عاقبت کسانی که به پیامبر(ص) توهین می کنند چیست؟

يك آيه يا حديث درباره توهين و اهانت به پيامبر اكرم(ص) و يا مجازات اين كار توسط خداوند و عاقبت اينگونه افراد بيان نماييد؟

پاسخ:
خداوند متعال در برخي آيات قرآن توهين و تهمت كافران و مشركان مكه به پيامبر اكرم(ص) را بيان فرموده است:
وَ يَقُولُونَ أَ إِنَّا لَتارِكُوا آلِهَتِنا لِشاعِرٍ مَجْنُونٍ(1)
مي‏گفتند: آيا به خاطر شاعر ديوانه ‏اي خدايانمان را ترك گوييم؟
در آيات بعدي مجازات اين توهين چنين بيان شده است:
إِنَّكُمْ لَذائِقُوا الْعَذابِ الْأَليمِ(2)
شما عذاب دردآور را خواهيد چشيد.
در آيه ديگر مي فرمايد:
"أَمْ يَقُولُونَ شاعِرٌ نَتَرَبَّصُ بِهِ رَيْبَ الْمَنُونِ قُلْ تَرَبَّصُوا فَإِنِّي مَعَكُمْ مِنَ الْمُتَرَبِّصينَ "(3) بلكه(كافران) گويند: (محمّد) شاعري است ماهر و ما حادثه مرگ او را انتظار داريم. بگو: شما به انتظار(مرگ من) باشيد كه من هم از منتظران(مرگ و هلاك شما) هستم.
همچنين در آيه اي درباره كساني كه پيامبر اكرم(ص) را اذيت مي كنند مي فرمايد: "إِنَّ الَّذينَ يُؤْذُونَ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ لَعَنَهُمُ اللَّهُ فِي الدُّنْيا وَ الْآخِرَةِ وَ أَعَدَّ لَهُمْ عَذاباً مُهيناً "(4) ؛ بي‏گمان، كساني كه خدا و پيامبر او را آزار مي‏رسانند، خدا آنان را در دنيا و آخرت لعنت كرده و برايشان عذابي خفّت‏آور آماده ساخته است.(توهين به پيامبر اكرم(ص) نيز از مصاديق آزار و اذيت ايشان مي باشد. )
در رواياتي آمده كه كسي كه توهين به پيامبر كند به جنگ با خداوند برخاسته يا جايگاه او آتش جهنم است:
پيامبر اكرم(ص) فرمودند: " قَالَ اللَّهُ تَبَارَكَ وَ تَعَالَي مَنْ أَهَانَ لِي وَلِيّاً فَقَدْ أَرْصَدَ لِمُحَارَبَتِي‏"(5) ؛ خداوند تبارك و تعالي فرموده است: هر كه به يكي از دوستان من تحقير و توهين روا دارد، به جنگ با من برخاسته است.(مسلما مصداق اكمل دوستان خدا رسول گرامي اسلام(ص) است).
در روايت ديگري رسول گرامي اسلام(ص) به حضرت علي(ع) فرمودند: "يَا عَلِيُّ شِيعَتُكَ هُمُ الْفَائِزُونَ يَوْمَ الْقِيَامَةِ مَنْ أَهَانَ وَاحِداً مِنْهُمْ فَقَدْ أَهَانَكَ وَ مَنْ أَهَانَكَ فَقَدْ أَهَانَنِي وَ مَنْ أَهَانَنِي فَقَدْ أَدْخَلَهُ اللَّهُ نارَ جَهَنَّمَ خالِداً فِيها"(6) ؛
اي علي(ع) شيعيان تو در روز قيامت جزء رستگارانند كسي كه به يكي از آنها اهانت كند تو را اهانت كرده و كسي كه تو را اهانت كند، مرا اهانت كرده و كسي كه مرا اهانت كند خداوند او را داخل آتش جهنم مي كند در حالي كه براي هميشه در آنجا مي ماند.
همچنين درباره ساب النبي(كسي كه به پيامبر دشنام دهد) هم رواياتي وارد شده و در فقه شيعه تقريبا اجماع بر قتل ساب النبي وجود دارد و بعضي علماي اهل سنت نيز در كتب روايي، فقهي و تفسيري خود حكم سب النبي را قتل دانسته اند به عنوان نمونه قرطبي از مفسرين اهل سنت در تفسير خود چنين مي نويسد:
"قال ابن المنذر: أجمع عامةأهل العلم علي أن من سب النبي(ص) عليه القتل. و ممن قال ذلك مالك و الليث و أحمد و إسحاق، و هو مذهب الشافعي"(7) ؛ ابن منذر مي گويد عموم اهل علم اجماع كرده اند بر اينكه كسي كه به پيامبر اكرم(ص) دشنام دهد، بايد كشته شود. از كساني كه قائل به اين حكم هستند مالك، ليث، احمد، اسحاق و اين مذهب شافعي است.
