حجاب نه حق من است نه حق تو، بلکه حق خداست

آیا می‌توان وضع احکام الهی را ظلم خدا بر بندگان دانست و گفت خدا بر بندگانش ظلم نموده است؟ احکام الهی هیچ‌گونه ضدیتی با حقوق بالاصاله بشر ندارند و این بشر است که برخی احکام مانند حجاب یا قصاص را ظلمی در حق بشر تلقی می‌کند، و گرنه حجاب نه تنها هیچ ضدیتی با حقوق زن ندارد و قانونی ضد زن نیست، بلکه حکمی است از جانب حق که با فطرت زن هم‌خوانی دارد و زن را از خطرات و پرتگاه‌های مهلک که عفت و حیای او را نشانه رفته‌اند در امان می‌دارد. حجاب نه تنها محدودیتی برای زن نیست، بلکه محدودیتی است برای مردان که زنان را ابزاری برای شهوت‌رانی و عیش ندادند و به آنان به دید احترام و عزت و شرافت و کرامت نگاه کنند. پس حجاب، حفظ حرمت و کرامت بانوان است.

اگر کسی شبهه کند که حجاب محدودیت است و حق زن را پایمال می‌کند در جواب این شبهه باید گفت که حجاب حق النفس نیست تا روشن‌فکران کوته اندیش مدعی شوند حجاب، نادیده گرفتن حق زن در جامعه اسلامی است و قانونی ضد زن است. به او باید گفت: حجاب، حق خدا و حکمی از جانب خداست.
حضرت آیت الله العظمی جوادی آملی در پاسخ به پرسشی در خصوص عدم محدویت حجاب برای زنان به بیان آیات و دیدگاه متعالی دین در این زمینه پرداخت و فرمود: «شبهه‌‏ای که در ذهن بعضی افراد هست، این است که خیال می‌‏کنند حجاب برای زن محدودیت و حصاری است که خانواده و وابستگی به شوهر برای او ایجاد نموده است، بنابراین، حجاب نشانه ضعف و محدودیت زن است».[1]

راه حلّ این شبهه، تبیین حجاب در بینش قرآن کریم این است؛ زن باید کاملاً درک کند، حجاب او مربوط به خود او نیست تا بگوید من از حق خودم صرف‏‌نظر کردم، مربوط به مرد نیست تا مرد بگوید من راضیم، مربوط به خانواده نیست تا اعضای خانواده رضایت بدهند، بلکه حجاب زن، حقی الهی است.
لذا می‌‏بینید در جهان غرب و کشورهایی که به قانون غربی مبتلا هستند، اگر زنی به همسر خود خیانت کرد و همسرش رضایت داد، قوانین آن‌ها پرونده را مختومه اعلام می‌‏کند، اما در اسلام این چنین نیست، حرمت زن نه اختصاصی به خود زن دارد نه به شوهر و نه هر انسان دیگری؛ همه این‌ها اگر رضایت بدهند، قرآن و خدا راضی نخواهند بود، چون حرمت زن و حیثیت زن به عنوان حق‏‌اللَّه مطرح است نه حق النفس یا حق الناس.

خدای سبحان زن را به عنوان معدن عاطفه آفرید که معلّم رقّت باشد و پیام عاطفه را بیاورد. اگر جامعه‌‏ای این درس رقّت و عاطفه را ترک نمود و به دنبال غریزه و شهوت رفت، به‌‌ همان فسادی مبتلا می‌‏شود که در غرب ظهور کرده است. لذا کسی حق ندارد بگوید من به نداشتن حجاب رضایت دادم.

فلسفه حجاب در قرآن
در هیچ بخشی و هیچ بعدی از ابعاد انسانی برای سیر به مدارج کمال، بین زن و مرد تفاوتی نیست؛ مرد و زن در آن معیارهای اصلی همتای هم هستند. قرآن کریم وقتی درباره حجاب سخن می‌‏گوید می‌‏فرماید: حجاب عبارت است از احترام گذاردن و حرمت قائل شدن برای زن که نامحرمان او را از دید حیوانی ننگرند، لذا اسلام نگاه کردن به زنان غیر مسلمان را، بدون قصد لذت جایز می‌‏داند و علت آن این است که زنان غیر مسلمان از این حرمت بی‌‏بهره‌‏اند.
حال اگر کسی از تشخیص اصول ارزشی عاجز باشد، ممکن است(معاذاللَّه) حجاب را یک بند و محدودیت بداند، و حال این‌که قرآن کریم وقتی مسأله لزوم حجاب را بازگو می‌‏کند، علت و فلسفه ضرورت حجاب را چنین بیان می‌‏فرماید: «يا أَيُّهَا النَّبِيُّ قُلْ لِأَزْواجِكَ وَ بَناتِكَ وَ نِساءِ الْمُؤْمِنِينَ يُدْنِينَ عَلَيْهِنَّ مِنْ جَلابِيبِهِنَّ ذلِكَ أَدْنى‏ أَنْ يُعْرَفْنَ فَلا يُؤْذَيْنَ وَ كانَ اللَّهُ غَفُوراً رَحِيما [احزاب/59] اى پيامبر، به همسران و دخترانت و زنان مؤمنان بگو جلباب‌ها (روسرى‏‌هاى بلند) خود را بر خويش فرو افكنند، اين كار براى اينكه (از كنيزان و آلودگان) شناخته شوند و مورد آزار قرار نگيرند بهتر است و (اگر تا كنون خطا و كوتاهى از آن‌ها سر زده) خداوند همواره غفور و رحيم است». پس طبق این آیه حجاب برای امنیت و ارزش خود زن است.

در نتیجه: حجاب حق الله است پس حجاب، عبادت است؛ حجاب، سنجش میزان عبودیت و اطاعت بندگان است و بانوان با حجاب خود به عبادت خدا مشغولند. حجاب، حفظ ارزش و حرمت و حیثیت زن است نه مانع و سدی در برابر پیشرفت او.

______________________
پی‌نوشت
[1]. بخشی از متن برگرفته از سخنان گوهربار آیه الله العظمی جوادی آملی است که از خبرگزاری مهر با آدرس ذیل، اقتباس شده است.
http://www.mehrnews.com/news/2001430/