پوشش زنان ایرانی پیش از آیین زرتشت

امروزه همه‌ دشمنان اسلام، به‌ ویژه مخالفان انقلاب اسلامی ایران، به حجاب، به خصوص‌ پوشش چادر، به‌ عنوان‌ یک نماد اساسی برای حـفظ دین و انقلاب می‌نگرند و بهتر از خود ما می‌دانند‌ که چگونه تضعیف آن‌ در‌ کشورهای اسلامی، هویت فـرهنگی و حتی سیاسی‌ و اقتصادی آن‌ها را بـه خطر می‌اندازد و آن‌ها را نفوذپذیر می‌کند.
دشمنان قـسم خورده‌ی ایران و انقلاب، با شناخت جایگاه‌ واقعی حجاب و چادر به‌ عنوان پوشش کامل زن در فرهنگ ایرانی و اسلامی‌، با زیر سؤال‌ بردن آن به‌ عنوان یک پوشش وارداتی از اعراب، به‌ ویژه خلفای بنی عباس، دختران جوان، به خصوص دانشجویان عزیز را به تـرک ایـن پوشش ترغیب کرده و با ایجاد حساسیت‌ ملی‌گرایانه، احساسات جوانان را‌ مورد‌ هجوم قرار داده‌اند.
نوشته حاضر، گامی در راستای شبهه‌زدایی از این تصور غلط و روشن ساختن جایگاه واقعی حجاب و پوشش در ایران در دوران پیش‌ از اسلام‌ و این‌که پوشش چادر، عنصری ایرانی است که هم‌چون هدیه‌ای‌ از یک فرهنگ به فرهنگ ملل دیگر به ارمغان فرستاده شده‌ و هر زن و دختر‌ ایرانی‌ با‌ استفاده از ایـن پوشـش، علاوه بر‌ تأکید‌ بر‌ ملیت ایرانی، بر اسلامی بودن خود نیز پافشاری می‌کند و با گسترش این نحوه‌ی پوشش، بیش از پیش در اسلامی کردن جامعه کوشا خواهد بود.

حجاب و پوشش پیش از آیین زرتشت:
نخستین مردمی كه به سرزمین ایران آمدند، آریایی‏ها بودند. آنان به دو گروه عمده «مادها» و «پارس‏‌ها» تقسیم شدند.[1] با اتّحاد مادها، دولت «ماد» تشكیل شد. پس از مدّتی پارس‏‌ها توانستند دولت ماد را از بین ببرند و سلسله‏‌های هخامنشیان، اشكانیان و ساسانیان را بنیان‌گذاری كنند.[2] پژوهش‏‌ها نشان می‏‌دهد كه زنان ایران‌زمین از زمان مادها، كه نخستین ساكنان این دیار بودند، دارای حجاب كاملی، شامل پیراهن بلند چین‏‌دار، شلوار تا مچ پا و چادر و شنلی بلند بر روی لباس‏‌ها بوده‏‌اند.[3] این حجاب در دوران سلسله‏‌های مختلف پارس‏‌ها نیز معمول بوده است. بنابراین در زمان زردشت و قبل و بعد از آن، زنان ایرانی حجابی كامل داشته‌اند. بر اساس متون تاریخی، در همه آن زمان‏‌ها پوشاندن موی سر و داشتن لباس بلند، شلوار و چادر رایج بوده است. زنان هر چند با آزادی در محیط بیرون خانه رفت و آمد می‏‌كردند و هم‌پای مردان به كار می‏‌پرداختند، ولی این امور با حجاب كامل و پرهیز شدید از اختلاط‌‌های فسادانگیز همراه بوده است.
جایگاه فرهنگی پوشش در میان زنان نجیب ایران‌‏زمین به گونه‏‌ای بود كه در دوران سلطه كامل شاهان، هنگامی كه خشایارشاه به ملكه «وشی» دستور داد كه بدون پوشش به بزم بیاید تا حاضران، زیبایی اندام او را بنگرند، وی امتناع كرد و از انجام فرمان پادشاه سر باز زد. به دلیل این سرپیچی، به حكم دادوَران، عنوان «ملكه ایران» را از دست داد. نقل این داستان در عهد عتیق چنین آمده است:«... امر فرمود وشتی ملكه را با تاج ملوكانه به حضور پادشاه بیاورند تا زیبایی او را به خلایق و سروران نشان دهد؛ زیرا كه نیكو منظر بود، اما وشتی نخواست...».[4]

...........................................................................................
پی‌نوشت
[1]. دوشن گیمن، دین ایران باستان، ص22، 1375.
[2]. مری بویس، تاریخ كیش زرتشت، ج 2، ص31، 1375.
[3]. جلیل ضیاءپور، پوشاك باستانی ایرانیان از كهن‌ترین زمان، ‌ص17‌، 26.
[4]. عهد عتیق‌، کتاب اِستَر، باب اول، آیه 10.