رهروان ولایت ـ اﺳﺘﺎﺩﯼ ﺍﺯ ﺷﺎﮔﺮﺩﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﭘﺮﺳﯿﺪ: ﺑه نظﺮ ﺷﻤﺎ ﭼﻪ ﭼﯿﺰ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺭﺍ ﺯﯾﺒﺎ ﻣﯽﮐﻨﺪ؟
ﻫﺮ ﯾﮏ ﺟﻮﺍﺑﯽ ﺩﺍﺩﻧﺪ، ﯾﮑﯽ ﮔﻔﺖ: ﭼﺸﻤﺎﻧﯽ ﺩﺭﺷﺖ. ﺩﻭﻣﯽ ﮔﻔﺖ: ﻗﺪﯼ ﺑﻠﻨﺪ. ﺩﯾﮕﺮﯼ ﮔﻔﺖ: ﭘﻮﺳﺖ ﺷﻔﺎﻑ ﻭ ﺳﻔﯿﺪ! و …
ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺩﻭ ﻟﯿﻮﺍﻥ ﺍﺯ ﮐﯿﻔﺶ بیرون ﺁﻭﺭﺩ. ﯾﮑﯽ ﺍﺯ آنها ﺑﺴﯿﺎﺭ ﻟﻮﮐﺲ ﻭ ﺯﯾﺒﺎ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﺳﻔﺎﻟﯽ ﻭ ﺳﺎﺩﻩ، ﺳﭙﺲ ﺩﺭ ﻟﯿﻮﺍنی که لوکس و زیبا بود «ﺯَﻫﺮ» ﺭﯾﺨت ﻭ ﺩﺭ ﻟﯿﻮﺍﻥ ﺳﻔﺎﻟﯽ «ﺁﺑﯽ ﮔﻮﺍﺭﺍ» سپس رو به شاگران گفت: شما کدام را انتخاب میکنید؟
ﻫﻤﮕﯽ ﺑﻪ ﺍﺗﻔﺎﻕ ﮔﻔﺘﻨﺪ: ﻟﯿﻮﺍﻥ ﺳﻔﺎﻟﯽ!
ﺍﺳﺘﺎﺩ ﮔﻔﺖ: ﺯﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺩﺭﻭﻥ ﻟﯿﻮﺍﻥﻫﺎ ﺭﺍ ﺷﻨﺎﺧﺘﯿﺪ، ظاهر زیبای لیوان لوکس که باطنی مسموم داشت فریبتان نداد.
ایشان که از استادان روشنفکر جامعه پزشکی بود میگفت: ﺣﮑﺎﯾﺖ ﻣﺎ ﺁﺩمها همین است، ممکن است انسانی از نظر ظاهر زیبابی چندانی نداشته باشد ولی دارای قلبی مهربان و باطنی نیکو باشد و بالعکس شخص خوشتیپ و زیبا داری باطنی آلوده و کثیف باشد. آلودگی چنین افرادی که از آن به مرض تعبیر میشود از امراض جسمی به مراتب خطرناکتر و کشندهتر است، همان گونه که امام علی علیهالسلام میفرماید:
«فقر و نداری درد بدی است و بدتر از آن بیمارىِ تن است و سخت تر از بیمارىِ تن، بیمارىِ دل است»[1]
یکی از دانشجویان که به دقت به حرفهای استاد توجه میکرد در تایید سخنانش گفت: صفات زشتی که با ظاهری زیبا از طریق شیطان و هوای نفس به آدمی پیشنهاد میشود همانند همین زهری است که در لیوانی زیبا جای دارد که اگر انسان آن را قبول کند و سر بکشد اثراتی زیانبار بر روان او خواهد گذاشت که رفتارهای ظاهری او را شکل میدهد، خداوند در قرآن کریم میفرماید:
«فی قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ فَزادَهُمُ اللَّهُ مَرَضاً وَ لَهُمْ عَذابٌ أَلیمٌ بِما كانُوا یَكْذِبُونَ" [سوره بقره آیه 10] در دلهاى آنان یك نوع بیمارى است خداوند بر بیمارى آنان افزوده و به خاطر دروغهایى كه میگفتند، عذاب دردناكى در انتظار آنها است.»
