اساتید و مشایخ حضرت عبدالعظیم حسنی

پرسش: اساتید و مشایخ حضرت عبدالعظیم حسنی را نام ببرید.

پاسخ:

حضرت عبدالعظیم حسنی (علیه السلام) از جمله محدثینی بوده که مورد اعتنا و اعتماد علمای حدیث بزرگ شیعه است. و درجاهای مختلف اعتماد خود را نسبت به این بزرگوار بیان داشته‌اند. [1]

استادان حضرت عبدالعظیم
ایشان مشایخ بزرگی داشته‌اند که هر کدام دارای شأنی عظیم بوده‌اند. در این‌جا به ذکر نام چند تن از اساتید ایشان می‌پردازیم:

علی بن موسی
ایشان از فرزندان بزرگوار امام صادق (علیه السلام) و برادر امام موسی بن جعفر (علیهما السلام) است که به «علی عُرَیضی» شهرت داشته‌اند. از شیعیان زاهد و مخلصی بود که ولایت برادر و برادرزادگانش را تا امام دهم بر خود واجب می‌دانست و پذیرفته بود. نقل است با وجود سن بالایی که داشت، ارادت و خضوع خاص و فراوانی نسبت به امام جواد (علیه السلام) داشتند. وی از پدرش، برادرش و برادرزاده اش امام جواد (علیه السلام) نقل روایت کرده. ایشان در منطقه‌ی عریض در مدینه به خاک سپرده شده. [2]

هشام بن حکم
هشام از بزرگترین محدثان و متکلمان شیعه است. وی در کوفه به دنیا آمد و در سال 199 به بغداد رفت و در همان‌جا وفات یافت. هشام جزء شاگردان جوان امام صادق (علیه السلام) و از مورد اعتمادترین شاگردان ایشان بود. مناظرات و احتجاجات هشام با مخالفین مکتب اهل بیت (علیهم السلام) مشهور است. وی ده‌ها کتاب تألیف کرده که متاسفانه به دست ما نرسیده. علمای شیعه ایشان را از راویان مورد وثوق و شجاع دانسته‌اند که مورد وثوق امام صادق و امام کاظم (علیهما السلام) بوده. [3]

ابن ابی عمیر
کنیه‌اش ابواحمد است و از بزرگان اصحاب امام کاظم، امام رضا و امام جواد (علیهم السلام) به حساب می‌آمده و از آنان احادیث فراوانی نقل کرده. وی در نهایت درجات توثیق نزد علمای رجال شیعه می‌باشد. گفته شده وی نزدیک به صد جلد کتاب تألیف کرده. وی مدتی به دستور خلیفه وقت در زندان بود و سپس برای قضاوت به سرزمین دیگری فرستاده‌ شد و در سال 217 از دنیا رفت. [4]

حسن بن محبوب
معروف بود به «سرار» یا «زرار». وی نیز از مشایخ ثقه و بزرگ شیعه و از اصحاب امام کاظم و امام رضا (علیهما السلام) بوده که عمده‌ی روایاتش را از امام رضا (علیه السلام) نقل کرده. وی در سال 234 از دنیا رفت. [5]

صفوان بن عیسی
از اصحاب مورد وثوق امام کاظم، امام رضا و امام جواد (علیهم السلام) است که همه‌ی علمای شیعه بر ثقه بودن وی اتفاق نظر دارند. وی حدود سی کتاب تألیف کرده و هنگام مرگش، امام جواد (علیه السلام) برای وی حنوط و کفن به مدینه فرستاد. او در سال 210 وفات یافت.[6]

عمر ابن محمد بن عبدالله
معروف بود به ابن اذینه. از اصحاب امام صادق و امام کاظم (علیهما السلام) و از مشایخ بزرگ شیعه است.وی از دست عباسیان، از بصره گریخت و به یمن رفت و در همان جا نیز از دنیا رفت. [7]

سلیمان بن سفیان
وی از مشایخ مهم دیگر عبدالعظیم حسنی است. علمای رجال شیعه بر توثیق وی اتفاق نظر دارند. [8]

فضل بن شاذان
از علمای بزرگ شیعه و زاهدان عصر خود بود. وی در سال 130 وفات یافت. [9]

از دیگر مشایخ حضرت عبدالعظیم حسنی میتوان به یحیی بن سالم الفراء، سلیمان بن جعفر بصری، سلیمان بن حفص مروزی، ابراهیم بن ابی محمود و... اشاره کرد که همگی از اصحاب بزرگ شیعه به شمار می‌آیند.

پی‌نوشت:
[1]. من لایحضره الفقیه، ج2، ص80. مستدرک الوسائل، ج3، ص613.
[2]. رجال نجاشی، ص300.
[3]. همان، ص433.
[4]. همان، ص326.
[5]. رجال الطوسی، ص334.
[6]. رجال نجاشی، ص197.
[7]. همان، 254.
[8]. همان، ص444.
[9]. رجال الطوسی، ص216.