بي ترديد ائمه(ع) جايگاه بس بلندي دارند، تا آن جا كه واسطة فيض الهي بوده و واسطة آفرينش موجودات هستند. امام حسين(ع) در برابر فرماندار مدينه كه از امام بيعت خواست فرمود: ايّها الامير أنا أهل البيت النبوّة و معدن الرّسالة ... و بنا فتح الله و بنا ختم ائمه.
بي شك ائمه اطهار(ع) داراي معجزه و كرامات و علم غيب بودند، ولي از آن ها در معاشرت ها و امور سياسي واجتماعي بهره نمي گرفتند، زيرا مأمور به ظاهر بودند؛ از اين رو در زندگي و مسايل سياسي از علم غيب بهره نمي گرفتند. عدم بهره گيري آنان از علم غيب و كرامات ارزش بوده و الگو دهي آنان را ثابت مي كند. يكي از مصاديق مهم مسايل سياسي و اجتماعي قيام است، و امام حسين(ع) وظيفه نداشت در قيام خويش ازغيب و معجزه بهره بگيرند. فرشتگان و جنيان به كمك حضرت آمده و از او خواستند در برابر يزيد او را ياري كنند، ولي حضرت كمك آن ها را قبول نكرد.
عدم قبول حضرت حكايت از آن دارد كه حضرت از معجزه و كرامت استفاده نمي كرد. بي ترديد امام توان و قدرت داشت با معجزه، آب تهيه كند، ولي استفاده از معجزه و كرامت با آنان كه مأمور بودند به ظاهر عمل كنند، منافات داشت. ارزش و جايگاه امام حسين(ع) كه هم ميان مسلمانان جايگاه بلندي دارد و هم در عدالت و آزادي خواهان _ بدان جهت است كه بر اساس امور عادي و ظاهري عمل نمود. بردن اهل بيت(ع) توسط امام به يك جنگ نابرابر و اسارت آنان و اهانت به ساحت مقدس شان موجب شد كه قيام امام ماندگار و جاودان شود. آيا امام حسين(ع) نمي توانست بدون قيام و با استفاده ازكرامت يزيد را سرنگون كند؟ آيا امام علي(ع) در جنگ هايي كه با دشمنان داشت، ازمعجزه و كرامت استفاده كرد؟! امام حسين(ع) مي توانست از امدادهاي غيبي و معجزه بهره گرفته، نگذارد دشمنان به اهل بيت(ع) اهانت كنند، ولي حضرت در قيام خود ازمعجزه بهره نگرفت، تا الگوي همگان باشد.