چکیده: حضرت عباس با «لبابه» دختر عبدالله بن عباس، مفسر بزرگ قرآن در قرن اول هجری و از صحابه پیامبر اكرم(صلي‌الله‌عليه‌وآله) ازدواج نمود. لبابه، از بانوان بزرگ زمان خويش بود و در فضايي آكنده از نور و قرآن و محبت به خاندان اهل بیت عصمت و طهارت(عليهم‌السلام)، ديده به جهان گشود. مادر لبابه، ام حكيم جويري دختر خالد بن قرظ كناني بود. ثمره اين ازدواج فرزنداني به نام‌هاي عبيدالله و فضل بود.
«عباس بن علی» ملقب به «قمر بنی هاشم» و مشهور به «ابوالفضل» که در نبرد کربلا شجاعانه جنگید. پدرش «علی بن ابی‌طالب»(عليه‌السلام) و مادرش «فاطمه کلابیه» معروف به «ام‌البنین» است. او در چهارم شعبان سال ۲۶(ه. ق) متولد شد. وی در دهم محرم عاشورا در کربلا هم‌راه با برادرش اباعبدالله‌الحسین(عليه‌السلام) در حال آوردن آب از رود فرات جهت رفع تشنگی اهل بیت به شهادت رسید. کنیه او «ابوالفضل» است، القابی مانند «سقای کربلا»، «علمدار حسین» نیز دارد. طبق روایات شیعه آن بزرگوار فردى دلاور، شجاع، جنگاور، خوش‌سيما و نيرومند بوده است.[1] امام صادق(عليه السّلام) درباره فضیلت او فرمود: «عموى ما عباس فردى صاحب بصيرت، داراى ايمانى استوار بود و در كنار ابا عبد اللّه الحسین(عليه‌السلام) جهاد و مبارزه نمود و به نحوى شايسته از عهده آزمون بر آمد و سرانجام به فيض شهادت نايل آمد».[2]
ازدواج حضرت عباس:
حضرت عباس با «لبابه» دختر «عبدالله بن عباس» مفسر بزرگ قرآن کریم ازدواج کرد. لبابه، از بانوان بزرگ زمان خويش بود و در فضايي آكنده از نور قرآن و محبت به خاندان اهل بیت عصمت و طهارت(عليهم‌السلام) ديده به جهان گشود. مادر لبابه، «ام‌حكيم جويری» دختر «خالد بن قرظ كناني» بود. ثمره اين ازدواج دو فرزند پسر به نام‌های «عبيدالله» و «فضل» بود.[3]
لبابه پس از شهادت حضرت عباس(عليه‌السلام) با «زید» فرزند بزرگ امام حسن(عليه‌السلام) ازدواج کرد؛ و از او نیز یک پسر به نام «حسن بن زید» و یک دختر به نام «نفيسه» که صاحب زیارت‌گاه بزرگی در مصر می‌باشد، به دنیا آورد.[4]
نسل حضرت عباس از طريق فرزند او عبيدالله گسترش يافته است. او را مردی دانشمند و فرزانه در دين و از فرهيختگان دوره خود بوده است. عبیدالله در سن 55 سالگی از دنیا رفت.[5]
گزارش شده وقتی امام سجاد(عليه‌السلام) عبید الله فرزند حضرت عباس را ملاقات کرد، اشک از چشمان مبارکش جاری شد و فرمود: «روزی همانند روز حسین(عليه‌السلام) نخواهد بود، سی هزار تن -که تصور می‌کردند از این امت هستند- برای کشتن آن حضرت گرد آمده بودند و او را ظالمانه و از روی عداوت کشتند». سپس فرمود: «رحمت خدا بر عباس باد، همانا ایثار نمود و در امتحان و آزمایش، جان خود را فدای برادرش کرد».[6]
---------------------------------------------------------------
برای مطالعه به کتب زیر مراجعه فرمایید:
1. عباس بن علی علیه السلام/ جواد محدثی.
2. چهره درخشان قمر بنی هاشم ابوالفضل العباس علیه السلام/ علی ربانی خلخالی.
پی‌نوشت
[1]. سلحشوران طف، ترجمه إبصار العين ،ص71.
[2]. عمدة الطالب،323.
[3]. فرهنگ عاشورا، ص290؛ المجدي، ابن الصوفي ،ص436.
[4]. المجدي، ابن الصوفي ،ص436.
[5]. همان.
[6]. سید محسن امین، اعیان الشیعه، ج 11، ص 477