بعضی باحجاب ها بد هستند؛ پس حجاب بد است!

حجاب ریشه تاریخی داشته و محصور به قوانین دینی نیست. «کریستین سن» ایران‌شناس دانمارکی در کتاب «ایران در زمان ساسانیان» می‌نویسد: «بله، زنان ایرانی در آن زمان نیز حجاب (تستر) داشتند و حتی حجاب‌شان نیز به شکل چادر بوده است. اما علتش این است که خسرو پرویز سه هزار زن داشت و هر زن زیبایی را می‌دید تصاحب می‌کرد، به همین خاطر مردم زنان خود را پوشاندند تا او ان‌ها نبیند و تصاحب نکند».[1]

بعضی‌ها برای توجیه بی‌توجهی خود به دستور قرآنی حجاب، به سراغ برخی با حجاب‌ها رفته و رفتار نامناسب ایشان را دلیل رد حجاب بیان می‌دانند. انگار که بگوییم چون فلان پزشک سیگار می‌کشد پس دستور به ترک سیگار غلط است.

قبل از قضاوت در مورد مساله حجاب ابتدا باید تکلیف خودمان را با وجدان و حق‌پذیری روشن کنیم. ما در برابر موضوعی به نام دین و دستورات آن قرار داریم طبعا پذیرش دین و ورود در سازمان دین مستلزم قبول قوانین آن است و الا تمسخر تلقی می‌شود. بی‌تردید مبنای قضاوت ما درباره قوانین دینی عمل‌کرد دین‌داران نیست، بلکه پی‌گیری ریشه و اصالت دستورات، ملاک قضاوت است. هر چند عمل‌کرد دین‌داران نیز اهمیت دارد، ولی در مرتبه پایین‌تری و به عنوان موید قوانین بررسی می‌شوند.

به عنوان یک مسلمان باید در مورد اصل وجوب حجاب تحقیق کنیم و در صورت احراز لزوم آن، به مراعات حجاب اقدام کنیم. بر اساس آیات قرآنی، حجاب یکی از ضروریات دین اسلام است. خداوند در یکی از آیاتی که به صورت صریح بحث حجاب را مطرح کرده است، می‌فرماید: «وَ قُلْ لِلْمُؤْمِناتِ یَغْضُضْنَ مِنْ أَبْصارِهِنَّ وَ یَحْفَظْنَ فُرُوجَهُنَّ وَ لا یُبْدینَ زینَتَهُنَّ إِلاَّ ما ظَهَرَ مِنْها وَ لْیَضْرِبْنَ بِخُمُرِهِنَّ عَلى‏ جُیُوبِهِنَّ وَ لا یُبْدینَ زینَتَهُنَّ إِلاَّ لِبُعُولَتِهِنَّ أَوْ آبائِهِنَّ أَوْ آباءِ بُعُولَتِهِنَّ أَوْ أَبْنائِهِنَّ أَوْ أَبْناءِ بُعُولَتِهِنَّ أَوْ إِخْوانِهِنَّ أَوْ بَنی‏ إِخْوانِهِنَّ أَوْ بَنی‏ أَخَواتِهِنَّ أَوْ نِسائِهِنَّ أَوْ ما مَلَكَتْ أَیْمانُهُنَّ أَوِ التَّابِعینَ غَیْرِ أُولِی الْإِرْبَةِ مِنَ الرِّجالِ أَوِ الطِّفْلِ الَّذینَ لَمْ یَظْهَرُوا عَلى‏ عَوْراتِ النِّساءِ وَ لا یَضْرِبْنَ بِأَرْجُلِهِنَّ لِیُعْلَمَ ما یُخْفینَ مِنْ زینَتِهِنَّ وَ تُوبُوا إِلَى اللَّهِ جَمیعاً أَیُّهَا الْمُؤْمِنُونَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ (نور/۳۱) و به زنان مؤمن بگو كه چشمان خویش فروگیرند و شرم‌گاه خود نگه دارند و زینت‌هاى خود را جز آن مقدار كه پیداست آشكار نكنند و مقنعه‌هاى خود را تا گریبان فروگذارند و زینت‌هاى خود را آشكار نكنند، جز براى شوهر خود یا پدر خود یا پدر شوهر خود یا پسر خود یا پسر شوهر خود یا برادر خود یا پسر برادر خود، یا پسر خواهر خود یا زنان، یا بندگان خود، یا مردان خدمت‌گزار خود كه رغبت به آن ندارند، یا كودكانى كه از شرم‌گاه زنان بى‏‌خبرند. و نیز چنان پاى بر زمین نزنند تا آن زینت كه پنهان كرده‌‏اند دانسته شود. اى مؤمنان، همگان به درگاه خدا توبه كنید، باشد كه رست‌گار گردید».

