شيوه هاي جستجو و پيداكردن همسر مومن و محجبه کدام است؟

12:15 - 1394/08/12

چکیده: داول ترين روش در فرهنگ ملي و ديني ما، همين روش شناسايي به واسطه افراد خانواده و يا فاميل و بستگان است. افراد خانواده اغلب به دليل شناختي كه از فرد دارند و همين طور شناختي كه از افراد مورد نظر دارند و يا مي توانند با تحقيق هاي مهم همه جانبه شناخت كافي پيدا كنند، بهتر مي توانند به ميزان هم گرايي و اشتراكات آنها آگاهي پيدا كنند.

شيوه هاي جستجو و پيداكردن همسر مومن و محجبه مورد ايده آل از نظر اسلام و عرف را توضيح دهيد.

پاسخ:

در پاسخ سؤال شما لازم مي دانيم مطالبي را هرچند مختصر و گذرا اشاره كنيم. ازدواج، اقتضاي طبيعت انسان است. زوجيت در تمام موجودات عالم حتي در گياهان هم نهفته است. انسان نياز به اين دارد كه از تنهايي بيرون آيد، او به دنبال نيمه گمشدة خودش مي گردد تا به آرامش برسد و محبت كند و محبت ببيند. براي سالم ماندن (هم سلامت روحي و هم جسمي) نياز دارد كه ازدواج كند. اما اين كه اين ازدواج چگونه صورت بگيرد؟ چه شيوه ها و فنوني براي همسريابي وجود دارد؟ در پاسخ اين سؤال به عنوان نمونه به چند مورد از شيوه هاي همسريابي اشاره گذرا مي شود.
رو در رو شدن دو نفر و باز شدن باب آشنايي به شيوه ها و طرق مختلف به انجام مي رسد مهم ترين اين شيوه ها را مي توان در شش حوزه خلاصه نمود.
محيط زندگيمحيط زندگي شامل همسايگي، محيط تحصيل و محيط كار است. در اين سه محيط اصلي، باب بسياري از آشنايي ها گشوده مي شود. محيط زندگي بهترين محيط براي آشنايي است. چرا كه هم فرد را در يك محيط طبيعي مي بينيم و كنش ها و واكنش هاي او را از نزديك درك مي كنيم و هم از سوي ديگر منابع اطلاعاتي گسترده اي وجود دارد و اطلاعات فقط از خود فرد اخذ نمي شود بلكه افراد زيادي هستند كه مي توانند در مورد او به ما اطلاعات بدهند.
راه ديگري كه متأسفانه در حال حاضر و بخصوص در محيط هاي اجتماعي مختلط مثل دانشگاهها از آن استفاده مي شود روش ارتباط مستقيم و بدون واسطه است. در اين روش جوانان آماده ازدواج شخصا و مستقيما اقدام به خواستگاري يا جلب خواستگار مي كنند. به نظر ما اين روش معقولي نيست و تناسبي با فرهنگ ديني و اخلاقي ما ندارد و معمولا موجب بروز و ظهور روابط نامشروع و فسادآور مي شود. زيرا اين روش كه در ميان عوام هم به «دلباختگي در يك نگاه» معروف است، تصميم گيرنده بدون توجه به معيارها و ارزش هاي تعيين شده در شرائط همسر ايده آل و متناسب، و بدون توجه به هدف مورد نظر خود و صرفا به خاطر جلب توجه به ظواهري همچون زيبايي، ثروت، تحصيلات، پست و مقام و... شيفته طرف مقابل شده و تصميم گيري اش در يك فضاي فكري و رواني احساسي و عاطفي انجام مي گيرد.
هرچند لازم است دو طرف به مسائل ظاهري مثل آنچه گفته شد توجه كنند ولي اصالت دادن به آنها منتفي است و صحيح نيست بلكه بايد ضمن توجه به آنها، به موازين اساسي و ارزش هاي اخلاقي و زيربنايي و پايبندي به اصول اخلاقي ديني اصالت بخشيد و آنها را محور تصميم گيري قرار داد. و گرنه تصميم گيري بر اساس ارتباط هاي مستقيم و بدون واسطه، معمولا بر اساس خواسته هاي نفساني و احساسات زودگذر انجام مي گيرد و اين امرعواقب ناگوار و نامطلوب دارد. بنابراين توصيه اكيد ما اين است كه براي شناسايي فرد مورد نظر و همسريابي هرگز از اين روش استفاده نشود.
ميهماني ها و مراسمبسياري از افراد در ميهماني ها و مراسم اجتماعي مختلف با هم آشنا مي شوند. جمع شدن انسان ها در كنار يكديگر فرصت تعامل را افزايش مي دهد. در هر مراسمي چه شادي و چه عزا، ممكن است افراد براي ازدواج باهم آشنا شوند.

