهی ، به این معنا نیست كه انسان دست از تلاش وکوشش برداشته  وبه جای آن دست به دعا بردارد، بلكه مقصود این است که  انسان  برای رسیدن به حاجتش ، ابتداء باید تلاش وزحمت خودش را به کار بگیرد ودر نهایت اگر به بن بست رسید ، و کوشش وتلاش او به جایی نرسید ، نا امید نشود ، بلکه  به سراغ دعا رفته  و با توجه و تكیه بر خداوند متعال ، روح امید و حركت را در خود زنده كند، و از كمكهاى بى دریغ آن مبدء بزرگ مدد بگیرد.

شبهه دیگر :

ممكن است كسى بگوید: آیادعا کردن ودرخواست از خداوند؛ فضولى در كار خدا نیست‏؟ زیرا خدا  به ما محبت دارد، و مصالح ما را بهتر از خود ما مى‏داند، پس  هر چه مصلحت باشد انجام مى‏دهد، بنابراین ، چه لزومی دارد  هر ساعت ، مطابق دلخواه خود از او چیزى  را بخواهیم که ممکن است به مصلحت ما هم نباشد؟‏

جواب :  ما نمی گوییم هر دعایی  ولو خلاف مصلحت ما هم باشد ، برآورده می شود  ،در بالا هم اشاره ایی کردیم که ممکن است خداوند بنا بر مصالحی دعای ما را برآورده نکند ، ولی چون ما وظیفه خود را انجام داده ایم ، لذا خداوند هم این دعای ما را در قیامت به صورت پاداش به ما عطا خواهد کرد .

از طرفی در روایت داریم که امام صادق علیه السلام فرمودند: در نزد خداوند مقاماتى است كه بدون دعا ، كسى به آن مقامات نمى‏رسد. بنابراین ممکن است  ما به سبب  همین دعا کردن یا صدقه دادن ، به همان مصلحتی که خداوند برای ما مقدر کرده بود ، برسیم ، به گونه ایی که اگرآن  دعا یا صدقه ی ما نمی بود ، ، خداوند هم آن مصلحت را نمی داد.

پس می توان گفت که  دعا کردن هیچ منافاتی با مصلحت های خداوند ندارد.

پی نوشت ها:

1 :  (...أَفْضَلُ‏ الْعِبَادَةِ الدُّعَاءُ...)( الكافی (ط - الإسلامیة)   ج‏2 ص  466)

 

Plain text

  • تگ‌های HTML مجاز:
  • آدرس صفحات وب و آدرس‌های پست الکترونیکی بصورت خودکار به پیوند تبدیل می‌شوند.
  • خطوط و پاراگراف‌ها بطور خودکار اعمال می‌شوند.
3 + 13 =
*****