انسان گل سر سبد هستی می باشد كه خداوند او را مورد تكریم و احترام قرار داده است و همه نعمت ها را در اختبارش قرار داده است همان گونه كه خداوند در قرآن كریم می فرماید:
ما آدمی زادگان را گرامى داشتیم و آن ها را در خشكى و دریا، بر مركب هاى راهوارحمل كردیم و از انواع روزی هاى پاكیزه به آنان روزى دادیم و آن ها را بر بسیارى از موجوداتى كه خلق كرده ایم، برترى بخشیدیم«1»
انسان ها آن قدر برای خداوند اهمیت و ارزش دارند كه خداوند به محض خلق كردن حضرت آدم علیه السلام به فرشتگان دستور داد كه برای او سجده كنند،همان گونه كه قرآن كریم در این مورد می فرماید:
و یاد كن هنگامى را كه به فرشتگان گفتیم:براى آدم سجده و خضوع كنید! همگى سجده كردند جز ابلیس كه سر باز زد،و تكبر ورزید،و به خاطر نافرمانى و تكبرش از كافران شد«2»
لیاقت آدمی آن قدر بالا است كه اولین استاد او خداوند است و خداوند علومی را به او آموزش می دهد كه حتی ملائكه هم از یادگیری آن علوم عاجز می باشند همان گونه كه خداوند در این مورد می فرماید:
سپس علم اسماء«علم اسرار آفرینش و نامگذارى موجودات»را همگى به آدم آموخت.بعد آن ها را به فرشتگان عرضه داشت و فرمود: «اگر راست مى گویید، اسامى اینها را به من خبر دهید!فرشتگان عرض كردند:منزهى تو!ما چیزى جز آن چه به ما تعلیم داده اى،نمىدانیم تو دانا و حكیمی«3»
همه این آیات این نكته را می فهمانند كه اولا قدر خود را بدانیم و گوهر وجود خود را بی جهت به سنگ نزنیم و در نكته بعد این نكته را یا آور می شود كه با بهترین مخلوق خداوند با احترام و محبت رفتار كنیم.
در این ایام كه سرنوشت ایران بار دیگر در انتخابات رقم خواهد خورد،مواظب باشیم كه احترام دیگران را حفظ كنیم و انتقاد از دیگران در سایه احترام و بزرگداشت شخضت آن ها باشد
منابع:
وَ لَقَدْ كَرَّمْنا بَنی آدَمَ وَ حَمَلْناهُمْ فِی الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ وَ رَزَقْناهُمْ مِنَ الطَّیِّباتِ وَ فَضَّلْناهُمْ عَلى كَثیرٍ مِمَّنْ خَلَقْنا تَفْضیلا«اسراء آیه 70»
2:وَ إِذْ قُلْنا لِلْمَلائِكَةِ اسْجُدُوا لِآدَمَ فَسَجَدُوا إِلاَّ إِبْلیسَ أَبى وَ اسْتَكْبَرَ وَ كانَ مِنَ الْكافِرین«بقره آیه 34»
3:وَ عَلَّمَ آدَمَ الْأَسْماءَ كُلَّها ثُمَّ عَرَضَهُمْ عَلَى الْمَلائِكَةِ فَقالَ أَنْبِئُونی بِأَسْماءِ هؤُلاءِ إِنْ كُنْتُمْ صادِقینَ*قالُوا سُبْحانَكَ لا عِلْمَ لَنا إِلاَّ ما عَلَّمْتَنا إِنَّكَ أَنْتَ الْعَلیمُ الْحَكیم«بقره آیه 31 و 32»