خودِ آن كسی كه مشرّع مِهر است – كه نبی اكرم (صلی الله علیه و آله)باشد – كه از همه كائنات بالاتر است و دخترِمطهره و عزیزه‌ی او كه از همه‌ی زنان عالم از اولین و آخرین بالاتر است و شوهر او كه امیرالمؤمنین (علیه السلام) باشد كه از جمیع خلایق از اولین و آخرین بعد از پیامبر(صلی الله علیه و آله)بالاتر است، برای این دو نفر كه جوان بودند، زیبا بودند، عنوان داشتند، محترم بودند، اول شخص مدینه بودند، دیدید پیغمبر چقدر مِهر قرار داد؟
پیامبر (صلی الله علیه و آله)آمد همه اینها را شكست، برای اینكه مانعن ازدواج می‌شود. اینها مانع از ازدواج دخترها و پسرها می‌شود. گفت این چیزها را رها كنید. ازدواج شروعش آسان است. از لحاظ شرایط مادی، سهل ترین است، آنچه كه در ازدواج مهم است رعایتهای بشری و انسانی است.
خیال نكنید آن وقتها مهریه‌ی زیاد و سنگین با جهیزیه‌ی زیاد سرشان نمی‌شد. چرا آقا! آن وقتها هم بعضی، از این بی‌عقلیها مثل بی‌عقلیهای زمان ما را داشتند كه مثلاً یك میلیون مثقال طلا مِهریه‌ی دخترشان بكنند. درست مثل همین بی‌عقلیهایی كه امروزه بعضیها دارند. این كارهای مبالغه‌آمیزِ این طوری اصلاً كار جُهّال است. اسلام آمد همه‌ی اینها را به هم ریخت. نه اینكه پیامبر (صلی الله علیه وآله) بلد نبودند بگویند دختر من هزار شتر سرخ موی با فلان شرایط باید مهریّه اش باشد.چرا می‌شد؛ منتهی اسلام همه را بهم ریخت.
مِهریه‌ی سنگین مال دوران جاهلیّت است. پیامبر اكرم (صلی الله علیه وآله)آن را منسوخ كرد. پیامبر (صلی الله علیه وآله) از یك خانواده اعیانی است. خانواده‌ی پیغمبر(صلی الله علیه وآله) ، تقریباً اعیانی‌ترین خانواده‌ی قریش بودند. خود ایشان هم كه رئیس و رهبر این جامعه است. چه اشكالی داشت دختر به آن خوبی كه بهترین دختران عالم است و خدای متعال او را « سیدة النّساء العالمین » قرار داد « مِن الاَوّلینَ و الآخِرین» ، با بهترین پسرهای عالم كه مولای متقیان است می‌خواهند ازدواج كنند، مهریه‌ی ایشان زیاد باشد؟ چرا ایشان آمدند و این مهریه‌ی كم را قرار دادند كه اسمش « مَهرُ السُّنَّة »[1] است.
من گمان می‌كنم اینكه در جهیزیه‌ی حضرت زهرا (علیهاالسلام) این قدر سادگی رعایت شد و در مهریه‌ی ایشان و همه‌ی اهل بیت پیامبر (صلی الله علیه وآله) به آن مهر كم، « مَهرُ السُّنَّة » مقیّد بودند، در حالی كه همه قبول داشتند كه بیش از «مَهرُ السُّنَّة » هم جایز است، امّا این حد را حفظ كردند. این یك جنبه‌ی نمادین داشت. برای اینكه بین مردم مبنا و پایه‌ای باشد برای عمل به آن، تا دچار این مشكلاتی كه بر اثر زیاده رویها پیش می‌آید، نشوند.
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
برگرفته از سايت "دفتر حفظ و نشر آثار آيت الله العظمي خامنه اي"
www.Khamenei.ir
[1] كافی، ج5، باب السنة فی المهور، ص 375، حدیث7.