«آیت الله قاضی طباطبایی» شهیدی از تبار روحانیت

علما به عنوان جانشینان پیامبراکرم(صلی­‌الله‌­علیه‌­و­آله) و امامان معصوم(علیهم‌­السلام) در عصر غیبت با تحمّل رنج‌‌ها و سختى­‌ها توانسته‌اند پاس‌داران امین و مخلصى براى اسلام عزیز و پیش‌گامان جهاد و مبارزه با تجاوزگران به حریم اسلام و مرزهاى فکری مسلمانان باشند.

روحانیت فداکار در جریان انقلاب اسلامی و پس از آن، در کنار سایر اقشار مردم در حفظ نظام اسلامی ایثارگری نموده‌اند. شهید آیت الله «سید محمد علی قاضی طباطبایی» که در سال 1293 شمسی در تبریز متولد شد، در زمان فراگیری علوم حوزوی در حوزه علمیه قم با امام خمینی(رحمه‌الله‌علیه) آشنا شد و همین آشنایی سبب نزدیکی این دو نفر به هم شد. ایشان همواره با سخنرانی‌های پرشور خود در زمان مبارزه علیه رژیم پهلوی باعث خشم نیروهای این رژیم شده و چندین بار نیز به شهرهای تهران، مشهد، زنجان، بافت(واقع در کرمان) و عراق تبعید شد، اما باز هم دست از مبارزه برنداشت.

وی پس از پیروزی انقلاب اسلامی به فرمان امام خمینی(رحمه‌الله‌علیه) به عنوان امام جمعه شهر تبریز منصوب شد. سرانجام آیت الله قاضی طباطبایی، در 10 آبان ماه سال 1358 شمسی، مصادف با عید قربان، پس از اقامه نماز عید، در راه برگشت به منزل توسط گروهک افراطی «فرقان» مورد اصابت گلوله قرار گرفت و به فیض شهادت نائل آمد.

روحانیت بر اساس رسالت ذاتی خود، در دوران غرورآفرین دفاع مقدس، در کنار دیگر رزمندگان مخلص و شجاع، در دو عرصه تبلیغ و رزم، پا به میدان جهاد گذاشت و سر بلند از این آزمون بیرون آمد. این نهاد، علاوه بر تقدیم شهدا در جریان انقلاب اسلامی و مبارزه با رژیم شاهنشاهی، تعداد قابل توجهی شهید در طول جنگ تحمیلی اهدا نموده است. تعداد شهدای روحانی بالغ بر ۳۴۱۷ نفر بوده است که 5/15 درصد کل روحانیون کشور در همان زمان بود.[1]

دشمنان اسلام ضمن درک جایگاه علمای دینی در هدایت جوامع اسلامی، استراتژی جدیدی تحت عنوان «روحانیت­‌هراسی» را طراحی و اجرا نموده‌­اند. روحانیت نیز مانند سایر اقشار جامعه از خطا مصون نبوده و عمل‌کرد قابل نقدی دارد؛ ولی مساله‌ای که نباید مورد غفلت واقع شود این است که باید ببینیم چه کسی و با چه نیتی نقد را انجام می‌دهد. هجمه جدید دشمنان علیه روحانیت و حوزه‌های علمیه بی‌تردید از سر دل‌سوزی و انصاف نیست، بلکه با هدف تخریب وجهه ایشان و جدا کردن مردم از آن‌هاست.