یکی دیگر از آیات قرآن در خصوص لزوم رعایت حجاب می‌فرماید: «یا أَیُّهَا النَّبِیُّ قُلْ لازْواجِكَ وَ بَناتِكَ وَ نِساءِ الْمُؤْمِنینَ یُدْنینَ عَلَیْهِنَّ مِنْ جَلاَبِیبِهِنَّ ذلِكَ أَدْنى‏ أَنْ یُعْرَفْنَ فَلا یُؤْذَیْنَ وَ كانَ اللَّهُ غَفُوراً رَحیماً [احزاب/۵۹] اى پیامبر! به همسران و دخترانت و زنان مؤمنان بگو: جلباب‌ها [روسرى ‌هاى بلند] خود را بر خویش فروافكنند، این كار براى این‌كه شناخته شوند و مورد آزار قرار نگیرند بهتر است (و اگر تا كنون خطا و كوتاهى از آنها سر زده توبه كنند) خداوند همواره آمرزنده رحیم است».

در کنار تاکید دین بر حجاب، تاریخ نیز گواه بر رواج آن در جوامع دارد. «هانرى رونه دالمنى» دانشمند فرانسوی و پژوهش‌گر عرصه فرهنگ و تاریخ ایران در «سفرنامه از خراسان تا بختیارى» می‌نویسد: «اگر به تاریخ مراجعه کنیم مى‏‌بینیم که این رسم در زمان‌هاى پیشین هم در ایران معمول بود. زن زردشتى با لباس بیرون‏ بوده و مستورى - پوشیدگی و حجاب - زنان علامت شأن و شوکت و احترام محسوب می‌شده است». [2]

حال و پس از روشن شدن حکم وجوب حجاب، به عنوان یک مسلمان مکلف به مراعات حجاب هستیم حتی اگر هیچ‌کس غیر از ما مجری آن نباشد. باید توجه داشت که ایمان فقط در عقیده نیست، بلکه باید در عمل نیز پیاده شود و از بهانه جویی‌های بی‌منطق باید پرهیز نمود. اینکه برخی با حجاب‌ها با رفتارهای ناپسند، ارزش آن را نقض می‌کنند، کاملا جای نقد دارد؛ ولی بی‌تردید نمی‌تواند مبنایی برای ترک حکم خدا گردد.

از سوی دیگر و با دیدن چنین افرادی نه تنها نباید نسبت به حجاب بدبین شد، بلکه باید با عزمی مضاعف و مراعات عفاف در کنار حجاب، چهره صحیح حجاب را به دیگران نشان داد. قطعا تلاش برای معرفی صحیح احکام دینی در کنار مراعات آن‌ها، موجب رضایت خدای متعال و تعالی شخص خواهد شد.

-----------------------------------------------------------------------
پی نوشت
[1]. http://www.aviny.com/shobhe/ahkamVaHoghugh/37.aspx
[2]. هانرى رونه دالمنى ، سفرنامه از خراسان تا بختیارى‏ ، ترجمه محمد على فره وشى‏ ، انتشارات امیر کبیر ، تهران‏ ، 1335 هـ ش ، صفحه 295.