رهروان ولایت ـ دل و جان شیعیان و آزادگان عالَم تا همیشهی تاریخ، مهموم و مغمومِ مصیبتی است که هیچ مصیبت و عزایی با آن برابری نمیکند. همان بلا و داغی که در روز دهم محرم سال 61 هجری بهوقوع پیوست و آخرین بازمانده از آلعبا با فجیعترین و دردناکترین حالت، به شهادت رسید و مردم دنیا از وجود آخرین بازمانده از جمع پنجنفرهی استثنایی و ملکوتیِ آلعبا محروم شدند.[1]
عاشورا روزی است که در آن سر مطهرِ آزادهترین و نجیبترین فرد از افراد بشر به روی نیزه رفت تا چراغی باشد برای هدایت بشر تا روز قیامت. شور و حرارتِ مصیبت عاشورا تا ابد از دل مومنان بیرون نخواهد رفت و گذر زمان هیچ تاثیری برکاهش آن آلام و داغها نخواهد داشت. از امامرضا(علیهالسلام) گرفته که فرمود: مصیبت حسین(علیهالسلام) پلک چشمان ما را مجروح کرده است[2] تا مومنان و شیعیانِ روزگار ما، همه و همه در قلبشان دردی جانکاه و داغی سردنشدنی داشته و دارند و حتی ملائکهی آسمان هم در زمرهی عزاداران حضرت سیدالشهدا(علیهالسلام) قرار دارند.[3]
با این حال، چه میتوان گفت دربارهی عدهای که در مصیبتبارتربن روز تاریخ یعنی عاشورا، کف خیابان و انظار عمومی را تبدیل به صحنههایی مشمئزکننده و شرمآور کرده و با کارهای شنیع و خجالتآورشان برای همیشه، ننگین ماندند. همانها که به افراد با ظاهر مذهبی حمله میکردند و حتی لباس از تن بعضی از آنان درآورده و آنها را برهنه کردند که فیلم یکی از همین صحنهها در فضای مجازی موجود است. با کشیدن چادر از سر زنان محجبه، اوج دشمنی خود را با حجاب و عفاف نمایش دادند.
ماموران نیروی انتظامی را که فقط سلاح سرد داشتند محاصره، خلعسلاح کرده و آنها را کتک زدند و از آنها خواستند براي كتك نخوردن و آزاد شدن، به «ولايتفقيه» توهين كنند. امداگران هلالاحمر را که برای یاریرساندن به مصدومان وارد صحنه شده بودند مورد حمله قرار دادند و فقط در یک مورد، امدادگری به نام «علیرضا ستاری» را با میلهی آهنی مورد حمله قرار دادند که منجر به شکستگی جمجمه از سه قسمت و نابیناییِ چشمچپ و در نهایت و پس از 4سال منجر به شهادت او شد.[4] جرم «علیرضا ستاری» از نظر اغتشاشگران این بود که وقتی دید روی یک بسیجی، بنزین ریختهاند و قصد دارند او را آتش بزنند تلاش کرد تا آن بسیجی را از مهلکه خارج کند که ناگهان با هجوم 40-30 نفر از اوباش قرار میگیرد!
اغتشاشگران روز عاشورای 88 حتی به صفوف نماز جماعت ظهر عاشورا هم رحم نکردند و با سنگپراکنی به نمازگزاران هیأت آلطه در میدان جمهوریاسلامی، مخالفت خود با نماز را هم به نمایش گذاشتند! همین جماعت در مسیر خود، اموال عمومی، غرفههای نذورات و پرچمها و بنرهای عزاداری را تخریب و پاره میکردند و عدهی دیگری هم برای آنها کف و سوت میزدند و میرقصیدند!
