نام گذاری سال 1391 ش، از سوی رهبر انقلاب حفظه الله ، به نام سال «تولید ملّی و حمایت از کار و سرمایه ایرانی»، وظیفه ای بزرگ بر دوش تمام زمامداران فکر و فرهنگ جامعه نهاد.
از نگاه تیزبین و اندیشه الهی پیشوای بیدار امّت، «تولید ملّی و حمایت از کار و سرمایه ایرانی»، امروز مهم ترین وظیفه اجتماعی است. وظیفه ای که بر دوش هر مسلمان متعهد و آگاه قرار دارد.
انجام این وظیفه بزرگ از سوی دولت و ملّت بدون تفکّر کافی درباره مسائل تولید، امکان پذیر نیست. این قلم، وظیفه خویش می داند، توجه مخاطبان عزیز و همه ملّت بزرگ را به ابعاد گسترده این فراخوان رهبری، جلب کند و نقش روحانیت را در این زمینه یادآور شود.
تولید ملّی، بایدها و نبایدها
امروز تولید ملّی راهکار درمان فقر عمومی، مفاسد اجتماعی و راهکار پاسداری از آسایش و آرامش فرد و جامعه و ضامن استقلال و اقتدار نظام اسلامی است. تولید ملّی از جهت زیربنای فکری- فرهنگی به اندیشه و اخلاق و فقه و نظام حقوقی حاکم بر جامعه بستگی دارد. به عبارت ساده تر تولید ملّی دو رکن مهم دارد، رکن سخت افزاری و رکن نرم افزاری. رکن سخت افزاری از مقوله مادّه و اقتصاد است و رکن نرم افزاری از مقوله اندیشه و فرهنگ و اخلاق و قانون. منابع طبیعی و تجهیزات تولید، فیزیکی و اقتصادی است، ولی بعد انسانی آن اندیشه و اخلاق و عادات و انگیزه های فرهنگی است و روحانیت و رسانه ها و نهادهای فرهنگی نقش اصلی را در بخش نرم افزارهای تولید بر عهده دارند.
در دنیای اقتصاد، همخوانی و همکاری سخت افزارها و نرم افزارها ضروری است. تولید انگیزه کار، فرهنگ خودکفایی و همکاری و امید و قوانین عادلانه و رفتار عادلانه و اخلاقی، در بخش نرم افزاری جای دارد.
امروز نرم افزارهای تولید کشور به شدّت ناهماهنگ و ویروسی و ناقص است.
کارگریزی؛
تنبلی؛
کم کاری؛
بی نظمی در مدیریت فعالیتهای اقتصادی؛
فعالیتهای تکراری؛
اقدامات ناشیانه؛
یأس و نومیدی؛
شانس گرایی؛
ارتشا و احتکار؛
انحصارات تولید و توزیعی؛
رباخواری و سرقتهای نامرئی؛
و اختلاس و قمار و سلطه بی مرز بانکها و بیمه ها بر اموال عمومی و خصوصی، نشان ضعف، ناهمخوانی و ویروسی بودن نرم افزارها و از آفات بزرگ اقتصاد کشور و فعالیتهای تولیدی است.
علّت بیکاری عمومی
اگر راز و رمز بیکاری میلیونها نفر از جوانان و نیروی آماده به کار در یک نظرخواهی دقیق جمع بندی گردد، جملاتی مثل پاسخهای زیر به چشم می خورد:
این شغلها را دوست ندارم؛
این کارها در شأن من نیست؛
نمی دانم از کجا آغاز کنم؛
تخصّص این کارها را ندارم؛
این کارها خسته کننده است؛
حقوق این کارها کم است؛
من کار اداری می خواهم؛
برای من شغل آبرومند وجود ندارد؛
این کار، شغل کثیف است؛
سرمایه ام کجا بود؛
صاحب کار مثل طلبکار برخورد می کند؛
همین روزها سرکار می روم.
این پاسخها نشان می دهد که بخش مهمی از مشکل تولید، مشکل فرهنگی است، مشکل «مدیریتی» و «نرم افزاری»، «آموزشی و رسانه ای» است.
