اطاعت از خدا و پیامبرش یعنی روزه

22:55 - 1394/04/14

چکیده:بسم الله الرحمن الرحیم.  ماه صیام و روزه داری که به دستور خدای منان بر ما واجب شده؛ برای تقرب به ذات او  و معنوی شدن ماست. امید است که همه بکوشیم شاید به آن شایستگی برسیم.

ماه رمضان

حضرت امام رضا (علیه السلام) در بدو ورود به نیشابور؛ حدیثی را افاضه فرمودند که به حدیث سلسلة الذهب معروف است و حضرت آن را از اجداد طاهرینش نقل می کند و آنها هم از جبرییل نقل می کنند. جبرییل امین می گوید:«سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ یَقُولُ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ حِصْنِی فَمَنْ دَخَلَ حِصْنِی أَمِنَ مِنْ عَذَابِی، فَلَمَّا مَرَّتِ الرَّاحِلَةُ نَادَانَا بِشُرُوطِهَا وَ أَنَا مِنْ شُرُوطِهَا» [1] «شنیدم خداوند عزّ و جل فرمود : "کلمة "لا اله الا الله" حصار محکم من است، هر کس داخل آن گردید از عذاب من در امان خواهد بود.»
بعد امام رضا(علیه السلام) در ادامه سخنان خود (که سوار بر مرکب بود) حرکت کرد و سپس فرمود: «بِشُرُوطِهَا وَ أَنَا مِنْ شُرُوطِهَا»  «شروطی دارد و من یکی از آن شرطهایش هستم» یعنی آن‌ را مشروط به پذیرش ولایت و امامت معصومان(علیهم السلام) که خود ایشان یکی از آنان بود، می‌کند

قرآن از ما هم همین را می خواهد.
قرآن کریم هم بحث  اطاعت از پیامبر اسلام و جانشینانش را به ما گوشزد می کند: «یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا أَطیعُوا اللَّهَ وَ أَطیعُوا الرَّسُولَ وَ أُولِی الْأَمْرِ مِنْکُم» [نساء/59] ‏
«اى کسانى که ایمان آورده ‏اید! اطاعت کنید خدا را و اطاعت کنید پیامبر خدا و اولو الأمر (اوصیاى پیامبر را)»  قرآن کریم اطاعت از پیامبر و جانشینانش را در حکم اطاعت از خدا دانسته و دستیابی به این دژ و قلعه که همان لا اله الا الله باشد، را همین اطاعت (البته مخلصانه) می داند.

روزه داری، اطاعت از خدا و پیامبر
روزه یکی ازآن عبادتهاییست که خدای رحمان دستور داده، خدا در قرآن می فرماید: «يَأَيُّهَا الَّذِينَ ءَامَنُواْ كُتِبَ عَلَيْكُمُ الصِّيَامُ» [بقره/183] یعنی «ای کسانی که ایمان آورده اید؛ روزه برشما نوشته شده (واجب است) و این وجوب روزه توسط پیامبر و ائمه ی هدی (صلوات الله علیهم) به ما هم ابلاغ شده است. چنانکه حضرت محمد (صلی الله علیه و آله و سلم) در حدیثی می فرماید:«قَالَ اللَّهُ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى الصَّوْمُ لِي وَ أَنَا أَجْزِي بِه» [2] «خدای تبارک و تعالی میفرماید: روزه برای من است و پاداش آن را من می دهم» و یا در حدیثی امام صادق (علیه السلام) بیان می کند: «إِنَّمَا فَرَضَ اللَّهُ (عَزَّ وَ جَلَّ) الصِّيَامَ لِيَسْتَوِيَ بِهِ الْغَنِيُّ وَ الْفَقِير» [3] حضرت می فرماید: «خداوند روزه را واجب كرده تا بدين وسيله دارا و ندار (غنى و فقير) مساوى گردند»
همه باید چه فقیر و چه غنی (هر کسی که مکلف است با شرایطش من جمله عقل و قدرت) روزه بگیرند. شاید در این دنیا تمکن مالی باعث امتیازی شود؛ ولی در آن دنیا خبر از این امتیازها نیست و همین نماز و روزه ها ست که دست انسان را می گیرند.
پیامبر رحمت حضرت محمد (صلی الله علیه و آله و سلم) در حدیثی دارد: «لِكُلِّ شَيْ‏ءٍ زَكَاةٌ وَ زَكَاةُ الْأَبْدَانِ الصِّيَام‏» [4] «براى هر چيزى زكاتى است و زكات بدنها روزه است»  همانطور کسی که توانایی مالی دارد؛ باید زکات مال بپردازد، کسی که هم توانایی بدنی دارد؛ باید روزه بگیرد. البته کسانی که توانایی بدنی ندارند؛ باید به فرموده ی قرآن فدیه بدهند. «وَ عَلىَ الَّذِينَ يُطِيقُونَهُ فِدْيَةٌ طَعَامُ مِسْكِينٍ» [بقره/184] یعنی «کسانی که برایشان روزه گرفتن سخت است ( پیرمرد و پیرزن و ...) باید به مسکین طعام بدهند.
و خوشا به حال کسانی که توقیق روزه داری دارند و از آن به نحو احسن استفاده می برند. در همین زمینه حضرت ختمی رسالت می فرماید: «طُوبَى لِمَنْ ظَمَأَ، أَوْ جَاعَ لِلَّهِ، أُولَئِكَ الَّذِينَ يَشْبَعُونَ يَوْمَ الْقِيَامَة» [ 5] یعنی «خوشا بحال كسانى كه براى خدا گرسنه و تشنه شده ‏اند اينان در روز قيامت سير مى ‏شوند.»

نتیجه گیری
ماه رمضان فرصتیست که با اطاعت کردن از فرامین خداوند و دعا و مناجات، موقعیتمان را در دژ لا اله الا الله مستحکم تر کنیم و به این سخن امام رضا (علیه السلام) که فرمود: ولایت ما از شرطهای ورود به این دژ است؛ بیشتر جامعه عمل بپوشانیم. می دانیم که با روزه داری وامثال روزه داری است که اطاعت خود را از معصومین به اثبات می رسانیم وگرنه این اطاعت ما کامل نیست.
هر ساله در ماه رمضان عده ی کثیری از مردم روزه دار، از راههای دور و نزدیک خود را به حرم رضوی (آنکه اطاعتش واجب است) رسانده  و ارادت خود را با زبان روزه خدمت آن جناب عرضه می دارند.
  باید بیاموزیم عشق، از سفره های مشهدت                                                باشد شویم اهل کرم بر شیعیان گنبدت
بالاترش،باید شویم اهل کرم بر کل خلق                                         خواهیم اگر باشیم ناب، آن رهروانی در حدت  
"هر نخل" در پای خودش بی شک "ثمر می افکند"                                      مردی اگر، انداز آنسوتر، کسی گوید بدت؟
گر حاتم طائی شناسند اینچنینی بود، هان                                                  این کارها را آن جهان پرسند، نه تیپ و قدت
باشد عبادتهای ما ناب، این نماز و روزه ها                                                   خواهد ز ما اینگونه همتها نسیم گنبدت [6]                                    

----------------------------------------------

پی نوشتها
[1] شیخ صدوق، الأمالی، ص 235، کتابچی، تهران، چاپ ششم، 1376
[2][2] من لا یحضره الفقیه، شیخ صدوق ج 2 ، ص 75 ، ح 1773 -
[3]من لا يحضره الفقيه ج 2 ص 73، ح 1766
[4]من لا یحضره الفقیه ج 2 ، ص 75 ، ح 1774 - كافى(ط-الاسلامیه) ج 4، ص 62، ح 2
[5]هدایة الامة الی احکام الائمة ج 4 ، ص 268 ،
[6]اشعار خودم

کلمات کلیدی: 

Plain text

  • تگ‌های HTML مجاز:
  • آدرس صفحات وب و آدرس‌های پست الکترونیکی بصورت خودکار به پیوند تبدیل می‌شوند.
  • خطوط و پاراگراف‌ها بطور خودکار اعمال می‌شوند.
1 + 1 =
*****