سه ماه پیش از رحلت؛ سفارش مهم امام چه بود؟

این از نعمت‌های بزرگ خداوند است که با وجود گذشت بیش از ربع قرن از رحلت بنیانگزار کبیر نظام اسلامی، هنوز هم نام و یاد آن عزیز سفرکرده، پررنگ و پرطرفدار است. از ارادت و محبت توده‌ی مردم -که جای هیچ شبهه و ایرادی ندارد- اگر بگذریم، اغلب یا حتی همه‌ی سیاسیون فعال در کشور هم -دست‌کم در ظاهر- دم از امام راحل می‌زنند، خود را پیرو واقعی ایشان معرفی کرده و حتی تصمیمات خود را دقیقا منطبق بر افکار امام(ره) معرفی می‌کنند. این موضوع، بخودی‌خود چیز بدی نیست و نشان از غالب‌بودن گفتمان اصیل انقلاب دارد که پس از 37سال، هنوز هم همه را مجاب به پیروی -هرچند در ادعا و ظاهر- می‌کند.
اما یک مطلب را نباید دست‌کم گرفت و از کنار آن به آسانی عبور کرد. برخی از مسئولین که خود را پیرو حضرت امام می‌دانند با بعضی رفتارهای منفعلانه در برابر دشمنان و یا برداشت و القای نادرست از قضایایی مثل صلح تاریخی امام حسن‌مجتبی(علیه‌السلام) تلاش بر توجیه عملکرد خود در عقب‌نشینی از افکار امام راحل دارند. نوشته‌هایی مثل نوشته‌ی پیش‌روی شما -در حقیقت- دعوتی است از این افراد، به بازخوانی افکار حضرت روح‌الله(ره).
کمتر از سه ماه به پایان عمر مبارک امام(ره) باقی مانده بود که این سخنان قاطع و آتشین از دهان مبارک آن رهبر مستضعفان بیرون آمد: «من بار دیگر از مسئولین بالای نظام جمهوری اسلامی می‏‌خواهم که از هیچ‏‌کس و از هیچ ‏چیز جز خدای بزرگ نترسند و کمرها را ببندند و دست از مبارزه و جهاد علیه فساد و فحشای سرمایه‏‌داری غرب و پوچی و تجاوز کمونیزم نکشند که ما هنوز در قدم‌های اول مبارزه‌ی جهانیِ خود علیه غرب و شرقیم.»[1]
البته این‌روزها برخی به نابرابربودن چنین نبردی اشاره کرده و آن را به عنوان بهانه‌ای برای تسلیم در برابر استکبار، مطرح می‌کنند. تیزهوشی و آینده‌نگری امام راحل، پاسخ همه‌ی بهانه‌جویی‌ها را داده است. حضرت روح‌الله بلافاصله پس از بیان جملات فوق فرمودند: «مگر بیش از این است که ما ظاهراً از جهانخواران شکست می‏‌خوریم و نابود می‏‌شویم؟ مگر بیش از این است که ما را در دنیا به خشونت و تحجر معرفی می‏‌کنند؟ مگر بیش از این است که با نفوذ ایادی قاتل و منحرف خود در محافل و منازل، عزت اسلام و مسلمین را پایکوب می‏‌کنند؟ مگر بیش از این است که فرزندان عزیز اسلام ناب محمدی در سراسر جهان بر چوبه‌های دار می‌روند؟ مگر بیش از این است که زنان و فرزندان خردسال حزب‌اللّه‏، در جهان به اسارت گرفته می‏‌شوند؟ بگذار دنیای پست مادّیت با ما چنین کند ولی ما به وظیفه‌ی اسلامی خود عمل کنیم.»[2]
این سخنان نورانی، آن‌چنان صریح و شفاف است که جای هیچ توضیح اضافه‌ای را باقی نمی‌گذارد. فقط ای کاش، مدعیان پیروی از امام(ره)، گوش شنوایی داشته باشند!

پی‌نوشت:
[1] امام‌خمینی، 2فروردین 1368
[2] همان