چکیده: در یكی از سال‌ها حکومت مهدی عباسی(خلیفه خونخوار عباسی) او به قصد حج وارد مدینه شد و پس از زیارت قبر پیامبر(صلّی‌الله‌علیه‌وآله) با امام كاظم(علیه‌السلام) ملاقات كرد و برای آن كه به گمان خود از نظر علمی آن حضرت را آزمایش كند گفت...
مناظره امام کاظم با مهدی عباسی
رهروان ولایت ـ در یكی از سال‌ها حکومت مهدی عباسی(خلیفه خونخوار عباسی) او به قصد حج وارد مدینه شد و پس از زیارت قبر پیامبر(صلّی‌الله‌علیه‌وآله) با امام كاظم(علیه‌السلام) ملاقات كرد و برای آن كه به گمان خود از نظر علمی آن حضرت را آزمایش كند، بحث «خَمر» (شراب) در قرآن را پیش كشید و پرسید: «آیا شراب در قرآن مجید حرام است؟ اغلب مردم می‌دانند كه در قرآن از خوردن شراب نهی شده، ولی نمیدانند كه معنای این نهی، حرام بودن آن است.
حضرت فرمود: بلی، حرمت شراب در قرآن مجید صراحتاً بیان شده است.
او پرسید: در كجای قرآن؟
حضرت فرمود: آن‌جا كه خداوند متعال خطاب به پیامبرش(صلّی‌الله‌علیه‌وآله) میفرماید: «قُلْ إِنَّما حَرَّمَ رَبِّیَ الْفَواحِشَ ما ظَهَرَ مِنْها وَ ما بَطَنَ وَ الْإِثْمَ وَ الْبَغْیَ بِغَیْرِ الْحَقِّ [اعراف/33] بگو پروردگار من، تنها كارهای زشت، چه آشكار و چه پنهان و نیز «إثم» (گناه) و ستم به ناحق را حرام نموده است».
سپس فرمود: «مقصود از كلمه «إثم» در این آیه كه خداوند آن را تحریم كرده است، همان شراب است، زیرا خداوند در آیه دیگری میفرماید: «یَسْئَلُونَكَ عَنِ الْخَمْرِ وَ الْمَیْسِرِ قُلْ فِیهِما إِثْمٌ كَبِیرٌ وَ مَنافِعُ لِلنَّاسِ وَ إِثْمُهُما أَكْبَرُ مِنْ نَفْعِهِما[بقره/219] از تو در مورد شراب و قمار میپرسند، بگو در آن «اثم كبیر» (گناهی بزرگ) و سودهایی برای مردم است و گناهش از سودش بیشتراست. و «إثم» كه در سوره اعراف صریحاً حرام معرفی شده در سوره بقره در مورد شراب و قمار به كار رفته است، بنابراین شراب صریحاً در قرآن مجید حرام معرفی شده است.
مهدی، سخت تحت تأثیر استدلال امام(علیه‌السلام) قرار گرفت و بیاختیار رو به «علی بن یقطین»(وزیر وقت) كرد و گفت: به خدا قسم این فتوا، فتوای هاشمی است.
علی بن یقطین گفت: شكر خدا را كه این علم را در شما خاندان پیامبر(صلّی‌الله‌علیه‌وآله) قرار داده است.
مهدی از این پاسخ ناراحت شد و در حالی كه خشم خود را به سختی فرو میخورد گفت: راست میگویی ای رافضی».[1]
--------------------------------------------
پی‌نوشت
[1]. کلینی، ج 6، ص 406.