شب قبل از این حادثه، ضد انقلابهای معروفی مثل عليرضا نوریزاده در گفتوگو با تلويزيون العربيه هشدار داده بود كه روز عاشورا شعارهای بسيار جديدی خواهيم ديد و اين بار نه احمدینژاد بلكه شخص رهبری هدف شعارها خواهد بود. منافقین (سازمان مجاهدين خلق) هم در رسانههای خود، مردم ايران را به شورش عمومي و سردادن شعار مرگ بر اصل ولايت فقيه برای يكسرهكردن كار رژيم در روز عاشورا فراخوانده بود. و البته این پیشبینیها دقیقاً محقق شد تا معلوم شود آشوبگران روز عاشورای88 از کجا فرمان میگیرند. فردای آن روز هم مريم رجوی در فرانسه و در گفتوگو با آسوشيتدپرس اعلام كرد که سازمانمجاهدينخلق در آشوبهای تهران، دخالت داشتهاست.
اینها فقط -تاکید میکنم- فقط گوشه و اندکی از جنایات و اهانتهای صورتگرفته است؛ اما با این وجود، نامزد شکستخورده و دیکتاتورمأب انتخابات سال 88، عاملین این فجایع را مردم خداجویی توصیف میکند که به صورت مسالمتآميز و بدون شعارهای تند، وارد میدان شده بودند! بهواقع این همه چشم و گوش بستن بر واقعیات انکارناپذیر و جنایات بیسابقه، چگونه قابل توجیه است؟ شاید کسی بگوید که جنایات و فجایعِ صورتگرفته، کار عدهای اراذل و اوباش بود که هیچ ربطی به این قضیه نداشتند که در پاسخ باید گفت اگر چنین است پس چرا چنین اعمالی فقط در همان سال 88 اتفاق افتاد و نه قبل و نه بعد از آن، چنین اتفاقاتی رخ نداد؟ چه کسانی زمینهی پیدایش این فاجعه را فراهم کردند و پس از آن هم حاضر به موضعگیری و برائتِ صریح از آن اعمال نشدند؟ آیا اگر به نداهای مکرر دلسوزان دربارهی ادامهندادن به آشوبهای خیابانی، گوش داده بودند بازهم چنین حوادث تلخی رخ میداد؟
مرور آن وقایع تکاندهنده گرچه هنوز هم تلخ و تکاندهنده است و حتی با گذشت 5سال هم یادآوری آن، قلب عاشقان ثارالله را جریحهدار میکند اما چارهای نیست از بیان مستمر و دائمی آن حوادث بهمنظور تبیین زوایا و عبرتگرفتن از آن وقایع. عاشورای 88 علاوه بر اندوه ذاتی خود، اندوهی مضاعف هم داشت که هیچگاه از ذهنها پاک و از دلها زدوده نخواهد شد.
----------------------------------
پاورقی:
1- عبداللهبنفضل گويد: به امامصادق(عليهالسلام) عرض کردم:چرا روز عاشورا روز مصيبت و اندوه و گريه و سوگواري شد، نه روزی که رسولخدا(صلیاللهعليهوآلهوسلم) در آن رحلت کرد و نه آن روزی که فاطمه(سلاماللهعليها) در آن شهید شد و نه آن روزی که حضرت اميرالمؤمنين(عليهالسلام) در آن به شهادت رسيد، و نه آن روزی که امام حسن(عليهالسلام) در آن با زهر به شهادت رسيد؟
حضرتصادق(عليهالسلام) در پاسخ فرمود: عظمت و مصيبت روز قتل و شهادت امام حسين(عليهالسلام) از همهی روزها بيشتر است چون آل عبا که گراميترين مخلوقات نزد خدا ميباشند پنج نفر بودند، و هنگامي که پيامبر(صلياللهعليهوآلهوسلم) از ميان آنها رفت اميرالمؤمنين و فاطمه و حسن و حسين (عليهمالسلام) باقي بودند و مردم به آن دلخوش بودند. و هنگامي که فاطمه(سلام الله عليها) شهید شد مردم به وجود علی و حسن و حسين (عليهمالسلام) دلخوش بودند.
و هنگامي که اميرالمؤمنين (عليهالسلام) به شهات رسید مردم به وجود امام حسن و امام حسين (عليهماالسلام) دلخوش بودند.
و هنگامي که امام حسن (عليهالسلام) درگذشت مردم به وجود امام حسين (عليهالسلام) دلخوش بودند.
