رهروان ولایت ـ شب جمعه بود. شبی آکنده از اندوهی مقدس، شب شهادت امام کاظم علیه السلام، آن هم در جمع لشگر 25 کربلا؛ حال و هوای آن شب اهواز کربلایی بینظیر بود. صدای قدمهایش را که شنیدند، سراسیمه به سویش دویدند و بوسه بارانش کردند. حتی گردنش را؛ گویا بوی خون را زودتر شنیده بودند. آخر فردا نوبت زیارت ترکشهای گلوله توپ بود که به زیارت این سر و گردن بیاید.
مگر میشد در جمع باشد و از اسلام نگوید. سخنرانی را با آیهای از قرآن شروع کرد:
« وَلاَ تَقُولُواْ لِمَنْ يُقْتَلُ فِي سَبيلِ اللّهِ أَمْوَاتٌ بَلْ أَحْيَاء وَلَكِن لاَّ تَشْعُرُونَ » [1]
آنان را که در راه خدا کشته می شوند، مرده نخوانيد؛ آنها زنده اند و شما نمی دانید.
سپس سلامی به شهدا داد، دوستانش که بارها آنها را دیده بود. با بغض و حسرت می گفت:
درود به روان پاك شهيدان، بالاخص شهداي عزيز انقلابمان، شهداي فتح المبين، شهداي بيت المقدس، رمضان، محرم، شهداي هفت تير، شهداي محراب.
پس از یاد امام مهدی (عج) و یادی از شهدای عملیات بیت المقدس؛ از بالا بودن مقام شهادت و غیر قابل فهم بودن آن سخن گفت، از ایثار و فداکاریهای شخصیتها از صدر اسلام که با شهادت کامل شدند. از محدود بودن افرادی که لیاقت شهادت را پیدا کردند، از رهبران الهی گفت که تا مرز شهادت دنبال اهداف خود بودند. تمثیلی زیبا از ایثار و شهادت بیان کرد؛ گفت:
اوست كه در حقيقت ميدرخشد اما ميسوزد و به جهان محروم و مستضعف انرژي ميبخشد حرارت ميدهد، نور ميدهد، راه ميگشايد. اگر اين ايثارگران نبودند، كي دنياي محرومان اين چنين اميدي را مييافت؟ درست است كه انبياء پايهگذار اين مكتب بودند، اما اسلام محمدي(ص) آن را به اوج كمال ميرساند و الگوهاي بزرگي همچون حسين بن علي(ع) را به بشريت ارائه ميكند. در واقع ترسيمكننده اين راه انبيائند، ولي رهروانش، عزيزان بزرگ و مقدسي چون چهرۀ تابناك اباعبدالله ـ عليه السلام ـ ولي ميبينيم كه امروز رزمندگان، پس از گذشت قرنها به ياد همان ارزشها و به حرارت همان شعلههاي فروزان و مشعلهاي آزادي كه در كربلا افروخته شد، گام در آن مسير ميگذارند.
در تفسیر آیه بود که کلامش به اینجا رسید:
اين نداي آسماني قرآن است كه امروز از سرزمين ايران بر فضاي لايتناهي جهان و بر همۀ محرومان جهان ميدمد كه: اي انسانها، مقام شهادت همانند ديگر مقامها نيست. تلاش براي به ثمر رسيدن رنجهاي 124000 پيغمبر، تلاش براي به بار آوردن بوستاني كه همۀ اوليا و همه انبياء، آن بوستان را بارور ميكنند. امروز اين نداي آسماني از سرزمين مقدس ايران به جهان طنينافكن است كه: ولاتقولوا لمن يقتل في سبيل الله امواتاً.
من نميخواهم فقط اين آيه را براي شما بخوانم، ميخواهم بگويم در همة وجودت فرياد اين آيه شريفه است. همة لحظات زندگيات كه تلاش ميكني، جهاد ميكني، پيكار ميكني، مبارزه ميكني كه نظام كفر را ويران كني و نظام الهي و جمهوري اسلامي را در جهان مستقر كني، تو با همه وجودت به همة محرومان، به همة مستضعفان، به همة كساني كه از بينشهاي بزرگ الهي محروم ماندهاند اعلام ميكني كه: ولاتقولوا لمن يقتل في سبيل الله امواتاً. اي انسانها، از زير چكمه استعمار به درآييد و ارزش مبارزه با نظام كفر را همانند همه تلاشهاي مادي و طبيعي آن ننگاريد. اين تلاش كه در راه نابودي نظام كفر است و در راه به ثمر رساندن يك نظام جمهوري اسلامي است، هرگز نميميرد.
از آرزوی بزرگ رزمندگان صدر اسلام گفت، شهادت. شهادتی که مرگ نیست؛ بلکه عین زندگی و حقیقیترین حیات است. قسم هم خورد، با صدایی رسا بیان کرد:
به خدا قسم اگر مردم، در اين بينش نبودند، هرگز توان اينكه اين چهار ساله، اين همه رنج را پشت سر هم بگذارند نداشتند. اينها همه به خاطر اين بينش است كه توانستند اين همه مصيبتها را تحمل كنند. والله جامعه مستضعف و محروم و ستم كشيده ما با اين بينش، اگر ميلياردها برابر رنج و فشار را بر او تحميل كنند او مطمئن است كه راهي را كه انتخاب كرده است يقيناً به ثمر ميرسد و نظام جمهوري اسلامي طولي نميكشد كه نه تنها در ايران مستقر و ثابت ميگردد، بلكه در جهان ميدرخشد و در پرتو آن مستضعفين جهان به نظام جمهوري اسلامي خواهند رسيد.
از مأیوس نشدن مردم ایران گفت، از جنایت آمریکا گفت، از طبس و طوفان شن گفت؛ تا به اینجا رسید:
جنگ تحميلي، تحريم اقتصادي، اين همه گروهكبازي و دلقكبازي، اين همه توطئهها و كودتاهاي نافرجام كه خدا شاهد است آدم نميتواند تعريف كند ولي خودشان هر روز تحليل ميكنند. ببينيد همه اينها خنثي شده و ميشود. يكي پس از ديگري خنثي ميشود. يك سال و نيم پيش معاون سياسي لانه جاسوسي، قبل از عمليات فتح المبين، تحليلي از اوضاع ميكند و ميگويد سربازان صدامي معتقدند كه رهبرشان يك جنايتكار قلدر احمق است، اما اين رزمندگان عزيز انقلاب و اسلام، اينها رهبرشان را يك الگوي مقدس ميدانند كه به راحتي فرمان او را با همه جان ميخرند. عزيزان ما به جبهه ميروند و سفارش ميكنند كه تلاش كنيد، جهاد كنيد و نگذاريد اماممان دشمنشاد شود.
بزرگترین سرمایۀ انقلاب ما را مکتب ما و بینش ما دانست و از الگوهایی چون مولا علی و حسین علیهما سلام الله یاد کرد و کربلایی از اشک و ناله بهپا گردید.
------------
پینوشت
[1] - بقره / 154
[2] - متن کامل آخرین سخنرانی شهید شاه آبادی: http://www.dsrc.ir/Contents/view.aspx?id=19293