نياز دنيای امروز به الگویی مناسب

رهروان ولایت ـ کسانی‌که که به رسول خدا(صلی‌الله‌علیه‌وآله) ایراد می‌گیرند و یا شعار ایران بدون اسلام را سر می‌دهند و یا این‌که سنگ غرب را به سینه می‌زنند و مظاهر فاسد غرب را نشانه تمدن و بزرگی انسان‌ها می‌دانند، غالبا خودشان غرق در مادیات و خودپرستی‌ و خواهش‌های نفسانی هستند؛ به طوری‌که حتی حاضر نیستند از سرمایه‌های فراوانی که اندوخته‌اند، کمترین پولی را به فقرا و مستندان هدیه دهند، اما برای لذت بردن هر چه بیشتر زندگی خود، خرج‌های میلیاردی می‌کنند.

آنان در گرداب فخر فروشی و تکبر و غرور دست و پا می‌زنند، برای به دست آوردن دنیا و لذت‌های چند روزه‌ی آن، به هر ذلتی تن می‌دهند، بعضی وقت‌ها از مرگ انسان‌ها برای رسیدن به مفاصد خود استفاده می‌کنند، چنان‌که این را به وضوح در تمدن غرب می‌بینیم؛ کشورهای دیگر را استعمار و استثمار می‌کنند، و برای به دست آوردن منافع نامشروع خود شعله‌های جنگ را برافروخته کرده و در قرن اخیر در دو جنگ بزرگ جهانی را به وجود آمرده که در آن‌ها انسان‌های بی‌شماری را بدون هیچ گناهی به کام مرگ فرستاده‌اند.

آنان برای به دست آوردن قدرت بر‌تر منطقه و دلارهای نفتی، جنگ‌های منطقه‌ای به راه انداخته‌، و انسان‌های ناآگاه و متعصب و کوری هم‌چون داعش و النصرة و تکفیری‌ها و القاعده‌ها را راه اندازی کرده و به جان منطقه انداخته‌اند، در کمال وقاحت شعار آزادی بیان و قلم را سر می‌دهند، و با پررویی تمام دیگران را متهم به خشونت و آدم‌کشی می‌کنند، در حالی‌که خودشان با وقاحت تمام از رژیمی حمایت می‌کنند که اطفال بی‌گناه را زنده زنده در میان خروار‌ها خاک مدفون می‌کنند.

دنیای امروزی احتیاج بسیار شدیدی به یک الگوی مناسب برای زندگی خود دارد، این الگوی مناسب را نه می‌توان در شرق پیدا کرد و نه در غرب؛ این الگوی مناسب برای زندگی بشر فقط و فقط در چهره زیبای محمد(صلی‌الله‌علیه‌وآله) سراغ داریم. حال ببینیم چرا خداوند عالم، زندگی این شخص بزرگ را نمونه کاملی از زندگی برای ما انسان‌ها معرفی کرده است و فرموده: «لَقَدْ کانَ لَکُمْ فی‏ رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَةٌ حَسَنَة [احزاب/۲۱] شخص رسول اللَّه الگوی پسندیده‏‌اى برای شماست».

در این‌جا نمونه‌هایی از اخلاق کریمانه این پیامبر الهی را بیان میکنیم تا بیشتر با اخلاق و منش آن حضرت آشنا شده و ان شاءالله بتوانیم زندگی خود را مانند حضرت قرار دهیم.:

رسول خدا(صلی‌الله‌علیه‌وآله) لباس خویش را وصله می‌زد، کفش‌های خود را خودش پینه می‌کرد، گوسفندان خود را می‌دوشید، با بندگان و غلامان غذا می‌خورد، بر روی زمین می‌نشست، بر الاغ سوار می‌شد و شخص دیگری را، هم سوار می‌کرد، بدون این‌که خجالت بکشد نیازهای زندگی خویش را از بازار تهیه می‌کرد و به سوی خانه می‌برد، با ثروت‌مندان و فقیرا یکسان دست می‌داد، به هرکس می‌رسید سلام می‌کرد، اگر پیامبر را برای صرف چیزی دعوت می‌کردند، آن را کم نمی‌شمرد، هرچند که آن چیز خرمائی مانده بود.[۱]

خرج زندگی پیامبر(صلی‌الله‌علیه‌وآله) سبک و صاحب طبعی بزرگ و خوش معاشرت و خوش‌رو بود، بدون آن‌که بخندد، همواره لبخندی بر لب داشت، هرگز از خود ذلتی نشان نمی‌داد، بدون آن‌که اسراف کند، بخشنده بود، نسبت به همه مسلمانان رحیم و مهربان بود، آن حضرت هرگز از شدت سیری آروغ نزد و هرگز چشم طمع به سوی چیزی نداشت».[۲]

حال با این توضیحات آیا رواست چنین انسان نازنینی را رها کنیم و به دنبال غرب و هواس‌رانی‌های آن‌ها برویم و آن‌ها را تمدن حساب کرده و کورکورانه تقلید کنیم؟

-----------------------------------------------------

پی‌نوشت
[۱]. مکارم الاخلاق، طبرسی، ترجمه میرباقری، قم، الشریف الرضی، ۱۳۷۰ش، ص ۱۰.
[۲]. مکارم الاخلاق، ص ۱۰.