به گزارش رهروان ولايت در وبلاگ گروه اينترنتی خداشناسی آمده است:امتحان و آزمون نه برای پی بردن به نتیجه آزمایش بلكه برای به كمال رسیدن امتحان دهنده انجام میشه اصلاً فلسفه و حكمت امتحان این كه شخص در ضمن آزمون، كاملتر بشه مثلادر کنکور های آزمایشی افراد هم هزینه زیادی می کنند و هر هفته استرس امتحان رو تحمل می کنند در حالی که نتیجه آزمون آزمایشی تاثیری نداره جز اینکه باعث کاملتر شدن افراد و پرورش نخبه ها می شه.
اگه تو جهان خلقت صحنه هایی كه ابراهیم (ع) در ذبح اسماعیل (ع) به رغم محبت به فرزندش آفرید، نبود و یا نمایش عشق یوسف (ع) و اعتماد او به خداوند در حالی كه در اوج شهوت و زیبائی بود آیا جهان بدون این صحنه های زیبا،عالی و شگفت آور ، بازكاملترین و زیباترین جهان می شد این نكته همون كه فلاسفه ازش به نظام احسن تعبیر می كنند.
آزمون‌ها از دو جهت هدف خلقت را تأمین می كنه: اول خلق زیباترین و كاملترین عالم و دومی كه از دل نكته اول در می آد، اینكه اراده الهی به این تعلق گرفته كه كمال انسان در كوره آزمایش‌ها و در پس سختیها به دستش برسه، مثل سنگ و فلزات مختلف كه باید در آزمایشگاه‌های مختلف و در كوره ها و درجات حرارت مختلف آب دیده بشه تا فلز خالص پدید بیاد.
قرآن مجید به این حقیقت تصریح كرده و می فرماید: "او آنچه را شما در سینه دارید، می آزماید تا دل های شما كاملاً خالص گردد و او به همة اسرار درون شما آگاه است".(عنكبوت، 2 و 3)
علامه طباطبایی می فرماید: اگر آزمایش الهی نبود، استعداد‌ها شكوفا نمی شد و میوه های اعمال بر شاخسار نمایان نمی گشت. معلوم است كه امتحان برای پاداش و كیفری است كه بشر با آن مواجه خواهد شد.(المیزان، ج 20، ص 5)
این یك شیوه كلی و سنت دائمی پروردگاره برای شكوفا كردن استعدادهای نهفته و از قوه به فعل رسوندن انسانها اونا رو امتحان می کنه، یعنی همون طور كه فولاد رو برای استحكام بیشتر تو كوره می گذارن تا به اصطلاح آبدیده بشه و فلز خالص تر به دست بیاد.
کما اینکه علی علیه السلام می فرمایند: آدمی را نیز در كوره حوادث سخت پرورش می دند تا مقاوم و خالص بشود. (نهج البلاغه حکمت 90) گرچه خداوند بزرگ به روحیات بندگانش از خودشان آگاه تر است ولی آن‌ها را امتحان می كند تا كارهای خوب و بد كه معیار پاداش و كیفر است از آن‌ها ظاهر گردد. (اصول كافی، ج 4، ص 148)
حالا اگه امتحان برای رشد و تعالی بشر باشه بده؟!