الگوی فاطمی در ازدواج آسان

رهروان ولایت ـ یکی از عوامل تأخیر ازدواج جوانان امروز، سخت‌گیری خانواده‌های در مهریه است، امروزه خانواده‌ها بر این باور غلط پایبند هستند که اگر مهریه‌ها را بالا بگیرند، زندگی دخترشان تضمین‌شده است و اهرمی قوی برای فشار به داماد نگون‌بخت دارند.
درحالی‌که طبق احادیث رسیده از اهل‌بیت عصمت و طهارت مهریه بالا نه‌تنها باعث خوشبختی نیست بلکه باعث دشمنی و از بین رفتن نظام خانواده است.
حضرت علی علیه‌السلام فرمودند: «مهریه‌های زنان را زیاد نکنید، زیرا این کار باعث دشمنی میان شما خواهد شد» [1]
در مورد مهریه بعضی از افراد به‌اشتباه تصور می‌کنند که می‌توان مهریه را نداد یا اینکه اصلاً آن را یک دین حساب نمی‌کنند و می‌گویند (کی داده کی گرفته)، درحالی‌که برعکس مهریه دینی است مانند سایر دیون و تا زمانی که پرداخت نشود یا زن از آن نگذرد بر عهده و ذمه شوهر باقی خواهد ماند.
زمانی که حضرت علی (علیه‌السلام) از حضرت فاطمه (سلام‌الله علیها) خواستگاری نمود، رسول خدا (صلی‌الله علیه واله وسلم) سؤال نمودند، «ازنظر مادی چه داری؟»
حضرت پاسخ دادند: «من یک اسب، یک قاطر، یک شمشیر و یک زره دارم. پیامبر (صلی‌الله علیه واله وسلم) فرمودند: اسب و قاطرو شمشیر را در زندگی نیاز داری. برو زرهت را بفروش.» [2]
حضرت امیر آن زره را به پانصد درهم فروخت. با همان پانصد درهم مقداری جهیزیه تهیه نمود و بقیه آن را مهریه حضرت بتول قرارداد. خلاصه هم مهریه مختصر بود و هم جهیزیه بسیار ناچیز و در حد وسایل موردنیاز و ضروری زندگی بود.
باآنکه رسول خدا در رأس حکومت اسلامی بودند و می‌توانستند برای دختر یگانه و بی‌نظیرشان در عالم هستی، بالاترین و بهترین اثاث منزل را تهیه نمایند، اما در این مورد به کمترین مهریه و جزی قناعت و اکتفا کردند و به داماد فشار نیاوردند.
این زندگی دختر پیامبر باید برای همه مسلمانان جهان الگو باشد تا از فشارهای اقتصادی و ناراحتی‌های روحی که در بعضی از ازدواج‌ها پیش می‌آید کاسته شود.
روش پیامبر با دامادشان بیانگر این موضوع ست که جهیزیه و مهریه نقد بوده و بر عهده مرد است، زیرا حضرت علی پول زره را به حضرت زهرا داد. برخلاف امروز که تهیه جهیزیه بر عهده ولی یا پدر دختر است و آن‌هم در حد بسیار زیاد. گاها خانواده دختر مشقت و سختی‌های فراوان را برای تهیه اثاث منزل دخترشان تحمل می‌کنند.

منابع:
[1] مکارم الاخلاق فصل عاشر فی نوادر النکاح ص 233

[2] مجلسی، بحارالانوار، بیروت، موسسه الوفا، چاپ دوم، ۱۴۰۳ه‍ ق، ج۴۳، ص۱۲۰، ۱۴۰