به گزارش رهروان ولايت در وبلاگ گروه اينترنتی خداشناسی آمده است:بعضی از مومنین فکر می کنن که هر کسی ایمان بیشتری داشته باشه، باید تو دنیا جاه و منزلت بهتری داشته باشه؛ یعنی نعمت ها و خوشی های دنیایی و ظاهری رو معیار محبت خداوند متعال به بندش، قرار میدن و پیش خودشون میگن: فلانی که بیشتر ثروت داره و جاه و مالش بهتره حتما پیش خدا عزیزتره؛ و کسی که فقیره حتما خدا دوسش نداره. آیا واقعا این درسته؟
اگر به احادیث معصومین (علیهم السلام) دقت کنیم، قضیه کاملا برعکسه و بیان شده هر چه ایمان شخص بیشتر باشه بلا و مصیبت او هم بیشتره؛ یعنی برعکس باید بگیم هر کسی مصیبت بیشتری داره و بیشتر اذیت میشه، خدا بیشتر دوسش داره؛ البته نه مصیبت هایی که خود انسان اونا رو بوجود میاره مثل اعتیاد و مصیبت های بعد اون، لذا اینجا منظور بلاهاییه که خداوند متعال به انسان میده، مثل خیلی از بیماری ها، مرگ عزیزان، فقر و ... .
به طور مثال امام صادق(ع) فرمودند: «به راستی که سخت ترین مردم در بلا، پیغمبرانند سپس کسانی که به آنان نزدیک اند به ترتیب مقام و منزلتی که در نزد خداوند متعال دارند». هم چنین حضرت در جایی دیگه فرمود: «مومن به اندزه ایمان و خوبی کردارش گرفتار می شود، هر کس ایمان و عملش درست است بلای او بیشتر است، و هر کس ایمانش سست و کردارش نادراست، گرفتاری کمتری دارد». باز فرمود: «خدا مردمی را دوست ندارد، جز اینکه آنها را گرفتار کند». باز حضرت فرمود: «بر مومن چهل شب نگذرد جز اینکه مایه غم و اندوهی به او می رسد، تا یادآوری باری او باشد». هم چنین از امام سجاد(ع) نقل شده که قرمودند: «در نزد من بسیار بد است که مردی در دنیا به عافیت و راحتی بگذراند و هیچ مصیبتی را نبیند».(اصول کافی، باب بلا، ج4، ص80-100)
لذا طبق این روایات رابطه ایمان و بلاها و درد ها، رابطه ای مستقیم است؛ اما برعکس اون چیزی که در ذهن مردم است، یعنی هر چی ایمان بیشتر باشه بلا و مصیبت ها و درد ها بیشتره، نه اینکه بگیم اگه خدا ما رو دوست داره باید به ما نعمت های زیادی بده، نه این تفکر درست نیست. اگه به زندگی اولیای خدا و پیغمبران الهی و ائمه معصومین(علیهم السلام) دقت کنیم، می بینیم بیشترین بلاها و مصیبت ها رو داشتند، به طور مثال شاید در طول تاریخ کمتر کسی رو پیدا کنید که مانند امام حسین(ع) در روز عاشورا بوده باشه، با اینکه امام بود و مقرب ترین انسان روی زمین به خداوند متعال. هم چنین اگه این نعمت های دنیوی معیار برتری باشه باید گفت «یزید» و «معاویه» از «امیر المومنین» و «امام حسین(ع)» در نزد خدا بالاتر هستند، چون مقام پادشاهی داشتند و دارای ثروت بیشتری بودند.