انتظار از عالمان دین
پیامبران الهی علیهمالسلام از علم و الهام الهی برخوردار بودند و می توانستند بخشی از وقت خویش را به کار تولید بپردازند. امروز کسی از روحانیت انتظار اقدام مستقیم به کشاورزی، صنعت و دامداری و مشاغل تولیدی و خدماتی و تجارت و کار اقتصادی ندارد. انتظاری که از پیشوایان دین و مبلغان گرامی در زمینه تولید ملّی وجود دارد، بدین شرح است:
پشتیبانی تبلیغی از تولیدات داخلی و تولیدگران در بخشهای کشاورزی، دامداری، صنایع تولیدی و تبدیلی؛
مصرف کالاهای داخلی و تشویق جامعه به مصرف کالای داخلی؛
هدایت تولیدگران در اتقان و افزایش کمّ و کیف فرآورده های گوناگون؛
شناخت موانع روانی، فرهنگی، اداری و اقتصادی تولید و تلاش برای برطرف کردن آن؛
تکریم تولیدگران و هدایت مردم و دولت در زمینه حرمت گزاری به آنان؛
مبارزه تبلیغی با اسراف و تبذیر توسط بخش خصوصی و دولتی؛
مقابله با اخلالگران اقتصادی در بخشهای تولید و توزیع و صادرات و واردات؛
مبارزه با هر گونه رباخواری و قماربازی به عنوان بزرگترین دشمنان پیشرفت و عدالت در کشور؛
تأکید بر کارمحوری به جای مدرک محوری در نظام ارزشیابی آموزشی و اقتصادی کشور؛
تلاش برای رفع تبعیض و احتکار و انحصار در حقوق اجتماعی؛
نظارت جدّی بر لوایح بودجه و درآمدها و هزینه های دولتی.
نقش انسانهای ارزشی در تولید ملّی
روحانیت چه در میدان قانون گذاری، چه در حوزه قضاوت، چه در میدان مدیریتهای اجرایی، چه در نقش مشاور فرهنگی، چه در جایگاه امامت جمعه و جماعت و بر کرسی تدریس و تبلیغ و در صحنه رسانه ومطبوعات، باید منادی توحید و عدالت و اخلاق باشد و دولت و ملّت را به سوی عقلانیت و ایمان و عدالت دعوت کند و پرچم کار و دانش را در اهتزاز نگه دارد.
راهکارهای حمایت از تولید ملّی
برای حمایت از کار و سرمایه ایرانی و تولید ملّی الزاماتی وجود دارد که سیاستگزاران و مدیران اجرایی و فرهنگی باید برای آن برنامه ریزی کنند.
تبلیغ کالاهای خارجی ممنوع شود؛
تحقیر کالاهای داخلی متوقف گردد؛
از مشاغل کاذب تجلیل و تبلیغ نشود؛
تبلیغات مصرف گرایی متوقف شود؛
واردات اسباب بازی و بازیهای رایانه ای و سیگار و چای خارجی و آدامس و لوازم آرایش بیگانگان و تبلیغ سفرهای تفریحی و سمینارهای پرهزینه داخلی، جرم و قاچاق تلقی گردد؛
استخدام مشاور و مربی خارجی به هر بهانه ممنوع شود، و....
نتیجه
روحانیت همراه مبارزه با غارتگران و حرام خواران، با انتقاد از تخریب گران و عاملان رکود سرمایه های ملّی، با تشویق به کاهش مصرف و قناعت و با تشویق مردم به تولید و اتقان محصولات داخلی، با گسترش اخلاق و مهرورزی و نشر دانش و امید و اعتماد و خودباوری، می تواند در تولید ملّی و عزّت و اقتدار امّت اسلامی سهیم گردد و وظیفه الهی و اجتماعی خویش را انجام دهد.
پي نوشت:
1. بحار الانوار، علامه مجلسی، ج11، ص64.
2. همان، ج23، ص211.
منبع:سایت ذی طوی نوشته محمد مهدی پور