فلسفه مرگ

 فلسفه و هدف مرگ و حيات، آزمايش انسان است:

(تَبَـرَكَ الَّذِى بِيَدِهِ الْمُلْكُ وَ هُوَ عَلَى كُلِّ شَىْء قَدِير * الَّذِى خَلَقَ الْمَوْتَ وَ الْحَيَوةَ لِيَبْلُوَكُمْ أَيُّكُمْ أَحْسَنُ عَمَلاً وَ هُوَ الْعَزِيزُ الْغَفُورُ)[1]; پربركت و زوال ناپذير است كسى كه حكومت جهان هستى به دست او است و بر همه چيز قادر است. همان كسى كه مرگ و زندگى را آفريد تا شما را بيازمايد كه كدامتان نيكوكارتريد و او شكست ناپذير و بخشنده است.

زندگى انسان در دنيا محدود است و هر حياتى با مرگ همراه خواهد شد، در اين جا نخستين سؤالى كه پيش مى آيد، اين است كه هدف از اين حيات و مرگ چيست؟ قرآن مجيد در آيه شريف، نخست آفرينش مرگ و حيات را به عنوان نشانه اى از قدرت بى پايانش معرفى مى كند،

سپس مى فرمايد: هدف از اين آفرينش آزمايش حسن عمل است، آزمايشى كه به معناى پرورش انسان ها و هدايت آنها به سوى مسير قرب پروردگار است.[2]

[1]. ملك، آيه 1 و 2.

[2]. همو، پيام قرآن، ج 5، ص 430ـ439.