در ادامه این کلاس که تبدیل به گفتگویی دوستانه و عالمانه شده بود، دانشجوی دیگری در تائید نظر استاد و دوستش گفت: خداوند با دادن قدرت تفکر و تعقل و فرستادن پیامبران و کتب آسمانی همگان را به سمت سعادت و معنویت و ساختن روحی زیبا و اخلاقی دلنشین تشویق کرده است و در کنارش از عواقب بی اعتنایی به این ابزار خبر داده، که انسان بر اثر غفلت و استفاده نادرست از این نعمات بزرگ تا به حیوانیت تنّزل مقام پیدا میکند و میفرماید:
«وَ لَقَدْ ذَرَأْنا لِجَهَنَّمَ كَثیراً مِنَ الْجِنِّ وَ الْإِنْسِ لَهُمْ قُلُوبٌ لا یَفْقَهُونَ بِها وَ لَهُمْ أَعْیُنٌ لا یُبْصِرُونَ بِها وَ لَهُمْ آذانٌ لا یَسْمَعُونَ بِها أُولئِكَ كَالْأَنْعامِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ أُولئِكَ هُمُ الْغافِلُونَ" [سوره اعراف آیه 179] به یقین، گروه بسیارى از جن و انس را براى دوزخ آفریدیم، آنها دلهایى دارند كه با آن اندیشه نمىكنند، و نمىفهمند و چشمانى كه با آن نمىبینند و گوشهایى كه با آن نمىشنوند آنها همچون چهارپایانند بلكه گمراهتر! اینان همان غافلانند چرا كه با داشتن همه گونه امكانات هدایت، باز هم گمراهند»
استاد برای فهم بهتر آیه شریفه فوق به دانشجویان گفت: انسانها با داشتن عقل سالم و چشم بینا و گوش شنوا امكان همه گونه ترقى و تكامل را دارند، اما بر اثر هوا پرستى و گرایش به پستیها این استعدادها را بلا استفاده مىگذارند، و بدبختى بزرگ آنان از همین جا آغاز مىگردد، و به جایی میرسند که تنها دغدغه زندگیشان خواب و خور و شهوت جنسی است و برای رسیدن به این مسائل دست به هر اقدامی میزنند و برایشان حلال و حرام تفاوتی نمیکند. چنین افرادی فقط به دنیا فکر میکند و غافل هستند که خداوند انسانها را فقط برای زندگی در دنیا خلق نکرده است همان گونه که حضرت علی علیه السلام میفرماید:
«به حق، تو براى آخرت خلق شدهاى نه براى دنیا».[2]
استاد در پایان این گفتگوی سودمند و اثر گذار گفت: همان گونه که دیدن بعضی از مسائل نیازمند ابزار خاصی است دیدن باطن اعمال نیز نیازمند چشمی باطنبین است که بر اثر زهد و تقوا به دست میآید همان گونه که امام باقر علیه السلام که در جواب ابا بصیر که گفت امسال در عرفات حاجى زیاد است؛ فرمود:
«یا ابا بصیر! چه قدر حاجى كم است اما سر و صدا زیاد است. آیا مىخواهى حقیقت گفتار مرا ببینى»؟
دست مباركش را بر چشمهای او كشید و چند جمله دعا كرد. ابا بصیر میگوید: در این حال من بینایى خود را باز یافتم دیدم بسیارى از مردم را به صورت میمون و خوك گردا گرد كعبه در حركتند که تعداد کمی انسان در میان این حیوانات مانند نوری در ظلمات میدرخشند...[3]
.....................................
پی نوشتها:
[1]. «أَشَدُّ مِنْ مَرَضِ الْبَدَنِ مَرَضُ الْقَلْب» [نهج البلاغه، حكمت 388.]
[2]. «واعلم انّك انمّا خُلِقتَ للآخرة لا للدنیا» [نهج البلاغه، نامه 31.]
[3]. «قَالَ أَبُو بَصِیرٍ لِلْبَاقِرِ ع- مَا أَكْثَرَ الْحَجِیجَ وَ أَعْظَمَ الضَّجِیجَ- فَقَالَ بَلْ مَا أَكْثَرَ الضَّجِیجَ وَ أَقَلَّ الْحَجِیجَ- أَ تُحِبُّ أَنْ تَعْلَمَ صِدْقَ مَا أَقُولُهُ وَ تَرَاهُ عِیَاناً- فَمَسَحَ یَدَهُ عَلَى عَیْنَیْهِ وَ دَعَا بِدَعَوَاتٍ فَعَادَ بَصِیراً- فَقَالَ انْظُرْ یَا أَبَا بَصِیرٍ إِلَى الْحَجِیجِ- قَالَ فَنَظَرْتُ فَإِذَا أَكْثَرُ النَّاسِ قِرَدَةٌ وَ خَنَازِیرُ- وَ الْمُؤْمِنُ بَیْنَهُمْ مِثْلُ الْكَوْكَبِ اللَّامِعِ فِی الظَّلْمَاءِ- فَقَالَ أَبُو بَصِیرٍ صَدَقْتَ یَا مَوْلَایَ- مَا أَقَلَّ الْحَجِیجَ وَ أَكْثَرَ الضَّجِیجَ» [بحار الأنوار ج46، ص 262]
نظرات
بسیار جالب
تشکر خوب بود
واقعا عالی بود این پست ها تون رو تازه پیدا کردم انشاءالله هر روز سر میزنم
سلام علیکم ...ممنون از لطف شما ...ان شاالله
مطلب شمادرکانال اخلاق اسلامی منتشر شد
با سلام
مدیر محترم کانال اخلاق اسلامی
لطفا نسبت به درج جوین لینک کانال خود در نظرات اقدام کنید .
https://telegram.me/joinchat/CwvdGj9TOSBEP1cqkLpG8w
با تشکر
با سلام و احترام مطلب شما در کلوپ سخن آشنا بازنشر و منتشر شد.
http://www.cloob.com/name/sokhanashna