معرفيمتداول ترين روش در فرهنگ ملي و ديني ما، همين روش شناسايي به واسطه افراد خانواده و يا فاميل و بستگان است. افراد خانواده اغلب به دليل شناختي كه از فرد دارند و همين طور شناختي كه از افراد مورد نظر دارند و يا مي توانند با تحقيق هاي مهم همه جانبه شناخت كافي پيدا كنند، بهتر مي توانند به ميزان هم گرايي و اشتراكات آنها آگاهي پيدا كنند. اين روش، ساده ترين روش عملي به منظور كسب اطلاعات اوليه و ارتباطات بعدي است و از نظر حاصل كار نيز ثمر بخش ترين شيوه به شمار مي رود.
به عبارت ديگر اين روش از اين امتيازات برخوردار است: سهولت، سرعت كسب اطلاعات و ارتباطات، اطمينان نسبي بيشتر به صداقت و دلسوزي واسطه (كه خانواده و والدين هستند) و شناخت بيشتر به روحيات، سوابق و خواسته هاي طرفين. علاوه بر اين خالي از هر گونه تعصب و سوگيري است و بدون هيچ گونه حب و بغض شخصي انجام مي گيرد. همچنين تحت تأثير احساسات و عواطف غريزي كه در ارتباط هاي مستقيم به وجود مي آيد، نيست.
ايرانيان از آنجا كه بر سنت ازدواج تأكيد دارند، معرفي براي ازدواج را نيكو مي شمارند. در معرفي بسياري از افراد به معرفي كننده توجه مي كنند و هرچه معرفي كننده فرد عاقل تر و داناتري باشد اطمينان بيشتري نسبت به آن ازدواج احساس مي كنند. اما بايد توجه داشت كه معرفي كننده نمي تواند بيان گر موفقيت ازدواج باشد و بهتر است كه در امر ازدواج، جداي از فرد معرفي كننده، به بررسي و كسب اطلاعات لازم بپردازيم.
بهترين كار اين است كه فارغ از فرد معرفي كننده به خود فرد بپردازيم تا در هر صورت. چه ازدواج موفق باشد يا ناموفق. مسئوليت آن را خودمان بر عهده بگيريم و به فرد معرفي كننده نسبت ندهيم. اما اتفاق جديدي كه در جامعه فعلي افتاده است معرفي از طرف گروه همسالان است. به ياد داشته باشيم كه گروه همسالان به دليل تجربه اندك، معرفي كنندگان مناسبي براي ازدواج نيستند و معمولاً معرفي آنها آغشته به انگيزه ها و هيجانات شخصي است و معرفي آنها ما را درگير انگيزه ها و هيجانات شخصي آنها مي كند. آنها معمولاً وقتي خودشان نمي خواهند با كسي ازدواج كنند اما به هر دليلي دلشان براي او مي سوزد، او را به ساير دوستان معرفي مي كنند و معمولاً باعث مي شوند كه روابط دوستانه به دليل اين نوع معرفي ها دچار اختلال شود.(1)
محيط مجازيدر سال هاي اخير اينترنت يكي از شيوه هاي آشنايي به ويژه در ميان جوانان شده است. محيط مجازي ويژگي هاي آشنايي از راه دور را دارد. اما آشنايي از راه دور آشنايي كاملي نيست براي رفع مشكلات آشنايي در محيط مجازي مهم ترين كاري كه مي توان انجام داد، آشنايي رو در رو و چهره به چهره است. افرادي كه از طريق اينترنت باهم آشنا مي شوند لازم است به سرعت با يكديگر رو به رو شوند تا يكديگر را ببينند و با واقعيت هم از نزديك آشنا شوند. ارتباط اينترنتي كه ماه ها به طول انجامد بدون هيچ آشنايي واقعي، مي تواند ما را درگير توهمات و واقعيات ساختگي كند. توجه داشته باشيد كه آشنايي اينترنتي فقط يكي يا دو تا از حواس ما را درگير مي كند و ما اطلاعات غيركلامي فرد را نداريم.
مراكز همسريابيمي توان با مراجعه به برخي مراكز مشاوره ازدواج كه به منظور شناساندن دو فرد براي ازدواج تأسيس شده است، فرد مطلوب و مطابق با خواسته ها و توقعات خود را يافت. هرچند چنين مراكز مشاوره محدود هستند و يا كمتر اين گونه شناسايي با فرهنگ ملي و بومي ما تناسب دارد، افراد كمتري براي شناسايي فرد مورد نظرشان به اين مراكز مراجعه مي كنند. ولي اگر چنانچه مركز مشاوره ازدواج مورد اعتماد در محيط هاي دانشگاه يا غير آن يافت شد و از طرف ديگر امكان همسريابي بواسطه راه سوم يعني وساطت خانواده، اهل خبره و خيرخواه، به هر دليلي امكان پذير نيست مي توان به كمك اطلاعاتي كه چنين مراكزي در اختيار دارند، اقدام به گزينش نمود. تأكيد مي شود اين مراكز مشاوره بايد داراي كارشناسان دلسوز، با تجربه و مورد اعتماد و سابقه روشن و مطمئن باشند. معمولا اين مراكز مشخصات داوطلبان ازدواج را جمع آوري كرده و شرايط مقتضي مورد نياز در فرد مورد درخواست وي را اخذ و سپس با انطباق خصوصيات هر يك از داوطلبين با ديگر داوطلبان و يافتن زوجهايي كه نقاط مشترك بيشتري دارند مي توانند كمك شايسته اي به جوانان ارائه نمايند.
اين گونه مراكز در ايران بسيار اندك هستند. بسيار مناسب است كه اين گونه مراكز به صورت تخصصي در ايران راه اندازي شود. چرا كه به دليل پيچيدگي هاي اجتماعي و فرآيند مدرن شدن جامعه، كاركردهاي سنتي نياز به مدرن شدن دارند. مراكز همسريابي يك نياز واقعي براي افرادي است كه داراي شرايط خاص هستند. اگر فردي شرايط خاصي داشته باشد مثلاً معلول باشد يا سوختگي داشته باشد يا شرايط ژنتيكي ويژه اي داشته باشد طبيعتاً با هركسي نمي تواند ازدواج كند. يافتن فردي با شرايط ويژه براي همة خانواده ها و افراد مشكل است. اما چنين مراكزي مي توانند افرادي را كه داراي شرايط خاصي هستند، حالا چه به جهت جسمي يا به لحاظ سني يا به هر لحاظ ديگري، به هم معرفي نمايند.

