تجمّلات برای یك جامعه، مضرّ و بد است. آن كسانی كه با تجمّلات مخالفت می‌كنند، معنایش این نیست كه از لذّتها و خوشیهایش بی‌اطلاعند، نه! آن را كاری مضرّ برای جامعه می‌دانند. مثل یك دارو یا خوراكی مضرّ. با تجمّلات زیادی، جامعه زیان می‌كند. البتّه در حد معقول و متداول ایرادی ندارد. امّا وقتی كههمین طور مرتّب پای رقابت و ومسابقه به میان آمد، اصللاً از حدّ خودش تجاوز می‌كند و به جاهای دیگر می‌رود.
برخی، اسراف می‌كنند. می‌ریزند و می پاشند. در این روزگار كه فقرایی در جامعه هستند، كسانی هستند كه اوّلیّات زندگی هم درست در اختیارشان نیست، این كارها اسراف است، زیادی است، بی‌خود است. هر كس بكند خلاف است.
بعضی از مردم با این كاری كه می‌شود با آن ثواب برد، گناه می‌برند. با اسرافهایی كه می‌كنند، با خلافهایی كه انجام می‌دهند، با آمیختن این عمل حَسن و حسنه به كارهای حرامی كه انجام می‌دهند. حرام همه‌اش هم این نیست كه محرم و نامحرم و این چیزها باشد. آنها هم البته حرام است، امّا ریخت و پاش زیادی هم حرام است. اسراف حرام است. سوزاندن دل مردمی كه ندارند در مواردی واقعاً حرام است. زیاده‌روی كردن، حرام و حلال كردن برای اینكه بتواند جهیزیه‌ی دخترش را فراهم كند، اینها حرام است.
بنده راضی نیستم از كسانی كه با خرجهای سنگین و با اسراف در امر ازدواج، كار را بر دیگران مشكل می‌كنند. البته با جشن و شادی و مهمانی موافقیم ولی با اسراف مخالفیم.
چقدر دخترها و پسرها كه اگر ازدواج هم می‌كنند به خاطر بی‌بندوباری پولدارها، احساس كمبود می‌كنند. احساس غُصّه می كنند. فكر می‌كنند چیزی كم دارند. احساس سركوفت می‌كنند.
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
برگرفته از سايت "دفتر حفظ و نشر آثار آيت الله العظمي خامنه اي"
www.Khamenei.ir