رهروان ولایت ـ از نگاه جهان‌بینی اسلامی، جهان هستی در این دنیای مادی منحصر نیست؛ بلکه پس از مرگ، سرای دیگری در انتظار اوست و انسان، پس از مرگ نیز حیّ و زنده است. و در دنیای دیگری به نام برزخ و سپس در سرایی جاودان به نام آخرت به زندگی خود ادامه خواهد داد.
ما نمی‌توانیم صورت دقیقی از نحوه و کیفیت زندگی‌مان در آخرت داشته باشیم. و آنچه که از قرآن کریم و روایات در وصف آخرت فهمیده می‌شود، اعجاز شگفت انگیزی است که واقعیت آن پس از ورود به عالم آخرت فهمیده می‌شود.
اما آنچه که اجمالا در مورد آن شناخت داریم این است که در برزخ، ماده و عنصر یا مولکول و اتم وجود ندارد، ولی صورت تمام موجودات بی‌آنکه ماده و وزنی در کار باشد موجود است.
در جهان برزخ آثار ماده از گرمی و سردی، شیرینی و تلخی، شادی و غمگینی هست، هر چند خود ماده وجود ندارد، در آنجا خوردن و آشامیدن، دیدن و شنیدن وجود دارد، اگرچه از ماده‌ای که این امور در زندگی ما متوقّف بر آن است، خبری نیست. می‌توان بدن برزخی و نعمت‌ها و عذاب‌های برزخ را به گونه‌ای به لذت‌ها و دردهای موقع خواب تشبیه کرد.[1]
در روایت هم می‌خوانیم: «اَلْقَبْرُ اِمَّا رَوْضَةٌ مِنْ رِیَاضٍ اَوْ حُفْرَةٌ مِنْ حُفَرِ النَّارِ؛[2] قبر یا باغی است از باغ‌های بهشتی و یا گودالی از گودال‌های دوزخ است».
سبک و نظام زندگی در آخرت، متفاوت با دنیاست؛ زمانی که از غذا و شراب‌های بهشتی و تنعم و سلطنت در آخرت، صحبت می‌شود ما فکر می‌کنیم که منظور همان خوردن و لذّت بردن و امر و نهی کردن است؛ در صورتی که چارچوب زندگی در آخرت، به گونه‌ای است که هرگز به فکرمان هم خطور نمی‌کند، در آخرت کارها به اراده و در یک چشم به هم زدن صورت می‌گیرد.[3]
--------------------------------------
پی‌نوشت:
1.سبحانی، الهیات و معارف اسلامی،ص288.
2.امالی شیخ طوسی،ص18.
3. ممدوحی، شناخت از نظر قرآن و اسلام، ص29.