نقش روحانیت در حفظ اسلام قابل انکار نیست. امام خمینی(رحمه‌الله‌علیه) در سخنرانی در جمع روحانیون عراق، بر اهمیت نقش روحانیت تاکید نموده و فرمودند: «ما می‏‌بینیم که این اسلام در همه ابعادش را روحانیون حفظ کرده‌‏ است، یعنی معارفش را روحانی حفظ کرده، فلسفه‌‏اش را روحانی حفظ کرده، اخلاقش را روحانی حفظ کرده، فقه‌اش را روحانی حفظ کرده، احکام سیاسی‌اش را روحانی حفظ کرده؛ همه این‌ها با زحمت‌های طاقت‏‌فرسای روحانیون محفوظ مانده است».[۲]

دشمنان اسلام ضمن بزرگ‌نمایی ضعف‌های این قشر و معرفی چهره‌های مساله‌دار، سعی در تخریب نهاد روحانیت و به تبع آن از بین بردن اسلام راستین است. امام‌خمینی(رحمه‌الله‌علیه) می‌فرماید: «از منبری می­‌ترسند، زیرا مروج اسلام است؛ از روحانی و اهل محراب می­‌ترسند، برای این که مروّج اسلام است؛ چون از اسلام می­‌ترسند».[3]

مقام معظم رهبری(حفظه‌الله) در مورد نقش حیاتی روحانیّت در صیانت از اسلام می‌فرماید: «مساله روحانیّت، امروز یک مساله اساسی است. اولاً برای خود روحانیون مطرح است که بدانند واقعاً تکلیف آنان چیست و چه کارهایی بیش­تر بر عهده آنان است و جامعه چه انتظاراتی از روحانیت دارد. ثانیاً، این مساله برای مردم نیز مطرح است، چون اقبال مردم به روحانیّت با گذشته خیلی متفاوت است و مردم حقیقتاً در مسائل دینی، دنیوی، سیاسی، فرهنگی و اقتصادی، روحانیّت را محل رجوع می­‌دانند. ثالثاً برای دنیا مطرح است که در یک حکومت اسلامی، در یک جامعه دینی، روحانیّت چه نقشی بر عهده دارد و این انتظارات را چگونه برآورده خواهد کرد».[4]

دشمن از همان ابتدا به اهمیت و نقش علمای اسلام پی برده و در صدد تضعیف و تخریب وجهه ایشان برآمده است تا مردم را از آن‌ها جدا نموده و زمینه شکست دین را فراهم نماید. در سال‌های اخیر این حرکت، شدت یافته و در قالب پروژه «روحانیت‌هراسی» پی‌گیری می‌گردد. از این‌رو بر همه علاقه‌مندان به اسلام لازم است ضمن هوشیاری در برابر دسیسه‌های دشمنان و با پیروی از خط روحانیت اصیل راه مدافعان اسلام را ادامه دهند. احترام به علمای راستین همواره مورد تاکید بزرگان دینی ما بوده است. امیرالمومنین(علیه‌السلام) می‌فرمایند:‌ «كسی كه عالمی را گرامی بدارد و تعظیم نماید، پروردگارش را گرامی و بزرگ داشته است».[5] هم‌چنین حضرت در نهی از تحقیر علمای دین فرمودند: «از تحقیر و كوچك كردن علما بپرهیزید، كه این عمل موجب خوار شدن انسان و كوچك شدن در چشم دیگران و گمان بد بردن نسبت به شخص خواهد شد».[6]
----------------------------------------------------
پی نوشت
[1]. بروشور ستاد کنگره شهدای روحانی، تیپ ۸۳ امام صادق(علیه السلام).
[2]. سخنرانی امام خمینی (رحمه الله علیه) در مسجد شیخ انصاری نجف، ۱۰/۸/۵۶.
[3].  صحیفه نور، ج 8، ص 43 - 44.
[4]. برگزیده‌­ای از سخنرانی مقام معظم رهبری در جمع ائمه­‌ جمعه سراسر کشور، ۱۶ مهرماه ۱۳۷۵.
[5]. تصنیف غررالحكم ودررالكلم ـ ص۴۷ ج۲۱۸ ـ عبدالواحد آمدی ـ دفتر تبلیغات اسلا می چاپ اول ـ (بی تا). متن حدیث: «مَن وقَّرَ عالمِاً وَقَّرَ رَبَّه».
[6]. غررالحكم (همان ) ص۴۷ ج ۲۱۶.