و هنگامي که امام حسين (عليهالسلام) به شهادت رسيد ديگر کسي از آل عبا نماند که مردم پس از امام حسين (عليهالسلام) به او دلخوش باشند، و لذا شهادت امام حسين (عليهالسلام) مانند درگذشتِ تمامي آل عبا است، چنانچه بقای او مانند بقای همگی آنان بود، و لذا مصيبت روز (شهادت او) از همهی روزها عظيمتر و جانسوزتر است... (شیخ صدوق، علل الشرايع: ج 1 ص 127 - 125)
2- علامه مجلسی،بحارالانوار، ج 44، ص 284
3- گروه چهار هزار نفری از ملائکه از طلوع صبح تا زوال آفتاب (وقت ظهر) بر آن جناب میگریند و وقتى ظهر مىشود چهار هزار فرشته دیگر به زمین فرود آمده و این چهار هزار نفر به آسمان میروند و فرشتگان به زمین آمده پیوسته مىگریند تا صبح طلوع کند. (ابن قولویه، کامل الزیارات، ص 85)
نظرات
واقعا یه عده چطور میتونن از سران فتنه حمایت کنن! شرم بر کسانی که در مقابل فتنه چه سکوت و چه حمایت کردن و میکنند
سلام
تشکر از شما به خاطر ارسال مطلبتان به سایت "حرف تو"
" عاشورایی با اندوه مضاعف "
با آدرس: http://harfeto.ir/?q=node/36076
در این سایت انتشار یافت.
چشم به راه مطالب خوب شما هستیم.
هدیه سایت "حرف تو" به شما:
"امام صادق (علیهالسّلام): عموی ما، عبّاس، دارای بینشی ژرف و ایمانی راسخ بود؛ همراه با امام حسین (علیهالسّلام) جهاد کرد و نیک آزمایش داد و به شهادت رسید."
یا علی
سلام
خدا قوت
عاقبتتون بخیر ان شالله...
سلام سایت بسیار عالی شما قبلا در لینک دوستان ما قرار داشت و یا علی
هنگامی که جبرییل ( ع ) خبر شهادت ابا عبداللّه الحسین ( ع ) را به پیامبر خدا ( ص ) رساند آن جناب دست امیرالمؤمنین را گرفته و مقدار زیادی از روز را با هم خلوت کرده و هر دو گریستند ، و از یکدیگر جدا نشدند مگر آن که جبرییل ( ع ) بر ایشان نازل شد و عرضه داشت :
پروردگارتان سلام می رساند و می فرماید: صبر نمودن را بر شما واجب و لازم نمودم .
پس هر دو صبر کرده و بی تابی نکردند ( 10 ) .
ابلیس هم عاشورا گریه کرد . . .
پدر آیت الله سید محمدتقی مدرسی نقل می کند: عصر عاشورای سال ۶۱ هجری ، شیطانک ها دیدند که ابلیس سرکرده ی آنان ، به سر و صورت می زند و می گرید.
گفتند: امروز که تو باید خوشحال باشی از چه رو پریشانی و گریان؟
گفت: اشتباه بزرگی کردم که این جماعت را واداشتم که حسین را بکشند.
گفتند:چطور؟ مگر تو نمی خواستی این جمع به ظاهر مسلمان ، راهی جهنم شوند؟ و مگر نشدند؟
گفت:چرا چنین شد ولی از این نکته غفلت کرده بودم که با این کار ، باب رحمت الهی به روی مردم باز می شود هرکس به نحوی خود را در دستگاه امام حسین علیه السلام جای می دهد و از شفاعت او بهره مند می گردد.
انگشتري افتاد، نگين رفت هوا
فواره اي از خون جبين رفت هوا
از اسب تا عرش خدا خورد زمين
خورشيد از روي زمين رفت هوا
حسين ع ضامن دعاهايتان …
عباس ع مشکل گشايتان …
سجاد ع مرهم درد هايتان …
و
مهدي زهرا عج سايبان دلتان باشد …
دعا مي کنم ، دعايم کنيد . .
سلام
ممنون م لطف دارید