کشتند، به دریا ریختند، مدال دادند!

جرم بزرگ ملت ایران، تلاش خستگی‌ناپذیر برای اسلام‌خواهی و رهایی از وابستگی بوده و هست؛ و چنین جرمی -از دیدگاه مستکبران و زورگویان عالم- غیرقابل بخشش است و حتما باید با مجازات، همراه باشد. 37 سال است که نظام جمهوری اسلامی ایران و مردم دلبسته به آن را مورد آماج جنایت‌ها و فجایع قرار داده‌اند که فقط یک نمونه از آن، سرنگونی هواپیمای مسافربری ایران با 290 مسافر بر فراز خلیج فارس است.
صبح روز دوازدهم تیرماه 1367 یک فروند هواپیمای ایرباس شرکت هواپیمایی جمهوری اسلامی ایران از بندرعباس به مقصد دبی در حال پرواز بود که توسط دو فروند موشکِ شلیک شده از عرشه‌ی ناو آمریکاییِ وینسنس، سرنگون شد و همه‌ی 290 سرنشین آن در این جنایت هولناک، جان باختند. از این جمع، 118 نفر زن و کودک بودند. رونالد ریگان -رییس‌جمهور وقت آمریکا- در اظهارنظری وقیحانه، اعلام کرد که ایران باید از این حادثه درس بگیرد و جنگ با صدام را به پایان ببرد! یعنی برای نجات صدام بعثی از باتلاق خودساخته، مسافران بی‌دفاع و بی‌گناه یک هواپیما را کشتند و در دریا ریختند و این همان حقیقتِ شیطان بزرگ است. «هواپیمای مسافربری ما را در آسمان خلیج فارس، افسر آمریکایی با موشکی که از ناو جنگی شلیک کرد، ساقط کرد؛ قریب سیصد نفر مسافر در این هواپیما بودند، که همه‌شان کشته شدند. بعد به جای اینکه آن افسر توبیخ شود، رئیس جمهور وقت آمریکا به آن افسر پاداش و مدال داد. ملت ما اینها را فراموش کند؟ میتواند فراموش کند؟»[1]
با این حال، چرا این‌روزها عده‌ای در تلاش برای پنهان کردن چهره‌ی زشت آمریکا هستند؟ چرا عده‌ای «حذف شعار مرگ بر آمریکا» را خواستار هستند و بی‌ادبانه آن را به امام راحل هم نسبت می‌دهند؟ چرا عده‌ای با مودب نامیدنِ رییس‌جمهور آمریکا سعی در تطهیر چهره‌ی او در نگاه مردم ما را دارند؟
«آمریکا را بشناسیم...آن کسانی که امروز سعی می‌کنند از این هیولا یک چهره‌ی موجّهی معرّفی کنند، اینها دارند خیانت می‌کنند؛ اینها دارند جنایت می‌کنند. این کسانی که این حقیقت روشن را کتمان می‌کنند، این دشمنی خباثت‌آلود را در زیر پرده‌های توجیه می‌پوشانند، اینها دارند خیانت می‌کنند به این ملّت.»[1]

پی‌نوشت:
[1] امام خامنه‌ای، اول فروردین1388
[2] امام خامنه‌ای، ششم تیر 1394