چند نمونه از روايات درباره ساب النبي را ذكر مي كنيم: " قَالَ رَسُولُ اللَّهِ(ص) مَنْ سَبَّ نَبِيّاً قُتِلَ "(8) ؛ رسول گرامي اسلام(ص) مي فرمايند: كسي كه پيامبري را دشنام دهد كشته مي شود. و نيز مي فرمايند: " مَنْ سَبَّنِي فَاقْتُلُوه"(9) ؛ كسي كه مرا دشنام دهد بايد كشته شود. ‏(چون باعث ارتداد مي شود)
در كتاب وسائل الشيعه بابي تحت عنوان"بَابُ قَتْلِ مَنْ سَبَّ النَّبِيَّ(ص) أَوْ غَيْرَهُ مِنَ الْأَنْبِيَاء" وجود دارد و رواياتي را در ذيل اين باب آورده از جمله اين روايت:
"عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ(ع) قَالَ: إِنَّ رَجُلًا مِنْ هُذَيْلٍ كَانَ يَسُبُّ رَسُولَ اللَّهِ(ص) فَبَلَغَ ذَلِكَ النَّبِيَّ(ص) فَقَالَ مَنْ لِهَذَا فَقَامَ رَجُلَانِ مِنَ الْأَنْصَارِ- فَقَالَ نَحْنُ يَا رَسُولَ اللَّهِ- فَانْطَلَقَا حَتَّي أَتَيَا عَرَبَةَ فَسَأَلَا عَنْهُ فَإِذَا هُوَ يَتَلَقَّي غَنَمَهُ فَقَالَ مَنْ أَنْتُمَا وَ مَا اسْمُكُمَا فَقَالا لَهُ أَنْتَ فُلَانُ بْنُ فُلَانٍ قَالَ نَعَمْ فَنَزَلَا فَضَرَبَا عُنُقَهُ قَالَ مُحَمَّدُ بْنُ مُسْلِمٍ- فَقُلْتُ لِأَبِي جَعْفَرٍ(ع) أَ رَأَيْتَ لَوْ أَنَّ رَجُلًا الْآنَ سَبَّ النَّبِيَّ(ص) أَ يُقْتَلُ قَالَ إِنْ لَمْ تَخَفْ عَلَي نَفْسِكَ فَاقْتُلْهُ. "(10) ؛
ابو جعفر باقر(ع) گفت: مردي از قبيله هذيل رسول خدا را(ص) ناسزا مي‏گفت، به رسول خدا خبر رسيد و گفت كسي هست كه زبان او را كوتاه كند؟ دو تن از انصار مدينه برخاستند و گفتند: يا رسول الله، ما آماده‏ايم.
آن دو به راه افتادند تا به محل آن مرد رسيدند و سراغ او را گرفتند تا در نيمه راه مرتع او را دريافتند كه براي سركشي به گوسفندانش مي‏رفت، به او نزديك شدند و سلام نگفتند، آن مرد پرسيد: شما كه هستيد و نام شما چيست؟ گفتند: تو فلاني فرزند فلاني هستي؟
آن مرد گفت: بلي. آن دو از شتر پياده شدند و گردن او را زدند. من به ابو جعفر باقر(ع) گفتم: بفرمائيد كه اگر در اين روزگار ما كسي يافت شود كه رسول خدا(ص) را ناسزا بگويد، بايد او را بكشند؟ ابو جعفر گفت: اگر به جان خود نترسي، بايد او را بكشي.
پي نوشت ها:
1و2. صافات(37) آيات36و38.
3. طور(52) آيات30و31.
4. احزاب(33) آيه57.
5. كليني، محمد بن يعقوب، الكافي، تهران، اسلاميه، 1363ش، ج2، ص352.
6. شيخ صدوق، محمد بن علي، امالي الصدوق، بيروت، انتشارات اعلمي، ص16.
7. قرطبي، محمد بن احمد، الجامع لاحكام القرآن، تهران، ناصر خسرو، 1364ش، ج8، ص82.
8. حجازي، علاءالدين، صحيفه الرضا(ع)، انتشارات كنگره امام رضا(ع)، ص43.
9. شعيري، تاج الدين، جامع الخبار، قم، انتشارات رضي، ص160.
10. شيخ حر عاملي، محمد بن حسن، وسائل الشيعه، قم، آل البيت، ج28، ص213.
منبع: نرم افزار پیامبر مهربانی - مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی