چکیده: آری آرامش جسم و جان زن و کانون خانواده، مرهون پاك‌دامنى و عفت ظاهر و باطن او و پاس‌دارى از رمز پايدارى یعنی حجاب است. که اگر آن خدشه‌دار شود، نه تنها دیگر آرامشی در وجود او باقی نخواهد ماند، بلکه تلاطم، هرزگی،ناپاکی و خیانت نیز خانواده و جامعه را نیز فرا خواهد گرفت و دیگر رنگی از آرامش، پاکی ، صداقت و وفاداری وجود نخواهد داشت.
بهترین و زیباترین نعمتی که خداوند به انسان‌ها ارزانی داشته، نعمت زیبایی است. و خداوند که خود معدن زیبایی‌هاست، انسان و نظام طبیعت را به زیباترین وجه ممکن خلق نمود تا بندگان از این نعمت زیبایی بهره‌مند شوند.
امام صادق(علیه‌السلام) می‌فرمایند:«خداوند زیباست و زیبایی را دوست دارد و دوست دارد اثر نعمت خویش را بر بنده‌اش ببیند و بی‌چارگی و تظاهر به بی‌چارگی و فقر را دشمن می‌دارد».[1]
امّا همیشه این‌چنین نیست که انسان مجاز باشد تا هر آن‌چه از زیبایی که خداوند به او عنایت فرموده به نمایش بگذارد تا دیگران از آن استفاده کنند؛ هم‌چنین مجاز باشد تا از زیبایی‌های دیگران استفاده نماید. چه بسیار زیبایی‌ها و گل‌هایی که جای خود را از بوستان‌های عمومی و پشت شیشه گل‌فروشی‌ها به گل‌خانه‌های خصوصی داده‌اند و کاملا اختصاصی گشته‌اند و باید برای آن بهای سنگینی پرداخت و مسؤلیت سنگینی را برای حفظ آن به عهده گرفت.
زن نیز به عنوان زیباترین و جذاب‌ترین مخلوق ، خداوند آن را اختصاصی کرده و تمام وجود، آثار و زیبایی‌هایش را از آن کسی نموده که سرپرستی و تدبیر او را عهده‌دار گشته است. البته این را نباید فراموش کرد که این پاس‌داری از گل وجود زن، برای حفظ و مصونیت اوست که هر چند همراه با محدودیت‌هایی است، امّا این امر هم به صلاح گل و هم صاحب گل است. نام این مصونیت را در فرهنگ اسلامی حجاب نام نهاده‌اند.
حجاب یعنی موصون ماندن گل ازپژمرده شدن، حجاب یعنی امن‌ترین پناه‌گاه برای زن از تیر نگاه مردان شیطان صفت که فقط زن را برای یک لحظه استفاده جنسی می‌خواهند. تمام هستی یک زن، حیا و عفت اوست که حجاب دژ و قلعه‌ای برای پاس‌داری از گوهر عفاف است.
امیرالمومنین(علیه‌السلام) چقدر زیبا در نامه‌شان به امام حسن در نهج البلاغه می‌فرمایند: «دقت در امر حجاب و مراقبت از آن، مايه بقا و پايدارى بيشتر زنان است».[2]
آری آرامش جسم و جان زن و کانون خانواده، مرهون پاك‌دامنى و عفت ظاهر و باطن او و پاس‌دارى حجاب است. اگر حجاب خدشه‌دار شود، نه تنها دیگر آرامشی در وجود او باقی نخواهد ماند بلکه تلاطم، هرزگی، ناپاکی و خیانت نیز خانواده و جامعه را فرا خواهد گرفت و دیگر رنگی از آرامش، پاکی، صداقت و وفاداری وجود نخواهد داشت.
نکته دیگر آن است که این زیبایی و جمالی که خداوند عطا فرموده، نعمت و امانتی است از سوی حضرت دوست که باید در همان راهی که او دوست دارد و می‌خواهد مصرف شوند و در جهت رشد و کمال واقعی و دوستی و نزدیکی به خدا استفاده شود و نباید در راه شیطان و نفس قرار گیرند که در این‌صورت چیزی جز خشم و غضب الهی و بدعاقبتی نخواهد داشت.
امتحان الهی نیز همین است که ما بین زیبایی‌های ظاهری و طاعت خداوند کدام را انتخاب می‌کنیم: «إِنَّا جَعَلْنَا مَا عَلَى الْأَرْضِ زِينَةً لَّهَا لِنَبْلُوَهُمْ أَيُّهُمْ أَحْسَنُ عَمَلًا [کهف/7] حقيقت ما آن‌چه را كه بر زمين است زيورى براى آن قرار داديم تا آنان را بيازماييم كه كدام يك از ايشان نيكوكارترند».
بنابراین چه بسیار افرادی هستند که چهره زیبایشان، به جای آن‌که آن‌ها را بیشتر به خدا نزدیک گرداند، دور نموده و به دشمن خدا تبدیل کرده است و به جای آن‌که با آن سیرت زیبا پیدا کنند، چهره جانشان را زشت کرده و حیثیت انسانی‌شان را بر باد داده، که این به دلیل بی‌ظرفیتی خودشان و اسارت آن‌ها در بند لذّات ظاهری و شیطانی است. و درنهایت باید گفت حجاب برای زن تاج بندگی خداست.
______________________________________________
پی‌نوشت
[1]. میزان الحکمه، ج2، ص77.
[2].نهج البلاغه، نامه 31.