آشنايي اتفاقيگاهي افراد به شيوه اي باهم آشنا مي شوند كه اتفاقي است. گذر از يك خيابان يا عبور از يك محل و... باعث آشنايي مي شود. در اين شيوه ما نياز داريم كه اطلاعات بيشتري را كسب كنيم. برخي از شيوه ها مانند محيط زندگي اطلاعات زيادي را به ما مي دهد اما در آشنايي اتفاقي مثلاً دو نفر كه در كوه باهم آشنا شده اند، اطلاعات بسيار اندك است. نمي توانيم حكم كنيم كه هرگاه دو نفر به شيوه اتفاقي باهم آشنا شدند ازدواج نامناسبي صورت خواهد گرفت بلكه ميزان آشنايي ملاك است. افرادي كه با اين شيوه باهم آشنا مي شوند لازم است كه اطلاعات بيشتري را كسب كنند و بيشتر باهم آشنا شوند و منابع اطلاعاتي متكثرتري را بدست آورند. مسأله مهم در آشنايي اتفاقي اين است كه قبل از بدست آوردن اطلاعات لازم، افراد درگير روابط عاطفي مي شوند و زماني كه اطلاعات بدست مي آورند ديگر توان جدا شدن از يكديگر را ندارند. حتي اگر پدر يكي قاتل يا دزد هم باشد به دليل درگير شدن عاطفي، سعي مي كنند شرايط را بپذيرند. لذا در اين نوع آشنايي توصيه مي شود قبل از گسترش روابط عاطفي سعي كنيد اطلاعات مربوط به خانواده و شرايط زندگي و ساير اطلاعات را بدست آوريد.(2)

نتيجه گيريشيوه هاي مختلفي براي همسريابي وجود دارد. مناسب ترين روش از نظر عرف و اسلام روش معرفي به وسيله افراد خبره، متدين و با ايمان است. معرف مي تواند خانواده ها و دوستان باشند، همچنين مي تواند مراكز معتبر و قانوني قابل اعتماد همسريابي باشد.
آشنايي از طريق محيط مجازي توصيه نمي شود. زيرا عمق آشنايي از طريق شبكه مجازي اينترنت متناسب با گستردگي آن زياد نمي شود، آن وقت است كه با يك سوال جدي مواجه مي شويم: چگونه مي توانيم در اين پهنه گسترده به شناسايي عميق كاربران اينترنت و لايه هاي پنهان شخصيت آنها دسترسي پيدا كنيم؟! چگونه اسير سطحي نگري و ساده لوحي نشويم؟! خلاصه اينكه در ميان اين همه افراد كه فقط چند خطي از آنها مي خوانيم يا چند كلمه اي را مي شنويم چگونه امكان دارد كه فرد مورد اعتمادي را پيدا كنيم؟ لذا بهترين شيوه همان شيوة معرفي از طريق افراد مورد اطمينان و اعتماد است.
در اين جواب با توجه به سوال شما تنها به شيوه هاي همسر يابي اشاره شد. اما شناخت ويژگي هاي همسر مناسب در فايل جداگانه اي براي شما ارسال مي گردد.

پاورقی:

1. مظاهري، علي اکبر، جوانان و انتخاب همسر، قم، دفتر تبليغات اسلامي، چاپ چهارم، 1374ش، ص189 ـ 179.
2. حسيني، سيد مهدي، مشاوره قبل از ازدواج، تهران، انتشارات آواي نور، چاپ پنجم، ص117 ـ 107.
منبع: نرم افزار پاسخ - مرکز مطالعات و پاسخ گویی به شبهات

کلمات کلیدی: 

با عضویت در خبرنامه مطالب ویژه، روزانه به ایمیل شما ارسال خواهد شد.